Oh My Boss, Billionaires

Chapter 25

Chapter 25

GK's Pov

Ang sakit ng ulo. Parang nilalagnat ako ngayon. Tumayo ako at lumabas. Nakasimangot ang mga mukha ng mga kasama ko. Habang si Lolo ay nakatingin lang sa akin.

 "Wow! Kuya, anong petsa na. Mukhang gusto mo dito!"

 "Nagustuhan talaga Kuya Gaeri at dito natulog. At hindi ka lumabas ng bahay buong araw."

 "Sabi ni mommy umuwi ka na. This isn't your house. Sabi ko kay mommy  nagtanan ka na magkasama kayo ni Ate Chelsey sa isang bahay." Nagtatawanan pa ang dalawa. 

"Oo kuya. Bakit dito ka natulog? May munting bahay ka tabi ni Lolo? Wag mong sabihing pinalayas ka agad ng asawa mo."

 "Kaya nga nagchat sa akin si Kuya about Gael asking me to bring him some clothes." Halos mamatay si Gael sa kakatawa habang si Lolo naman ay makikitang tumatawa din sa kanila. 

"Tigilan mo nga ako, Gaeri. Umpisahan mo na ako. Hindi pa ako tapos sayo." Dahil sa kanya, parang magkakasakit ako. Tinawanan lang ako ng loko. Hindi ko na lang siya pinansin. Kumuha ako ng makakain sa ref nang mapansin ko ang Biko. Ngumiti ako. Kinuha ko ito at kinain. Lumapit sa akin si lolo. Napatingin lang ako kay lolo. Habang iniwan kami ng mga kapatid ko, Parang sinabihan sila ni Lolo na iwan kaming dalawa. 

"May problema ba?" Huminto ako sa pagkain at humarap kay Lolo. 

"Alam kong may problema ka. Ano bang problema niyo ni Chelsey."  

“Nagsumbong na ba sa saiyo mga apo mo, Lolo."

"Kung ang tinutukoy mo ay ang mga pasaway mo, kapatid. Well, sasabihin ko sa iyo. Hindi nila sinabi sa akin. Hindi ako Bobo, Gk. Hindi ko nakikita. Mga kilos mo lang, alam ko. At Ang mga kilos ni Chelsey, alam kong hindi siya magdadalawang isip na umalis at hindi siya papayag sa alok ko na makapagtrabaho sa iyo, dahil noong una ay pumayag siyang makipagtulungan sa iyo, ngunit nang makita ka niya ay agad siyang umatras. Ngayon sabihin mo sa akin kung ano ang problema niyong dalawa para maayos ko." 

"Lo, it's me. Aayusin ko kaming dalawa. Hindi ako papayag na umalis si Chelsey. I'll find a way para hindi siya umalis." Seryosong tumingin sa akin si lolo. 

Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ni Lolo. Nakasalubong ang dalawang kilay niya. 

"Lolo, wala akong gagawing para kay Chelsey, at hindi ko gagawin 'yon para magalit siya sa akin." 

"Ano ba talaga ang nangyari?" 

"Nagalit siya sa akin dahil kay Danica." ‘yon lang nasabi ko. Hindi ko na pinahaba ang usapan. 

"Si Danica lang ba ang dahilan? Hindi ka basta-basta sumusuko! Pero bakit magkahiwalay kayong umabot sa punto at ngayon dito talaga kayo nagkita ulit?”

“Look, I don't need to say everything; mukhang alam ko na base sa sinabi mo, lo." 

"Hindi naman kasi mahirap na hindi ko alam kung anong nangyayari sa paligid ko. Habang nandito ka araw-araw, na hindi mo nagawa noon, Halos masabihan ka kung kailan ka bibisita. Ngayon, Chelsey, sa tuwing nakikita niya ako, iniiwasan niya ako. Si Chelsey ay isang masipag. Kaya naman sobrang excited akong makilala ka. Hindi ko sinasabi ito para tulungan ka. Sinasabi ko ito sayo dahil napaka tanga mo pinakawalan mo si Chelsey. Alam mo parang ang lola mo si Chelsey. Nakikita ko ang mga katangian niya sa iyong lola. Kaya nga nakakagaan ng loob ko sa kaniya—dahil may kabutihan siya sa kanyang puso. Sana maayos mo. Kasi kung si Danica lang ang sinasabi mo. Alam kong kaya mong ayusin, pero kung dahil sa katayuan ng buhay mo at ng buhay niya, mukhang mahirap ka." 

"Lo," ‘yon lang ang nasabi ko. 

"See! Ito ang sinasabi ko sa iyo. Minahal ka niya na hindi niya alam ang pagkatao mo. Madalas ko na itong sinasabi sa iyo. Dito mo mapapatunayan na karapat dapat siya sa iyo. Nangangahulugan ito na siya ay karapat-dapat. Alam mo kung bakit. Dahil doon ko nalaman na galit siya sayo. Pakiramdam niya ay niloko mo siya, at naroon ang mga taong nakakasalamuha mo nagmamalasakit. Hindi siya katulad ng iba kapag alam niya ang pagkatao mo. Kaya naman magugustuhan ka niya, gaya ng sinabi ko sa iyo noon. Tinakasan mo ako para lang suwayin ang gusto ko. But you did in the end." Tumawa si lolo.