Moordvrouw - vermist

Ademloos

-Carla-

Het loopt al tegen het einde van de dag en we hebben besloten dat we morgen verder gaan. Voor vanavond zitten we vast dus we kunnen morgen pas verder. Ik pak mijn jas en loop samen met Bram en Menno naar buiten. Het is wel lekker om een keer vroeg vrij te zijn. "Hebben jullie zin om bij Frits en mij te komen eten? Nynke en Brecht zijn er ook." "Jahoor, gezellig!" krijg ik twee keer als antwoord. We stappen elk in onze eigen auto en rijden achter elkaar aan naar mijn huis toe. We staan voor de deur en Nynke en Brecht doen open. "Ome Bram!" en ze vliegen Bram in de armen. "Hey meiden! Zullen we naar binnen?" We lopen samen naar binnen en we gaan op de bak zitten. Frits zet koffie voor ons en we gaan gezellig even bijkletsen. Ik loop even weg om pizza te bestellen en als ik terug kom zie ik Bram tekenen samen met Nynke en Brecht. "Bram!" roept Menno. "Ja?" "Jij zou echt een fantastische vader zijn!" Bram lacht en komt weer bij ons zitten. "Hoe gaat het eigenlijk met Fenna en Liselotte? Zijn ze er al?" "Ja, als het goed is wel. Ze bellen elke dag, dus morgen weer." De deurbel gaat en Frits doet open. De geur van pizza komt ons tegemoet. Frits deelt de pizza uit en ik roep Nynke en Brecht. Ze gaat stevig tegen Bram aanzitten en eten lief samen één pizza. Menno begint te praten "Jullie zijn over twee dagen toch 15 jaar getrouwd?" "Ja, dat klopt." "Moeten jullie niet wat leuks doen?" "We zitten met de meiden hè!" "Ik wil wel op ze passen hoor, geen probleem." valt Bram in. "Gaan jullie toch wat leuks doen?" "Ik vind het een goed idee!" zegt Frits. "Goed, bedankt Menno, wat moeten we toch zonder jou?" Als we onze pizza ophebben brengt Bram de meiden naar bed. Ik pak voor de heren een biertje en voor mezelf schenk ik een wijntje in. Bram komt naar beneden gelopen en we proostten op Evert. We blijven nog een tijdje gezellig praten en rond half twaalf gaan Bram en Menno naar huis. Frits en ik gaan naar bed en sluiten alles af.

-Evert-

Is Fenna vermoordt!? Liselotte en ik kijken elkaar met tranen in de ogen aan. Het bloed blijft maar onder de deur langs stromen en we horen niks meer. Langzamerhand wordt het donker en wordt de hoop steeds kleiner dat Fenna nog leeft. "Ik krijg die klootzqk nog wel. Ik laat niet zomaar mijn vriendin vermoordden." "Snap ik, we moeten hier zo snel mogelijk weg. Misschien gaat hij ons ook wat aandoen.

-Fenna-

Chiel trok het mes weg. Ik kreeg een kleine snee. Hij draaide zich om en stak ene Vera neer. Het levenloze lichaam ligt op de grond en het bloed stroomt weg. Ik durf niks meer uit te brengen. Hij draait zich weer om naar mij en ik raak in paniek. Gaat hij mij ook vermoorden? Ik kan niet weg want mijn handen zitten vast aan de stoel. Ik durf niks. "Makkelijk dat jij naar mij toe kwam hoor, hoefde ik ook niet naar Nederland toe, hoe wist jij het eigenlijk dat Evert hier zat?" Ik wil niet vertellen hoe het echt zit. Hij gaat Evert dat iets aan doen. "We hebben je gevolgd op de flitspalen en dergelijke." "Verdomme! Als je maar niet denkt dat je hier levend weg komt. Hij loopt naar Vera toe en geeft een trap tegen haar lichaam. "Ik had eigenlijk jou liever zo gezien vandaag, ze heeft haar leven eigenlijk gewoon opgeofferd voor jou." Ik krijg veel trappen achter elkaar. Hij tilt me op en neemt me mee. Ik word meegesleurd naar de kamer waar we zaten en de deur gat open. Ik kan niemand zien. Ik word naar binnen geduwd en val met een harde klap op de grond. Ik probeer overeind te komen en voel twee grote warme handen om me heen. "Fenna!" "Evert!" Evert tilt me op en zet me op het bed neer. "Wat is er gebeurd Fenna!?" "Hij heeft iemand neer gestoken, als zij niet op dat moment binnenkwam lopen was ik vermoord zei hij." "Weet je hoe ze eruit zag?" "het was ene Vera ofzo." Ik zie Liselotte en Evert raar naar elkaar kijken. "Wat is er?" "Zij kon ons misschien helpen om hier weg te komen. Maar dat doet er nu niet toe. Wat heeft hij allemaal met jou gedaan?" "Ik heb ontelbaar veel trappen en dergelijke gekregen." "Ook in je buik?" "Ja, één trap." Ik moet spugen en alles wordt zwart voor mijn ogen. Langzaam begint alles vager te worden en val ik weg.

-Liselotte-

Ik schrik ervan dat Fenna ineens wegvalt. Ik hou haar hoofd bij mijn oor en ik hoor niks meer. "Evert, ze ademt niet meer!"