Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"28

Yapmak çok zordu ama kendimi zorladım. Kollarımı boynuna doladım. Ondan nasıl tiksindiğimi bilemezdi. Sevgi nefrete dönüşmüştü. Bir anda. Alex masumdu. Onu böyle hunharca katletmesini anlayamıyordum.

Sonunda nasıl yapacağıma karar vermiştim. Derin bir nefes aldım.

"Sana bir sürprizim var."

"Umurumda değil. Tek istediğim geberip gittiğini görmek."

Kimse kıpırdayamadan boynunu ısırdım. Lycan'lar hemen beni ondan uzaklaştırdılar. Ama çok geçti. Vampir ısırığı Lycan için ölümcüldü. Acı çekerek ölecekti.

Yerde kıvranışını izledim. Nasıl acı çektiğini gördüm. Gözlerini bana dikmişti. Şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Bunu hak ettin, seni pislik! Onu benden almaya hakkın yoktu. Aşağılık herif."

Bu arada birkaç tekme ve yumruk yedim ama onu öyle görmeye değerdi.

Lycan'lar şaşkınlıkla ne yapacaklarını tartışıyorlardı.

"Bırakın. Yaklaşsın."

"Ama..."

"Bu bir emirdir."

Beni ona doğru ittirdiler. Gidip sağlam bir tekme attım.

"Umarım canın çok yanıyordur."

Kimse müdahale etmedi. Üzerine tükürdüm. O ilk şaşkınlık geçmişti. Fena halde canını yakmak istiyordum.

"Geber. Pislik."

"Sana bir sürprizim var."

"Kahrolası sürprizini istemiyorum. Tek istediğim sana acı çektirmek."

"Bunu duymak hoşuna gidecek."

"Seninle ilgili hiçbir şey hoşuma gitmez."

Sonrasında çıkan karmaşayı fark edemedim. Lycan'lar birer birer devriliyordu. Sonra gelenlerin benim türümden olduğunu fark ettim. Lucian'ın adamlarıydı. Sonra en sonunda kendini gösterdi. Yine beni bulmuştu.

"Aşkım. Gelinlik nasıl da yakışmış. Muhteşem olmuşsun."

Dalga geçiyor olmalıydı. Kan ve pislik içindeydim. Güzellikle hiç alakam yoktu.

Gelip yanaklarımdan öptü.

"Sanırım yine seni beladan kurtarıyorum."

Sonra dönüp Damon'a baktı.

"Bunu izlemek eğlenceli olacak."

"Elena. Sana bir şey söylemeliyim."

Derisi soyulmaya başlamıştı. Ağzından köpükler fışkırıyordu. Çok acı çekiyor olmalıydı ama hiç belli etmiyordu. Vücudu şiddetle kasılıyordu.

Lucian benimle birlikte yaklaştı.

"Sonunda gerçek olanı anladın."

Onun sevgisini kast ediyordu. Hiç pes etmeyecekti. Alex'e bakıp kaşlarını çattı.

"İnsanın için üzgünüm."

"Elena. Beni dinle."

Artık kendini kaybediyordu. Ölmek üzereydi.

"Oğlumuz yaşıyor."

"Ne?!"

Lucian şaşkınlıkla bana döndü.

"Bir oğlun mu var?"

"Benim oğlum falan yok."

"Yaşıyor. Seni bulacak. Seni görmek istiyor. Seni çok merak ediyor."