Oh My Boss, Billionaires

Chapter 19

Chapter 19

GK'S Pov

Kanina, hindi ako mapakali. Habang nakatingin ako sa mga kasama ko, Busy sa trabaho nila. Hindi ko alam kung paano magsisimula. Ilang oras na lang ay lalabas na kami. 

"Guys, wala na tayo sa oras. Ten minutes na lang ang natitira. GK has something important to tell you." Napatingin ako sa sinabi ni Engineer Ali. 

Ngumiti din siya sa akin. Napatigil din ang mga kasama ko. Napatingin silang lahat sa akin. Hindi ako makatingin sa kanila. Ang dami kong iniisip. Hindi ako handa sa magiging reaksyon nila sa akin. 

"Tara guys, punta muna tayo sa office." Sinunod lang namin ang sinabi ni Engineer Ali. 

Nang malapit na kami sa opisina, umupo agad ang mga kasama ko. Nakatayo lang ako ng hindi mapakali. 

"GK, simulan mo na?" Napatingin ulit ako kay Engineer Ali. 

"Ano ang sasabihin mo, anak?" Lumapit sa akin si Padre Berto. 

Si Tatay Berto lang ang tatay namin dito. Si Tatay Berto lang ang aming tagapayo sa buong buhay. Gusto kong tulungan si Padre Berto. Gusto kong tulungan silang lahat. Pero sa ngayon, ang negosyo ng pamilya ko ang priority ko. Ngunit babalik ako para ayusin ang lahat, at babalik ako para tulungan sila. 

"Tatay Berto." Niyakap ako ni Tatay Berto. "Salamat sa lahat." 

"Pre! Nakakabakla 'to!" Sigaw nilang lahat. 

"Tumahimik ka. Simulan muna GK. Alam kong may bumabagabag sa iyo. Alam kong may problema kayo ni Chelsey. Kilala na natin si Chelsey. Gagawin niya ang lahat para sa pamilya niya; mahalaga sa kaniya ang trabaho, pero nitong nakaraang linggo ay nakakagulat. Hindi siya pumapasok." Napatingin ako kay Engineer Ali.  

"Sorry!" ‘Yon lang ang nasabi ko. 

"Sana maging maayos kayong dalawa." Natahimik ako sa sinabi nila. 

"Sana nga! Sana sa pagbabalik ko ay magkaayos na tayo?" 

"Babalik ka? Wag mong sabihing aalis ka rin." Napatingin ulit ako sa mga kasama ko. 

Hindi ko ma ibuka ang bibig ko. Hindi ko alam kung paano magsisimula. Ang sakit magpaalam sa kanila lalo na't napamahal ako sa kanila. Kahit sabihin sa akin ng mga kaibigan ko na kailangan kong bumalik, ang sagot ko ay laging bigyan ako ng isa pang pagkakataon hanggang sa dumating ang isang bagay na magpagulo sa buhay ko. Dagdag pa ni Danica na ikinagulat ko. Nagulat ako sa ginawa niya, at ngayon hindi ko alam kung magkakasundo pa kami ni Chelsey. Ilang beses ko siyang sinubukang kausapin. Ilang beses akong pumunta sa bahay niya, pero hindi niya ako kayang harapin. Ito ang pinakamasakit na dumating sa buhay ko. Hanggang ngayon, sana maging okay kami ni Chelsey, pero dahil kailangan kong umalis dahil may mga investors na patuloy na bumabalik sa akin, kahit masakit, kailangan kong umalis sa lugar na ito at si Chelsey, na mahalaga sa akin. Nagulat ako ng tapikin ako ni Engineer Ali na nagbabalik sa isip ko.

“Aalis siya dahil may importanteng kailangan siyang gawin. Katunayan, noong nakaraang linggo pa sana siya aalis. Kaya lang may isang bagay na dapat unahin." Napatingin na lang ako kay Engineer Ali. 

Nagsalita siya. Pakiramdam ko ay suportado ako. Tsaka humarap ulit ako sa kanila. Huminga ako at buntong hininga. Sa huli, pinalakas ko ang aking loob. Handa akong harapin sila. 

“Oo, ito ang araw na magkikita tayo dahil ngayong gabi ang gabing aalis niya,” paulit-ulit niyang sabi. 

"Ano?" nagsisigawan talaga sila. 

"Sorry, everyone, and thank you for the times I met you. You are the only person I felt true love with. You are the only person I felt free from. Kayo lang ang taong natutunan ko ng mga bagay na hindi ko alam. Kayo ang tanging taong natutunan ko kung paano pagyamanin ang buhay na pangarap ko. Maraming salamat sa lahat.