çocukluk

bir

Tanıtımda kısaca kadirin yaşadıklarını anlattım. Şuan en son kolunun kesildiği zamandan 1 yıl sonrasından başlıyoruz..

Yani 17 yaşında şuan.

İyi okumalar..

Bölüm 1:  Uzaklara Doğru

-

Toprak yolda hızlı adımlarla ilerlerken tek amacı eve geç kalmamaktı. Geç kalırsa babası her zamanki gibi dibinde bitecekti. Dayak yemek için kimseye koz vermeye niyeti yoktu kumral gencin.

Elindeki kitapları sıkıca göğsüne bastırırken bir tanesi yavaşça kayıp düşmüştü. Hemen yere eğilip nefes nefese aldı. Tek kolla tutmak zordu.

"Oğlum yavaş gitsene sen hele!"

Bahçeli evinde oturmuş Ramiz Dayı semaverden tavşan kanı çayını almış yudumlarken konuşmuştu.

"Babam geç kalınca kızıyor dayı." dedi Kadir burukça.

Adam ters ters bakıp "Hay babanın ben.. tövbe estağfurullah." demişti geveleyerek. Kadir ona anlamayarak baktığında adam çoktan boş vermişti. Önüne dönüp tekrar yola koyuldu.

Eski dökük evlerine vardığında hemen bahçe kapısını açtı ve otların gıcık kokusunu içine çekti. Burayı sevebilirdi belki ama hiç bir şekilde bunu başaramıyordu. Anıları onu içine çekiyordu.

Merdivenlerden yukarı çıktı. Evlerinin eski kapısını açıp içeri girdiğinde biraz uzun bir koridor vardı. Ayakkabılarını zorla çıkarıp yana koydu. Şuan tek amacı sessizce kilerdeki yer yatağına gitmekti.

Ve bunu yaparken salonun önünden geçmesi gerekiyordu.

Parmak uçlarında yürürken salondan kafasını azıcık uzattı. Koltuklar arkasına dönük olduğu içindi bu rahatlık. Kimseyi görmeyince kaşlarını çattı. Normalde her zaman bu saatlerde evde olurdu babası.

"Neyse ne.." dedi kendi kendine. Olmasa daha iyiydi.

Aşağı kata inecekken mutfaktan abisinin sesini duydu. Ona korkutucu gelen ama başka kızlara göre erkeksi sesini.

"Kadir, gel buraya!"

"Tamam kitaplarımı koyuyum!" diye tekrar seslendi abisine. Hemen kitaplarını yastığın altına koyduktan sonra önüne düşen kumral tutamları tek eliyle geriye itip doğruldu.

Hızlıca yukarı çıktı ve mutfağa gitti. Abisi masadaki küllüğü önüne çekmiş, kanser içiyordu. Kendisinin saçları gibi onunkide kumraldı. Ama Meriç kardeşinin aksine saçını üçe vurmuştu ve daha sert bir imaj çiziyordu her zaman.

"Otur karşıma," dedi biraz öne doğru kaykılıp. Sıkıntılı görünüyordu.

Kadir otururken sessizce "Ne oldu abi?" dedi. Genç delikanli ona bakarken kirli sakalını kaşıdı ve sigarayı yavaşça içine çekti.

"Yakın zamanda şehre gidecez. Babam satıyor burayı."

"Nasıl?" dedi Kadir heyecanla. Şu hayata gözünü açtığından beri bu duvarların arasında yaşıyordu. O kadar kötü anısı vardı ki bu yerde. Gözlerini yeni güne her açtığında üzerinde bu yerin ağırlığı oluyordu.

Abisinin dudakları kıvrılınca Kadir ona kaçamak bakışlar attı.

"Ne oldu lan?" deyip kumral çocuğun ensesine şaplak attı bir tane. "Sevinirsin tabi... sevinirsin."

Kadir ensesini ovuştururken "Özür dilerim.." dedi ağzının içiyle. Meriç, elindeki kanseri bastırarak söndürdü ve derin bir nefes verdi.

"Annem öldükten sonra.." diye başlayınca Kadir yerine sindi. "Babam bir kaç ay sonra birisine gitti. Kadının iki tane çocuğu varmış, senden büyük ikiside. Neredeyse 17 yıldır beraberlermiş."

Kadir duyduğu kelimelerle, iri iri açılmış gözleri ile abisini dinliyordu. Onun aksine Meriç oldukça sakin uzaklara dalmış bir vaziyette duruyordu. Sadece konuşurken hafifçe çenesi kasılıyordu.

"Bir kaç ay öncede nikahı kıyıp evlenmişler. O yüzden şehre, onların yanına gidiyoruz.."

Kadir ağzına hayali bir fermuar çekilmiş gibi hissediyor, çıtını dahi çıkaramıyordu. Derince yutkundu. Bu gayet olağan bir durumdu. Fakat annesi öldükten bir kaç ay sonrasını beklemiyordu.

Babası şuan başka bir kadınla birlikteyken eski ölen eşinin intikamı onun son doğan çocuğundan alıyordu. Bu nasıl bir imtihandı?

Kadir sustu sadece. Onluk bir durum yoktu. Bunu değerlendirebilirdi en azından. Yinede titremesine hakim olamadığı sesiyle "Tamam... öyleyse" dedi.

Abisi kafasını sallarken bir tane daha kanser çıkardı paketten. Ağzına yerleştirdi.

"Peki Babam nerede?" dedi Kadir.

"O çoktan gitti. Burayı satacak yakında. Sen eşyalarını topla akşama hazır ol yeter."

Kadir onu onaylayıp ayağa kalktığında odasına geçti. Çantasını alıp soluk renkli kıyafetlerini ve bir kaç tane kitabını tek eliyle koymaya çalışırken oldukça düşünceliydi.

-

Bu hikayenin bölümleri biraz kısa olur.

Çerez yiyormuş gibi okuyun..

Kadir;

Kafamdaki Kadir daha kısa saçlı, tam uymasada tiplemesi idare eder 🧸🧸