Moordvrouw - vermist

Er is nieuws!

-Fenna-

We waren met een zaak bezig over Kirsten de Grootte, ze is vermoord in een zwembad in haar achtertuin. Het was een erg grote zaak maar die zetten we nu helemaal aan de kant. We moeten Evert vinden. Ik zit aan mijn bureau. Officieel mag ik mij niet met deze zaak bemoeien maar omdat ik Carla heb weten over te halen mocht het toch. Ik zit even met Liselotte te praten. Zij is nooit zo'n prater, ze stopt altijd al haar geheimen voor iedereen weg, niemand weet of ze angsten heeft voor dingen. Samen praten we wel over alles. Ze is mijn beste vriendin! Ik weet alles van haar, ook van haar broertje. Ik begin over mijn verhaal te vertellen en over dat Nynke er bewust bij was. Ik moet huilen, ik ren naar de wc. Liselotte weet dat ik dan even alleen wil zijn, dus ze loopt me gelukkig niet achterna. Ik steek even mijn kop onder de kraan en kijk in de spiegel. Ik zie een man achter me staan. Zo bang heb ik me nog nooit gevoeld. Evert is al ontvoerd en ik wil nu niet erachteraan. Wat doen we de kinderen dan wel niet aan! "Wwwie bbben jij?" stotter ik. "Rustig maar Fenna, ik ben het, Menno" klinkt met die vertrouwde stem. Ik ben gelijk weer helemaal gerustgesteld. "Ik schrok me dood!" "Doe dat maar even niet!" zegt Menno. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "Komt goed" antwoord ik. Liselotte komt naast Menno staan. "heey Lies!" "hey Fen!" "Gaat het weer een beetje?" "jahoor" "Ik hoor het al wel weer, ik moet er zeker weer vandoor?" grapte Menno. We beginnen alle drie te lachen. "Fenna, jij bent echt een topwijf hoor! En weet dat het niet jouw schuld is" zegt Menno. Ik lach naar hem en hij loopt weg. "Kom" zegt Liselotte. We lopen samen naar ons bureau toe. Carla komt eraan lopen. "Komen jullie allemaal even? ik heb nieuws!" we komen er allemaal met een hoge looppas aanlopen. we staan in een halve cirkel voor haar. "Ik heb nieuws over de zaak van Evert!" ik kan mijn geluk niet op. "Leeft hij nog?" roep ik. "Sorry, daar kan ik niks over zeggen maar ik heb wel een aanleiding hoe we hem kunnen vinden!" ik ben teleurgesteld maar toch ook blij. Het is tenminste iets. "Er is iemand aan komen lopen op het bureau, het is jullie overbuurvrouw Fenna, Soraya, Ze heeft een auto voor jullie huis snel zien wegrijden en ze heeft het nummerbord herkent!" "Dus één ding staat vast, Evert is meegenomen door iemand in een auto!?" "Hoogst waarschijnlijk wel!" Deze tip geeft mij weer hoop. Ik zal doorgaan, ik moet hem vinden!

-Evert-

De vrouw komt steeds weer dichter naar me toe. De plas bloed op de grond wordt steeds groter. "Ik heb iets voor je lieve Evert van me!" "IK BEN NIET VAN JOU!!!" roep ik terug. "ooh, ik kan ook weer teruggaan maar dan overleef je vandaag hoogst waarschijnlijk niet!" zegt ze. Ik besluit niet te antwoorden. Ze komt steeds dichterbij lopen. Ik zie iets achter haar rug verschijnen. iets glimmends. Ik ben bang, misschien is het wel een mes! Ze haalt het tevoorschijn en ik ben opgelucht. Het is een of andere verpakking van iets. "Ik kom je verbinden" zegt ze. Ik ben blij. Straks was ik misschien wel doodgebloed! Ze komt voor me zitten en tilt mijn been omhoog. Ik begin te schreeuwen van de pijn. "HOU JE STIL, NIEMAND MAG JE HOREN!" iets zeggen durf ik niet meer. Na een paar minuten is mijn been verbonden en gaat ze weer weg. Nu zit ik hier helemaal alleen. Maar ik ben bang. Elk moment kan er iets gebeuren wat mij fataal kan worden! Ik blijf maar de hele tijd aan Fenna denken. Ze moet zich natuurlijk doodgeschrokken zijn! En Nynke en Brecht! Die hebben natuurlijk geen idee waar ik ben. Fenna heeft vast wel weer iets bedacht zodat ze niet weten dat ik ontvoerd ben. Waarschijnlijk is het hele team al lang naar mij opzoek. Ineens ruik ik een erge walm van gerookt wiet. Er komt een man binnenlopen. Na een tijdje staat hij voor me. Hij is wiet aan het roken. Ik durf niks te doen, straks gooit hij hem weg en komt hij op de benzine naast mij terecht! Opeens slaat hij mij. 3 keer vol in mijn gezicht. Mijn wang begint te tintelen. Ik wil nog wat aan hem vragen maar er komt niet meer dan wat gebrabbel uit mijn mond. Ineens valt al het geluid weg en wordt het zwart voor mijn ogen. Ik val weg buiten bewustzijn.