Moordvrouw - vermist

Loods

-Evert-

Ik zit achterin bij een man, ik heb geen idee hoe hij eruitziet. Met alleen mijn onderbroek aan zit ik hier. We rijden veel te hard! Ik hoor er natuurlijk iets van te zeggen maar dat durf ik niet... Na 3/4 minuten rijden stoppen we. Er stapt een vrouw bij mij achterin en begint me te betasten. Ik probeer me los te rukken maar dat wil niet. Al heel snel zitten haar lippen op die van mij en ik zie geen enkele mogelijkheid om weg te komen. We rijden een steegje in en we komen uit bij een grote loods. Ik moet uitstappen en sta te rillen van de kou. ik voel me vies. Ik ben gewoon betast en gezoend door een vrouw terwijl ik over een paar dagen ga trouwen!! Ik moet gelijk aan Fenna denken. Die heeft natuurlijk geen idee waar ik ben! Aangekomen in de loods zie ik een stoel. Verder staat er helemaal niks. Ik word op de stoel gedwongen en ik krijg een spuitje. Ik val helemaal weg.

-Fenna-

Aangekomen bij Carla en Frits stappen we uit. Carla staat al in de deuropening, en Frits staat achter haar. "Ome Frits! tante Carla!" roepen de meiden in koor. "Hallo Nynke en Brecht! Frits, breng jij de kinderen naar hun bed? dan praat ik even met Fenna." Frits en de meiden lopen de trap op. Ik kan maar aan niks anders denken dan aan Evert. Ik was zo diep in gedachten dat ik Carla niet hoor. "Fenna! wil je nog wat te drinken? een bakje thee?" "uuh ja, doe maar!" Ik ga op de bank zitten. Al gauw komt Carla naast me zitten. "dankje!" "geen probleem hoor! jullie kunnen altijd bij ons terecht, dat weet je!" Kan je mij misschien rustig vertellen wat er is gebeurt? vraagt Carla. Jawel, maar ik hou het dan waarschijnlijk niet droog hoor! antwoord ik. dat geeft toch helemaal niks! mooizo! ik begin het hele verhaal opnieuw te vertellen aan Carla en eindig in huilen. Ik kan niet zonder Evert! Het is wel mijn toekomstige man! Carla neemt mij in haar armen en begint me te troosten. "als Evert er morgenvroeg nogsteeds niet is gaan we er gelijk werk van maken!" "oké" "Gan nu maar lekker slapen Fenna!" "welterusten!" "welterusten!"

Ik kom op de logeerkamer en Brecht slaapt al. Nynke ligt nog te huilen. "hé meid, wat is er?" "ik wil naar papa toe!" "Maar papa is aan het werk"zeg ik weer. Ze is zo verdrietig dat ik besluit om bij haar in het bed te gaan liggen. We kunnen beide niet slapen. Ik ben bang en Nynke wil naar haar vader toe. Ik wil graag even van dit onderwerp af dus ik begin over heel iets anders. Even wat anders aan mijn hoofd!

"hoe ging het vandaag op school Nynke?" "uuhm weet ik niet, we hebben eigenlijk niet zoveel gedaan" "ach, dat is ook wat! kan je net zo goed thuis blijven!" grap ik. "Jaaa, mag dat?" "dat kan toch niet!, school is verplicht" "ooh" Ik neem Nynke in mijn armen en we vallen beide in slaap.

-Evert-

langzaam begin ik weer wakker te worden. Ik zit vastgebonden op de stoel en ik zie allemaal water om me heen. Maar het blijkt dus benzine te zijn! Ineens hoor ik achter me een stem. "Waar is dat lekkere vrouwtje van jou?" "gaat je helemaal niks aan!" antwoord ik. "PARDON! niet zo'n grote mond hè" ik voel een koud iets tegen mijn slaap, een pistool! "Ze is thuis" zeg ik zacht. "maar als je haar iets aandoet krijg je het hele politiekorps over je heen!" de man loopt weg. Shit denk ik. Als hij Fenna maar niks aandoet!

Voor mij staat een garage deur en ik zie een auto, hij lijkt op een burgerauto van de politie. Maar nee, het kenteken klopt niet. De auto komt met vollen vaart op mij afrijden. "NEEE" roep ik, maart de auto rijdt door....