Empty Space

CHAPTER 51

Hinde na ako mapakali nung tumalikod si sara.

I wanted to follow her but I don't know how to take liza away from me.

I called irene and asked her if she could accompany liza for a while and just made an excuse that I'm going to the bathroom.

Manang looked at me meaningfully I know that she knew that I am following sara.

Sinundan ko ang direksyon kung saan ko nakitang pumunta si sara.

Pagpasok ko sa bandang malawak na hallway nagpalinga linga ako para hanapin siya.

Naglakad pa ako kunti hanggang sa makarating ako sa malawak na garden at doon ko siya nakita.

I've seen how she wiped her tears habang nasa bandang gilid ako sa hinde kalayuan.

"Sara" tawag ko sa kanya kaya gulat na napalingon siya sa gawi ko.

Pasimple niyang pinunas ang luha saka humarap ulit sakin.

"Anong ginagawa mo dito bong hinde kana dapat sumunod" aniya sabay iwas ulit ng tingin sakin.

Kahit anong tago niya nakita ko padin ang pagtulo ng luha sa mata niya.

Parang dinurog na naman ang puso kong makita siyang lumuluha.

Without anymore words I hurriedly crossed our distance and I hugged her as tight as I could.

Eto ang pinaka ayaw kong makita sa kanya ang umiiyak.

Mas gugustuhin kopang magkunwari siyang walang pakialam sakin o magpanggap na hinde niya ako mahal kesa makita ko siyang lumuluha ng dahil sakin.

Alam ko kung gaano kahirap para sa kanya ang lahat, hinde ko magawang pangatawanan ang pangako kong hinde siya pakialaman.

Siya ang kahinaan at ang lakas ko kahit anong gawin kong pigil kusang kumikilos ang katawan ko pagdating sa kanya.

She didn't hugged me back but I feel her sobbing on my shoulder.

"Bitawan mo ko bong pakiusap wag mona ako pahirapan ng ganito please" umiiyak na pakiusap niya pero hinde ko parin siya binitawan.

"Shhhh tahan na love please let me do this kahit ngayon lang pagkatapos nito lalayo na ulit ako" sabi ko sa kanya habang hinahagod ang likod niya.

Mahina niya akong tinutulak parang wala siyang lakas na itulak ako palayo.

"Bitaw na please bong iwan mona ko" walang lakas niyang pakiusap.

"Mahal na mahal kita sara" hinalikan ko ang noo niya bago ako mabilis na tumalikod at naglakad palayo.

Kahit sobrang hirap bumitaw sa kanya at iwan siya kailangan kong gawin ang dapat.

Kailangan ko siyang hintayin hanggang sa maging maayos ang lahat at magawa niya ang dapat niyang gawin.

Pagdating ko sa dulo ay nakita kong nakatayo si liza at walang emosyong nakatingin sa pinanggalingan ko.

Nanlaki ang mata ko nung makita siya.

Base sa reaction niya alam kong nakita niya ang lahat.

Tinignan niya ako ng masama bago tinalikuran kaya hinabol ko siya.

"Liza!" tawag ko sa kanya sabay hawak sa braso niya.

"Wala akong nakita bong" malamig na sabi nito.

"I'm sor-"

"Wala akong pakialam! Basta wala akong nakita tapos! Hinde kita bibitawan bong kahit magmakaawa kapa sakin" pagputol niya sa sasabihin ko bago niya ako iniwan.

At this point I know that liza already knew about sara and I.

Pero kailan niya pa nalaman at bakit wala siyang ginawa.

She should've confronted me and do something.

Nakaramdam ako ng kaba dahil hinde ko alam kung bakit nanataling tahimik ito all this time.

She's been pretending that she didn't know anything.

I felt a little a guilty marahil paulit ulit kona pala siyang nasaktan.

But her last words bothers me a lot, hinde niya ako bibitawan kahit magmakaawa pa ako.

--

Pagbalik ko sa loob ay naroon padin sila at nagkakasayahan.

Hinde kona makita kung nasaan si liza kaya hinde ko nalang siya hinanap.

Andami nang gumugulo sa isip ko, una si sara na nahihirapan at nasasaktan ngayon,

Pangalawa si liza na matagal na palang alam ang kung ano man ang meron samin ni sara.

Pagdating ko sa table ay hinampas ni manang ang braso ko kaya medyo napabalik ako sa ulirat.

"Bonget!! I was calling you kanina pa dahil gusto kong sabihin sayo na sinundan ka ni liza bakit ba hinde ka nagdala ng phone" gigil na turan ni manang.

"Manang matagal nang alam ni liza ang tungkol samin ni sara" wala sa sarili kong sabi sa kanya.

"What!!! Shit kailan pa?" gulat na bulalas nito,

"I don't know but I think she already knew matagal na"

Naguguluhan padin ako.

Lumaki ang mata ni manang at napatampal sa noo niya.

"This is really a big trouble bonget oh my gush" napapailing na sabi nito.

Maya maya ay napansin ko ang pagpasok ni sara.

Dumeretso siya sa table nila martin at mukhang nagpapaalam.

Hinde man lang siya tumingin sa gawi ko at tumalikod na.

Sinamahan siya ni martin alam kong ihahatid siya nito palabas.

Napabuntong hininga nalang ako..

: play our song cover above

A/n : wag nyo muna ako pagtulungan sa balikan thing makakarating din tayo diyan 😪

°°°