Empty Space

CHAPTER 48

SARA :

Pagkatapos ng pag uusap namin ni bong ay halos gabi gabi akong umiiyak.

Ilang araw narin akong wala sa sarili at madalas na natutulala ng hinde ko namamalayan.

Para nalang akong gumigising sa umaga at pinipilit nalang ang mabuhay.

Ramdam kong nag aalala sakin si baste dahil madalas na siya sa opisina ko at siya na ang gumagawa ng mga hinde ko matapos na trabaho.

Siya lang ang nakakaintindi sa nararamdaman ko.

Madalas ay pinipilit niya akong kumain dahil halos wala akong ganang kumain.

Ilang araw konang pinipigilan ang sarili kong tawagan si bongbong.

Gustong gusto kona siya makita, makausap at mayakap.

Namuo na naman ang luha sa mga mata ko dahil sa naalala kona naman siya.

Sabagay hinde naman siya nawala sa isip ko kahit ni minsan.

--

Kasalukuyan na akong nag aayos para magpunta ng maynila.

Hinde ko alam kung kakayanin kona ba siyang makaharap sigurado akong magkikita kami bukas dahil parehas kaming magiging abala sa pag aayos para naman sa inagurasyon niya sa susunod na araw.

I won't deny the fact that I'm really excited to see him kahit na kinakabahan din at the same time.

I'm in the middle of fixing my clothes nung biglang pumasok si mans sa kwarto.

Hinde ko siya kinibo at nagpatuloy lang sa ginagawa ko.

"Hanggang kailan moba ako hinde kakausapin mhie, can't we just fix this for our kids?" aniya.

Tinigil ko ang ginagawa ko at tinignan siya ng malamig.

"Sa tingin moba maaayos pa natin ang relasyong alam mong matagal nang sira? Maaring nagtagumpay kayo ni liza na paghiwalayin kami ni bong but do you really think nakuha nyo ang gusto nyo?"

Malamig kong sabi sa kanya looking straight into his eyes.

Nakita ko ang pagdilim ng aura niya sa mga sinabi ko pero wala na akong pakialam sa mararamdaman niya.

Nauna na nilang hinde nirespeto ang nararamdaman namin ni bong pareho.

Alam kong parehas kaming mali and we will never justify our mistake but all I ever know is we fell inlove in a wrong time.

"Anong gusto mong gawin naming mga asawa niyo hayaan nalang kayong bastosin kami? I am giving you a chance to fix what you broke sara!" bulyaw niya.

Kumunot ang noo ko at tinignan siya ng masama.

"I don't care about the chance you're talking mans ikaw ang sumira ng pamilyang ito at hinde ako alam mo yan! You know I never loved you! So do you! duwag ka para hinde ipaglaban ang taong mahal mo I'm not the one who cheated first baka nakakalimutan mo! I gave you a chance na piliin ang taong mahal mo but you chose to stay kahit hinde mo naman talaga ako mahal!!"

Para akong sumabog dahil sa galit ko parang pinapalabas niyang ako lang ang mali sa pagkasira ng pamilya naming dalawa na in the first place sira naman na talaga.

"I chose my family kaya ikaw ang pinili ko!!" galit na aniya,

"I never asked you to do that!! You didn't choose us mans you chose yourself dahil takot ka sa sasabihin ng mga tao you ruined your own life kaya gusto mo sirain pati buhay ko.."

Tumulo ang luha ko sa huling sinabi ko kaya pinahid ko muna at iniiwas ang tingin ko sa kanya,

"I maybe left bong kahit mahal ko siya but I didn't gave up my love for him, marahil nga hinde kami magkasama but we knew that we own each others heart at yun ang hinde niyo kayang sirain saming dalawa"

Huling sinabi ko sa kanya bago ko siya  tinalikuran at lumabas.

This is the reason why I had to protect bong and my kids for the mean time.

Dahil may mga issue pa between me and mans na kailangan naming harapin.

Matagal konang pinaplano ang makipaghiwalay sa kanya and I secretly filled an annulment nung time pa na narealize ko kung gaano ko kamahal si bongbong and I am not giving him a chance to say no.

I left bong to protect him kahit na alam kong parehas kaming masasaktan.

I never gave up my love for him I am just preparing everything kahit mahirap and I'll make sure to win him back in any way possible sa tamang panahon.

"Please bare with me love aayusin kolang to" I whispered in the air habang nakatingin sa makulimlim na langit.

Kahit ang langit alam kung ano ang nararamdaman ko nakikiayon pa.

Alam kong magiging mahirap ang mga susunod kong hakbang pero kakayanin ko.

For the first time in my life nagkaroon ako ng dahilan para ipaglaban ang gusto ko and I am not giving up this love that easily.

Kung ang bayan ko nga kaya kong ipaglaban ang taong mahal kopa kaya, naisip ko nalang bago malungkot na napangiti..

A/n : sorry sa pag papaiyak ko sa inyo mga langga 😭