Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"32

O zamanlar küçüktüm. Ve o da benim ilk aşkımdı. Her şey temiz ve masumdu. Yüzümün kızarabildiği günlerdi. Artık öyle biri değildim. Soğukkanlı bir vampirdim. Onu gözümü kırpmadan ve vicdan azabı duymadan öldürebilirdim. Ama öldürmemiştim. Öldürememiştim. Bir türlü gitmesine izin verememiştim. Ona olan hislerim miydi bunun sebebi bilmiyordum.

Elleri vücudumda nazikçe dolanıyordu. Ezbere biliyormuşçasına her bir hücreme dokunuyordu. Geri çekilip nefes aldım.

"Yapma."

Sesim çok kırılgan çıkmıştı. İçimden koşarak kaçmak geliyordu. Ama tabi ki öyle olmadı.

Daha ne olduğunu anlamadan çırılçıplak kalmıştım. Kucağındaydım. Her şey o kadar hızlı gelişiyordu ki. Ne zaman birleştiğimizi anlamamıştım bile.

Saçlarından tutup iyice kendime çektim. Nefes almadan öpüyordum. O da aynı şehvetle karşılık veriyordu.

"Seni çok özledim."

Konuşmasını istemiyordum. Dudaklarımı onunkilere yapıştırıp susturdum. Duygusallığa yer yoktu. Sadece sevişiyorduk. O kadar. Yeniden birbirimize aşık olacak falan değildik. En azından ben öyle sanıyordum.

Beni kanepeye yatırıp üstüme çıktı.

"Yavaşlayayım mı?"

"Sakın."

Yine kendimi kaybetmiştim. Seks konu olunca ben tamamen başka biri oluyordum. Bütün kontrolü kaybediyordum.

Telefonum çalana kadar hızımızı kesmedik. Kalkıp kimin aradığına baktım. Tyler'dı.

"Dışarıdayım."

Telefonu kapattı. Damon'ın tişörtünü giyip dışarı çıktım. Beni öyle görünce bozuldu. Saklama gereği de duymadı.

"Seni merak ettim."

"Burada olduğumu nereden bildin?"

"Ben cadıyım. Unuttun mu?"

"Doğru ya."

Yere bakıp biraz bekledi. Sanırım ne diyeceğini düşünüyordu. Belinde bir örtüyle Damon görününce hiç istifini bozmadı.

"Benimle gelecek misin?"

Dönüp Damon'a baktım. Kaşlarını çatmış, sinirden göğsü inip kalkıyordu.

Tekrar Tyler'a döndüm. Gidip sarıldım.

"Sabah olmadan yanında olacağım. Merak etme."

Sanki bunların onu avutması gerekiyormuş gibi. Sonra dudağından öptüm. Damon hırlıyordu. Aldırmadım. Onun malı değildim.

Aslında kimsenin malı değildim. İstediğimle yatardım. Kimi istersem.

Saçlarımı okşayıp zorlukla gülümsedi. Kıskandığını sezmiştim. Hoşuma gitmişti. Böyle çocukça duygulardan kendimi arındırmalıydım.

"Bekleyeceğim."

Bekleyeceğini biliyordum. Sonra arkasına bakmadan gitti. İçeri geçtik. Kapıyı kapatır kapatmaz bağırmaya başladı.

"Hiçbir yere gidemezsin. Benimle sevişip onun yanına mı gideceksin? Onun koynuna mı gireceksin? Buna izin vermem."

"Senden izin istediğimi hatırlamıyorum."

"Kesinlikle hiçbir yere gidemezsin. Yasaklıyorum."

"Senin malın değilim, Damon."

"Bana aitsin. Benimsin."