Love Me, Engineer ✅

Chapter Eleven

Bumitaw, sumuko't magpaalam

I never know what liking someone feels like until I met Ziverus Monroe. In the past few years, I've been hiding my feelings for him. It's hard. It's hard to kept it all by myself while I'm helping him to court my sister. It's hard to kept it when he's my friend. Sometimes, I felt guilty about it because he's my friend and friend should stay as friend.

I never experience feeling this way towards other men. It's only him. Only Ziv. I never knew that liking means hurting. Kung alam ko na masakit ang magkagusto ay sana iniwasan ko. Sana pinigilan ko.

Akala ko madali lang na itago pero may pagkakataon na bigla ko na lang gusto sabihin. Sabihin na "gusto kita."

At nagawa ko nga.

.

"Fuck, what did I do?"

Marahan kong naimulat ang mata dahil sa boses na iyon. Agad na kumirot ang ulo ko dahil sa biglang pagdilat ng mata ko. I stared at the ceiling, blankly. What happened?

"She's my fucking bestfriend! What should I do, now?" dinig kong mariing bulong ni Ziv.

Napatingin ako sa direksyon niya. Nakatalikod siya sa akin habang nakaupo siya sa kama. Nakasalikop ang kamay niya at nakayuko na animo'y may malaking problema na kinahaharap.

Sinubukan kong igalaw ang katawan ko ngunit sumigid ang kirot sa gitnang parte ng hita ko. My mind went blank as I remembered what happened last night.

We had sex.

Napapikit ako dahil doon. Hindi ko alam kung paano siya haharapin matapos ang nangyari kagabi. We are both under the influence of alcohol and yesterday night was just a mistake.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung may pagsisisi ba akong nararamdaman ngunit wala. Alam kong ginusto ko ang nangyari kagabi. Alam kong willingly ang katawan ko no'n kahit nakainom pa ako. Alam kong mali na gustuhin ko ang nangyari kagabi dahil nga parang sinamantala ko na nasasaktan at nakainom si Ziv.

"Kataleya.." Ziv murmured while kissing my neck.

I don't mind what he called me. I don't mind him calling my sister's name while I'm not Kataleya.  Hahayaan ko siya kasi ako naman ang kasama niya ngayon at hindi si Ate. I'm Elle and even he'll mistaken me for Ate, it's fine for me.

I gave myself to him. Willingly. I didn't feel any regret as I feel the excruciating pain when he penetrate me. I just hugged him while adjusting to his length.

Hawak-hawak ko ang ulo ko nang marahan akong umupo sa kama. Agad na napalingon sa akin si Ziv dahil sa ginawa ko. May nakita akong paninisi at panunumbat sa mga mata niya habang nakatingin sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Ako ba ang sinisisi niya dahil sa nangyari kagabi?

"Z-Ziv..." tawag ko sa ngalan niya ngunit marahas siyang umiling.

"I remembered what you said. You like me, Elle?" may halong diing tanong niya sa akin. Nakita ko pa ang pag-igting ng panga niya at ang pagkuyom ng kamao niya, senyales na galit siya. "Did you planned all of this? Did you planned to make me drunk so you could execute your plans? Elle, you're my bestfriend! Why the hell you need to do this?!"

Hindi ako nakapagsalita. Nakatitig lang ako sa kaniya habang siya ay parang kayang manakit dahil sa nakikita kong nagbabagang galit sa mga mata niya. I smiled blankly, so he's blaming me. Sinisisi niya ako kahit hindi naman ako ang nag-aya na uminom? Sinisisi niya ako kahit siya naman ang nagsabi na uminom kami?

"Ziv, remember, I'm not the one who insist to drink. Hindi ako ang nag-aya na uminom! Ikaw ang nagsabi na samahan kita dahil wala kang ibang maisip na isama!" Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob ko na sabihin iyon sa kaniya. Siguro dahil gusto kong ipagtanggol ang sarili ko laban sa akusa niyang hindi naman totoo?