Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"35

Yapma demek istedim ama bunun yerine ona doğru çekildim. Kendimi tamamen kaybetmiştim. Onu arzulamaktan başka hiçbir şey yapamıyordum.

Sonra birden durdum. Durmam gerektiğini biliyordum. Ve irkildim. Kesinlikle yapamayacağımı düşündüm.

"Ian."

Göğsünden tutup ittim. Şaşkınlıkla bana baktı.

"Sorun ne?"

"Gitmeliyim."

Hemen oradan uzaklaştım. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Daha fazla yanında kalamazdım.

Peşimden geldi.

"Lara."

"Benim adım Lara değil."

"Ne, öyleyse?"

"Bilmiyorum."

"Seni incittim mi?"

"Hayır."

"O zaman..."

"Sadece bunu yapamam, tamam mı? Yapmamam gerektiğini hissediyorum. Hayır, bunu biliyorum."

"Başka biri mi var? Hatırladın mı?"

"Hatırlamadım ama..."

"Sana yardım etmeme izin ver."

"Yapamam."

Elimi tuttu ama kibarca çektim.

"Beni yalnız bırak."

"Bırakamam. Artık bulaştım bir kere. İyi olacağını bilmeden arkamı dönüp gidemem."

"Yapma. Lütfen."

"Ben ciddiyim."

Dışarıdaydık ve hava kararmıştı. Ian kolumu sıkıca tutunca silkindim ve onu ittim. Oldukça hızlı itmiş olacağım ki geriye uçup çöp tenekesine çarptı.

"Aman tanrım."

Hemen yanına gidip diz çöktüm ama o kızgın değil de şaşırmış görünüyordu.

"Bunu nasıl yaptın?"

"Çünkü ben bir vampirim."

Ağzımdan öylece çıkmıştı. Dehşet içinde kalmıştım. Şaka sanacağını ummuştum ama ciddiye almıştı. Hiçbir şey söylemeden öylece yüzüme baktı. Uzun bir süre hareket etmeden orada öylece durduk.

"Bu, hiçbir şeyi değiştirmez."

"Ne?"

"Ne olduğun beni ilgilendirmiyor."

"Bana inanıyor musun?"

"Neden yalan söylediğini düşüneyim ki?"

"Senin kanını içmek istiyorum. Bu seni korkutmuyor mu?"

"Hayır."

"Sen delisin."

"Ben iyiyim. Sadece seni arzuluyorum."

Uzanıp öptü. Geri çekildim.

"Dur."

"Neden? Bana iyi bir neden söyle."

"Çünkü..."

Bulamıyordum. Neden onunla birlikte olmamam gerektiğini bilmiyordum. Bir sebep de bulamıyordum.

"Birileri beni arıyor olmalı. Tanıdığım birileri olmalı. Yapayalnız değilim. Bir ailem olmalı."

"Bırak seninle ilgileneyim."