Moordvrouw - vermist

De grote dag

26 Juli

-Fenna-

Vandaag is de grote dag. Na vandaag ben ik niet Fenna Kremer meer, dan ben ik Fenna Numan-Kremer. Ik ben er al vroeg uit en ik zit nu al bij de kapper. Mijn haar wordt opgestoken. Deze dag kan niet mooier. Onze drie kleine meiden kunnen ook lopen en ze lopen samen met Nynke en Brecht naar het altaar voor mij aan. Dat zijn de plannen voor vandaag. Ik heb samen met Nynke en Brecht de jurkjes uitgekozen. Ze hebben allemaal dezelfde en het ziet er echt heel erg lief uit. 

Na ongeveer een half uur is mijn haar klaar en ga ik in de make-up. Mijn haar zit echt zo mooi! Ik had nooit durven dromen dat ik er zo mooi uit zou komen zien. Na een flinke tijd is mijn make-up ook klaar. Ik kan niet geloven dat het echt is. Vandaag gaat het gewoon gebeuren. De grote dag. IK hijs mezelf in mijn jurk. Het is half twaalf en om twaalf uur gaan wij trouwen. Liselotte helpt mij en al snel heb ik hem aan. Liselotte maakt nog even een selfie van ons twee en dan gaat ze weer.  De zenuwen gieren door mijn lijf heen. Straks val ik misschien, of begin ik te stotteren. Ik heb ook helemaal niks voorbereid wat ik tegen Evert wil zeggen. Mijn moeder zei altijd: Fenna, als je ooit de ware hebt gevonden, en jullie elkaar het ja-woord gaan geven, moet wat jij wil gaan zeggen recht uit je hart komen. En niks geen voorbereide speech! Die woorden van mijn moeder zijn mij altijd bijgebleven. Op haar begrafenis heb ik het ook gebruikt en het ging eigenlijk best goed. Ook op de begrafenis van mijn vader heb ik het gebruikt. Het ging iets minder maar toch ging het goed. Ik denk aan mijn vader en moeder. Ik krijg tranen in mijn ogen omdat ze dit beide nooit hebben kunnen meemaken. Ik hou mijn tranen onder controle en al snel is het weer goed. Omdat mijn vader niet met mij naar het altaar kan lopen heb ik Menno. Eigenlijk voelt hij ook een beetje als een vader voor mij. 

We staan klaar en ik zie dat onze meiden er zin in hebben. Ik heb Evert nog niet gezien en hij mij niet. Er wordt tegen ons gezegd dat we mogen gaan en Nynke, Brecht, Robbin, Maureen en Sanne lopen de kerk binnen. Daarna volg ik met Menno. Ik kijk naar Evert en ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt. We lopen naar voren en daar sta ik dan. Naast mijn lieve Evert. Onze meiden staan om ons heen. Er wordt eerst wat over ons verteld door de trouwambtenaar. En dan mag Evert zijn verhaal doen. "Lieve Fenna, jij bent de vrouw van mijn leven. De vrouw met wie ik wil eindigen. Toen ik je leerde kennen wist ik het gelijk. Jij bent de ware! En zo denk ik er nu nogsteeds over. Je bent een fantastische vrouw!" En dan is het mijn beurt! De zenuwen gaan door me heen maar ik probeer ze zo goed mogelijk te negeren. "Lieve Evert, jij bent zo'n fantastische man! Ook ik wil jou voor altijd aan mijn zij. Wij hebben samen deze drie kleine meiden op de wereld gezet en sinds dien ben ik nog meer van je gaan houden. Ik hou van je lieverd!" "Dan zijn we nu aangekomen tot het moment!" wordt gezegd. 

"Evert Numan, neem jij tot je wettige echtgenoot Fenna Kremer. En beloof jij haar bij te staan in moeilijke en mooie tijden, tot de dood jullie scheidt?" "JA!" "Fenna Kremer, neem jij tot je wettige echtgenoot Evert Numan. En beloof jij hem bij te staan in moeilijke en mooie tijden, tot de dood jullie scheidt?" "JA!" "Dan verklaar ik jullie tot man en vrouw! U mag de bruid kussen!"