çocukluk

beş

Bölüm 5: Neredesin Anne?

-

Karşısında yemek dolu tabağa bakarken sağ elindeki kaşıkla öylece bekliyor, babasının bakışları altında can çekişiyordu kumral genç. Abisi tam yanında, karşılarında ise artık üvey annesi olan Eslem Hanım ve yanında ona bakarken gözü ışıldayan babası Mehmet oturuyordu.

Bir kez daha kaderine, çektiği işkencelere lanet etti. 17 yıldır... Tam 17 yıldır baba dediği adamdan çekmediği kalmamıştı. Vurma dediğinde acımamış kemerin tokasını daha sert geçirmişti. Açlıktan kemikleri gözüken sırtına iğrenir gibi bakmıştı. Bir kere bile oğlum diye sevmemiş, saçlarını şefkatle okşamamıştı. Ve bunları o doğduğu zaman hiç tanımadığı annesi öldüğü için yapmıştı. Annesine çok benzediği için kanata kanata kazımıştı kumral tutamları. Gülünce ona çok benziyor diye morartmıştı küçük çehresini.

Ama şimdi.. şimdi başka birisine sevgiyle bakıyordu. Üstelik karşıda oturan bu kadın onun annesi dahi değildi. Madem başkasına aşk dolu gözlerle bakacaktı, niye vurmuştu ona, niye kıymıştı kendi çocuğuna?

Kadir yemeğine bakıp sinirden titrememesi için küçük çenesini sıkıyordu. Ağladı ağlayacaktı ama ne zamanı, ne de sırasıydı. Bir kez daha baktı karşındaki kadın ve adama. Gülerek konuşuyorlar, gözlerinin içi parlayana kadar birbirlerine bakıyorlardı. En çokta kendisine kızıyordu Kadir. Sinirliydi, öfkeliydi ama nefret edemiyordu. Çünkü ailesinin sevgisine muhtaçtı.

"Aynen canım, hem çocuklarda o zamana kadar yerleşmiş olur." dedi Eslem Hanım ağzına et parçasından atarken. Mehmet yerinde rahatsızca kıpırdandı.

"Bende o konu hakkında konuşmak istiyordum." diye söyledi. Tehdit savuran bakışları arada bir küçük oğlu ile kesişiyordu. Kadir iyice yerinde küçülürken karşısındaki bardaktan bir yudum su aldı. Abisine döndüğünde ise umursamaz bir tavırla yemeğini yiyordu.

"Ne konusu?"

"Hepimiz burada doluşmayalım diye Kadir'i göndermeyi düşünüyordum.." dedi boğazını temizleyerek. Kumral gencin aklına gelmeliydi böyle bir şey olacağı. Babası ve yeni karısı ile aynı evde kalacak değildi ya?

Kadın kaşlarını çatarak karşısında çenesi kasılan çocuğa baktı. Bıkkınca bir nefes verip yeni eşine döndü.

"Saçma sapan konuşma Mehmet. Burada kalmayacakta nerede kalacak Allah aşkına?" dedi kadın sitem ederek. Mehmet öldürücü bakışlarını oğluna dikince çocuk derince yutkundu. Onun gözlerindeki bu bakışı çok iyi biliyordu. Titrek bir nefes verdi dudaklarının arasından "Eslem teyze." dediğinde kadın hemen ona döndü. İnce kaşları hala çatıktı.

"Ben zaten gitmek istiyordum."

"Olmaz oğlum. Burası artık seninde evin, öyle ayrı ayrı yatıp kalkmak yok. Yağız bir şey demez sana zaten. Sonradan biz o odayı size göre ayarlayacaktık. Başka yere gidersen darılırım valla."

Kadir bir an gözleri dolacak gibi olduğu için kendini sıktı. Böyle düşünülüyor olması fazlasıyla hoşuna gitmiş, yüreğini sıcacık kılmıştı. Ama babası her şeyi yok ediyordu.

"Gençler zaten önceden ayarlamıştı Eslem. Meriç'in arkadaşının evinde kalacak."

Babası konuşurken Kadir yine yerine sığınmış, kaşıkla yemeğiyle oynuyordu. Bir süre daha konuştular sonrada Meriç bıkkınca bir nefes verip geriye yaslandı.

"Benim arkadaşımda kalacak. Fazla uzatmaya gerek yok. Kendi isteği, kendi kararı." deyip noktayı koydu. Kadın Kadir'e dönünce kumral genç kafasıyla onaylamaktan başka bir şey yapamadı.

"Bari bu hafta burada kalsın. İki yüzünü görelim, tanıyalım biraz."

"Tamam canım. Sen nasıl istersen öyle olsun.."

Mehmet daha fazla zorlamadan cevabını verince Eslem Hanım memnun olmuş bir ifade ile yemeğine döndü. Yemekler bittikten sonra evde çalışan bir hizmetli gelip sofrayı kaldırdı. Babası ve abisi bazenleri sürekli şehre giderlerdi. Demek ki bu sıcak evde karınlarını doyuruyorlarmış.

Salona geçecekleri zaman babası elini Kadir'in omzuna atıp sıkıca tuttu.

İçeri geçen Eslem ve Meriç'e bir bakış atıp "Bekle bakayım." dedi. Yüzünden ne düşündüğü anlaşılmıyordu.

"Ben Yağız'la konuşacam. Onun yanındaki çiçekçide çalışacaksın. Günlerini orada geçir."

Kadir bir süre babasına baktı. Ne diyeceğini bilmiyordu.

"Tamam mı çocuk?"

Tutuk bir şekilde "Tamam." diyebildi. Korkudan nefesleri hızlanmıştı. Babası onun omzunu bıraktıktan sonra içeri geçti. Kadir ise öylece arkasından bakıyordu.

-

Geçiş bölümleri..