Love Me, Engineer ✅

Chapter Seventeen

Akala ko p'wede pa

I stared at the ceiling wondering why my heart reacts because of Daenrhu eyes. The last person who made me feel that way is Ziv.

I sighed. I used to not overthink things but here am I, staring at the ceiling while it's three in the morning. Inayos ko ang higa ko bago hilain ang kumot upang matakpan ang katawan ko.

My thoughts suddenly diverted into Ziv. In these past few days, he's been hanging with us. Every time I'll meet Dae, he's always following me. I'm confused by his actions.

I drifted into sleep and just woke up because of my alarm. I lazily stood up and shut off my alarm. My sleep was just three hours and my head is aching. Naghanda na agad ako upang pumasok sa school dahil first day practice namin ito para sa graduation.

Casual clothes ang suot namin ngayon kaya pinili ko ang kulay lila na dress sa cabinet ko. I choose to braid my hair into a french braid and for something new, I wear some earrings and put some lip gloss on my lips and a light blush on my cheeks.

I smile because of my reflection before heading outside my room. Hindi ko naabutan si Ate Lusing sa kusina mo sa kahit anong parte ng bahay.

"You look so beautiful today, Elle!" puri ni Ate Kataleya sa akin nang maabutan ko siyang kumakain ng almusal sa kusina.

Ngumiti ako bago naiilang na nag-iwas ng tingin. "Ate, nasaan si Ate Lusing?" tanong ko bago ihanda ang almusal ko.

Napahinto naman siya sa pagkain bago muling ibaling sa akin ang atensyon. "She... Ahm.. resigned. E-ewan ko rin kung bakit... biglaan pero may nangyari sa pamilya niya sa probinsya."

My hands weakened and I just dropped the spoon I was holding. Tahimik ko iyong pinulot pero halo-halong ideya na ang pumasok sa isip ko. Bakit hindi man lang niya ako sinabihan? Ayos lang ba si Ate Lusing?

I sighed before I ate my breakfast. Nagpaalam na ako kay Ate matapos kong maubos ang almusal. Habang nasa loob ng kotse ay hindi ko maiwasan ang mag-isip. Nabawasan ako nang kakampi.

Ate Lusing wasn't just my bestfriend but my mother to me. She always cheer me up when I wasn't feeling well. She always there when I needed someone to hear me out. She treated me as her daughter.

Lutang ang isip ko kahit noong nakapasok na ako sa loob ng school. Kung dati ay madalas akong maconcious kapag marami ang matang nakamasid sa akin pero kahit na ganoon ang nangyari ay parang nawalan ako ng pakielam.

Dumiretso agad ako ng covert court dahil nandoon na ang iilang estudyante. Agad akong nagtungo sa pwesto ng section namin. Devon reserved me a sit and I immediately sat down.

Nasulyapan ko pa si Ziverus na nakamasid sa akin at nang magtama ang tingin namin ay ngumiti siya sa akin. Nanlaki ang mata ko nang makita ang pagtayo niya. May ibinulong pa siya sa katabi niya na tinanguan naman nito. He walked towards our direction and I gasp when he stand beside me.

"Hi, Yoona! P'wedeng palit tayo ng upuan? Please?" pagkausap niya sa katabi kong kaklase ko.

Nanlaki naman ang mata ng kaklase ko dahil sa pagkausap sa kaniyabago sunod-sunod na tumango habang nakatingin pa rin sa mukha ni Ziv. Agad nitong kinuha ang bag niya bago tulalang tumayo sa kaniyang upuan. Umupo naman sa naiwan niyang upuan si Ziv at bahagya pa iyong iniurong palapit sa upuan ko. He smiled when he saw me looking at him. May plastik siyang hawak hawak na agad din naman niyang iniabot sa akin.

"Ahm... kain ka muna, Elle. Ilang minuto pa bago magsimula may magperform daw muna bago magsimula." Pilit niyang iniabot sa akin ang supot na sa tingin ko ay may laman na pagkain mula sa isang fastfood chain.