Evert staat s'avonds lekker te douchen na zijn werk, hij is eerder naar huis gegaan omdat hij Nynke en Brecht bij hun opa en oma weg moest halen.
-Evert-
zo, nu de meiden op bed liggen kan ik lekker even gaan douchen, Fenna zal ook zo wel thuis komen. Wat ben ik toch gelukkig met haar. Ons huwelijk is over een paar dagen en ik wil er natuurlijk niet slecht uitzien! Even kijken hoor, 20:58. Fenna kan dus elk moment thuis komen.*dingdong* Hee de deurbel! hopelijk zijn de meiden niet wakker geworden! Oohja shit! Fenna had geen sleutel mee, en ik kan nu natuurlijk niet naar de deur, ik ben helemaal nat! Sleutel ligt onder de bloempot! roept Evert, in de hoop dat Fenna het hoort. Ik hoor de sleutel in het slot gaan, hè gelukkig denk ik. Ik begin mijn haar in te zepen. ik doe mijn ogen dicht zodat er niks in mijn ogen komt. Genietend van het lekkere water spoel ik mijn haar uit. Ik doe mijn ogen open en zie iemand in zwarte kleding staan. Hé Fen! Hoe was het nog op het bureau? De persoon draait zich om en ik zie een bivakmuts. Snel heb ik een pistool op mij gericht. Wwwat dddoe je? En ik krijg geen antwoord terug. ineens schreeuwt de man MEEKOMEN!!! Ik ben nog helemaal nat maar ik weet snel een onderbroek aan te trekken. Papa!! hoor ik achter me. Nynke is wakker geworden van de schreeuw van de man. Ik wil haar geen trauma bezorgen dus ik roep naar haar: niks aan de hand meid, ga maar weer lekker slapen! Ik word de auto ingesleurd en de auto rijd met piepende banden weg.
-Fenna-
Het was een lange dag vandaag. Ik kom thuis en de deur staat open. Ik schrik ervan. Evert let er altijd zo goed op dat alle deuren dichtzijn! Ik kom ons huis binnen en roep Evert. Ik krijg geen antwoord terug. Ik loop naar boven om te kijken of de meiden al op bed liggen. Ik kom op Brecht haar kamer en ze slaapt als een roos, wat is ze toch lief! Dan loop ik naar de kamer van Nynke. ze is wakker en ik ga bij haar op bed zitten. "Hé meid, was je nog wakker?" "Ja Fenna, ik schrok wakker van papa" "Ooh, wat deed papa dan, liet hij jou schrikken?" "Nee, papa riep heel hard: meekomen!" Ik schrik er heel erg van. "weet je nu ook waar papa is dan?" "nee, ik heb hem nog geroepen maar ik hoorde niemand terug roepen. En toen keek ik naar buiten en ik zag een auto heel hard wegrijden!!!" Ik spring op. "ga maar lekker slapen meid, papa komt vast zo weer !" Ik geef haar een kus en stop haar lekker in. waar is Evert nou! denk ik. Het is niks voor hem om zomaar weg te gaan en niks te laten horen. Hij zal toch niet ontvoerd zijn! Nee, vast niet. Nynke heeft het vast verkeerd gehoord. ik trek mijn pyjama aan en ga lekker mijn bed in. Ik ben namelijk niet zo lekker vandaag en ik wil natuurlijk niet ziek zijn op mijn bruiloft!
Na 2 uur is Evert nog niet thuis. Ik besluit Carla te bellen. "Hé Carla met mij" "Fenna!? waarom bel je nog zo laat?" "nou, ik kom net thuis en Evert is weg en de deur stond open!" "Hij is toch eerder weggegaan dan jij omdat hij Nynke en Brecht moest ophalen?" "Ja, dat klopt. Nynke en Brecht liggen ook gewoon op bed hoor, alleen Nynke was wakker geworden van iemand die MEEKOMEN! riep. Er is was net gedoucht toen ik thuis kwam en zijn pyjama lag nog gewoon in de badkamer!" "Hij is toch niet ontvoerd Fenna!" "Dat weet ik niet maar ik ben zo bang nu!" "Je mag best naar mij toe komen met de meiden hoor! ik heb nog een logeerkamer met 3 bedden over!" "Maar watnou als Evert niet thuis komt vannacht?" "We kijken morgenvroeg of hij er alweer is en dan gaan we er gelijk werk van maken als hij er nog niet is!" "oke, is goed. ik kom er zo aan hoor!" "is goed Fenna, tot zo!" Ik loop naar de meiden toe. Hee lieverds, wat dachten jullie ervan om naar tante Carla en ome Frits te gaan? "Jaaa!!" hoor ik in koor. "gaat papa ook mee?" vraagt Brecht. Nee, papa moest werken vannacht. verzon ik als smoes. ze pakken hun spullen en we rijden naar Carla.
JE LEEST
Moordvrouw - vermist
FanfictionEvert is ontvoerd en het recherche team is er erg druk mee bezig, al het andere werk zetten ze opzij. Ze moeten Evert vinden!!! maar de angst word erg groot als Fenna en Liselotte ook ineens verdwijnen.