Empty Space

CHAPTER 45

Right after the inauguration party baste called me and asked if I can meet him.

Sara asked him to accompany me para mas safe daw.

I'm a little bit nervous I don't know why.

Pagdating namin sa isang bahay na mukhang ancestral house ata nila ay umalis nadin si baste gamit ang motor niya iniwan niya yung sasakyan na ginamit namin.

Ang sabi niya ay nag aantay nadaw si sara sa loob.

Excited akong pumasok dahil sa wakas ay makakapagsolo na kami ni sara at makakausap kona siya ng maayos.

Pagpasok ko ay nakaupo siya sa sofa at umiinom ng beer sa can.

Tumayo siya kaya matamis akong ngumiti para salubungin siya ng yakap.

"Love" patakbo ko siyang niyakap ng mahigpit.

She didn't responded on my hug kaya nagtaka ako.

Nakababa lang ang kamay niya at tinignan niya ako ng malamig.

"Love? what's wrong are you ok?" nag aalala ko siyang tinignan sa mata.

Dahan dahan niyang tinulak ang kamay ko paalis sa kanya.

"let's end this bong ayoko na" malamig na sabi niya habang nakatingin sa mata ko

Nagulat ako sa sinabi niya at para akong nabingi kaya napaatras ako ng kunti,

"What do you mean love? hinde kita maintindihan" sabi ko sabay hawak sa kamay niya.

Tinanggal lang niya ulit yun.

Unti unti konang nararamdaman ang pagkadurog ng puso ko sa inaakto niya.

Iniiwas niya ang tingin niya sakin at tumingin sa gilid.

"Napapagod na ako sa sitwasyon nating dalawa hinde ko alam kung bakit ko hinayaan na mapasok ako sa ganito andaming pwedeng masira narealize ko na masyado lang akong na overwhelm sa feelings ko kaya na misinterpret ko pero hinde ko pala talaga kayang isakripisyo ang lahat para lang sayo"

Mahabang sabi niya habang nakatingin lang sa gilid.

Bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay parang kutsilyong unti unting tumutusok sa puso ko.

Hinde ko ma explain ang sakit na nararamdaman ko.

Gusto kong intindihin ang sinasabi niya pero parang hinde siya pumapasok sa buong sistema ko.

"No you don't really meant that love right? Bakit ka nagkakaganito bigla we were ok diba, bakit biglang ganito?" halos gusto kong magmakaawa na bawiin niya ang lahat ng sinabi niya.

"Napag isipan kona ang lahat I tried fixing my relationship with mans at ok na kami not just for our kids but for us also siguro oras naman na para ayusin mo din ang pamilya mo parehas lang nating sisirain ang buhay ng isa't isa" sabi niya habang nakayuko.

Hinde siya makatingin sakin habang sinasabi niya ang lahat ng katagang yun.

Alam kong hinde siya nagsasabi ng totoo.

Hinde kolang alam kung ano ang nagtulak sa kanya para gawin to.

Pero unti unti konang naiintindihan kong ano talaga ang gusto niya mangyare.

Gusto niyang layuan ko siya at itigil na ang lahat ng ito kahit labag sa loob niya.

Gusto kolang na sabihin niya sakin ng maayos maiintindihan ko kahit gaano pa kasakit.

"I know you love me sara naramdaman ko yun sa ilang buwan na kasama kita, kung sakali mang hinde mo talaga ako mahal gusto
k-kong... Sabihin mo sakin yun habang nakatingin sa mata ko" my voice cracked,
"Tell me you don't love me right into my eyes love at pinapangako ko na hinde na kita guguluhin pa"

Sobrang sakit gusto kong bitawan niya ang mga salitang yun para makumbinsi ko ang sarili ko at magkaroon ako ng lakas na bitawan siya.

Naiintindihan ko siya yun ang masakit kung ano man ang rason niya maiintindihan ko parin.

Nirerespeto ko ang desisyon niya alam kong hinde niya gagawin ito kung wala siyang malalim na dahilan.

Nakatingin lang ako sa kanya waiting for her to meet my eyes.

Dahan dahan siyang tumingin sa mga mata ko at binitawan ang pinakamasakit na salitang narinig ko sa buong buhay ko.

"Hinde kita mahal kaya itigil na natin ito" she said while looking into my eyes.

Bumagsak ang balikat ko kasabay ng pagtulo ng luha ko.

Yumuko ako para huminga ng malalim pinilit ko ngumiti para salubungin ang mata niya.

"It's ok love, sabi ko naman sayo diba I won't let go of you unless you told me too kaya it's ok" I smiled and caress her cheek one last time bago tumalikod.

I walked towards the door.

Bawat hakbang ko ay pabigat ng
Pabigat para narin akong pinapatay ng dahan dahan.

Unti unting bumagsak ang mga luha ko habang papalapit ako ng sasakyan.

Nung makarating ako ng sasakyan ay walang lingon akong sumakay at mabilis na pinaandar ito palayo sa lugar kung saan naiwan ang puso ko.

Sobrang sakit alam kong kinailangan niya akong iwan nakita ko sa mga mata niya ang sakit bago ako tumalikod.

Kinailangan kong dumeretso ng lakad at hinde na lumingon para hinde na siya pahirapan pa.

Pag lumingon ako ay baka tumakbo lang ako pabalik sa kanya at masira ang lahat ng lakas na binuo niya para sabihin sakin ang lahat ng binitawan niyang salita.

"Mahal na mahal kita sara kaya kahit sobrang sakit gagawin ko ang gusto mo" nasabi ko habang patuloy na tumutulo ang luha sa mga mata ko.

Halos hinde kona makita ang daan sa luha sa mata ko kaya marahas kong iginilid ang sasakyan.

Malakas kong pinalo ang manibela baka sakaling mabawasan man lang ang sakit na nararamdaman ko.

Bibitawan ko ang babaeng minahal ko ng sobra pa sa kaya kong ibigay.

I never felt this kind of love.

Hinde ko akalain na kung gaano ito kasaya triple din pala ang sakit..

: Play our song cover above 💔

A/n : sana mapatawad niyo pa ako 😭