Iba
"Elle, you need to eat. Ilang araw ka ng hindi lumalabas sa kwarto mo. It's bad for you and the baby," dinig kong wika ni Ziverus sa labas.
Hindi ako sumagot. Hawak ko pa rin ang cellphone ni Dae na ngayon ay ubos na ang baterya. Tuwing naiisip ko na hindi ko na siya makakasama pa, gusto ko na lang din mawala.
Sa bawat araw na lumilipas na hindi ko naririnig ang boses niya, sa bawat oras na hindi ko siya nakikita, sa bawat oras na hindi ko nararamdaman ang presensya niya, hindi ko na rin nararamdaman ang sarili ko. Hindi ko nakita ang sarili ko noon na mawawala siya sa akin.
Hindi ako naging handa.
"D-Dae... it's a dream, right?" bulong ko sa kawalan. "Wake me up, please.."
Sunod-sunod na tumulo ang luha ko habang niyayakap ang telepono niya. All of our memories are here. The memories are still here, but he left me. Permanently.
"Elle.." I heard Ziv's voice outside. "The baby will suffer.."
"Why are you even here?! Umalis ka na!" sigaw ko sa kaniya. "If you're thinking I'll give you a chance, then no! I love my husband and you'll never replace him!"
"I wasn't trying to replace him... Binilin ka niya sa akin and I promised him that I'll take care of you."
"Hindi ikaw ang kailangan ko! Siya ang gusto kong nandito... H-Hindi ikaw! Bring h-him back, please.." I begged.
He didn't say anything. "You need to eat..." I heard him whispered instead.
Tumayo ako upang buksan ang pinto pero bigla na lamang sumakit ang tagiliran ko. I winced in pain. Naghintay ako ng ilang segundo para huminto ang akit ngunit patuloy lang ito sa pagsakit.
"B-Blood.." I whispered when I saw blood on my thighs. "Ziv.. Help me.. My child.."
"Elle? What happened?!" he shouted. "Open the door!"
Kahit na masakit ang tagiliran ko, sinubukan ko pa ring abutin ang pinto at buksan ito. Lalo lamang humapdi ang tiyan ko. N-No... Not my child, please... Ako na lang...
"Shit!" Ziv cursed.
He immediately carried me and before I even process everything, darkness swallowed me.
●・○・●・○・●
Everything was still vivid to me. Years had passed but the memories are still here with me. Every pain makes me even stronger. He still have the biggest part of my heart and it will never change."Mama, Tito Ziverus give me another gift!" bungad ng anak ko kapag pasok ko pa lang sa bahay.
Nakaupo siya sa sofa habang si Ziv naman ay katabi niya. He smiled at me and I smiled back. I can't believe he stayed with me.
Ilang beses ko siyang tinulak papalayo pero hindi niya pa rin ko iniwanan. Ilang beses ko siyang sinabihan ng masasakit na salita pero kahit isang beses, hindi siya nagreklamo. Hindi ko siya narinig na magsalita laban sa akin.
When my darkest days swallowed me, he stayed. Siya ang tumayong tulong sa akin noong panahon na hindi ko matanggap na wala na ang asawa ko.
"Hey, you look tired.." he whispered when I sat beside them. "How's work?"
"Exhausting. But at least, paunti-unti na ulit nakakabangon," sagot ko bago sulyapan ang anak ko.
"Your son... kanino ba nagmana 'yan?" tanong nito sa mahinang boses. "Napakakulit."
"Kung ano-ano kasi ang tinuturo mo! Meron 'yang tinanong sa akin, p'wede raw bang mag-girlfriend na siya!" I exclaimed.
"Dapat pumayag ka!" aniya bago humalakhak. "Deu, what did I say about having a girlfriend?"
BINABASA MO ANG
Love Me, Engineer ✅
RomanceEngineer Series #3 "Maghihintay ako hanggang sa p'wede na.." _________ R16 Quaintrelle Mendosie is the type of girl who never knows how to say "no," always agreeing to whatever someone says. She tried to help Ziverus Monroe in courting her sister, e...