Moordvrouw - vermist

Thuis

-Bram-

Ik zie een jongen op de grond liggen en ik stap gelijk uit. Evert komt achter mij aan en de dames blijven zitten. Ze kunnen ook niet veel anders! ik kniel naast hem neer en hij begint een beetje te bewegen. "Hoi, ik ben Bram Amezian van de recherche. Wat is je naam en wat is er gebeurt." "Julian van Heuveln. Ik ben van m'n fiets gevallen" antwoordt hij. "Gaat het goed?" "Ja, gaat wel" "Ik bel toch even een ambulance, goed?" "Ja, graag."

Niet veel later is de ambulance gearriveerd en wordt Julian erin gelegd. Ik krijg nog wat vragen en dan rijdt de ambulance weg. Wij rijden door naar het bureau. "Bram, wat is zijn achternaam? Of heb je dat niet gevraagd?" "Julian van Heuveln, hoezo?"

-Fenna-

Julian van Heuveln!? Dat is gewoon mijn neef! Ik kijk Liselotte aan en ze knikt ja. "Wat is er dames?" Vraagt Evert nieuwsgierig. "Lies en ik zijn familie!" "Huh? hoe dat zo dan?" "Julian van Heuveln is mijn neef, en ook die van Liselotte!" "Wat leuk!" zegt Evert. "Ik krijg er kleine familieleden bij!" Zegt Liselotte vrolijk. We schieten in de lach. Dit had ik echt nooit gedacht! Gewoon familie van Liselotte.

We zijn even later op de parkeerplaats van het bureau en Bram pakt de rolstoelen uit de auto. Hij zet een naast Liselotte haar deur neer en een naast die van mij. Hij helpt ons er één voor één in. Evert duwt mij weer en Bram Liselotte. We gaan naar binnen en we zien Carla, Menno, Simone en nog een paar andere rond het bord staan. Ze hebben helemaal niet door dat wij binnen zijn gekomen. Ze zijn druk bezig met een zaak. We gaan achter ze staan en we luisteren het gesprek mee. "Ze is gevonden in een huis, Dijkstraat 7." Zegt Carla. "Misschien moeten we een buurt-onderzoek doen om er achter te komen of iemand wat heeft gehoord." antwoordt Menno. "Vind ik ook!" Onderbreek ik ze. Ze kijken verbaasd om en ze zien Lies en mij zitten en Bram en Evert achter ons staan. "Fenna! Lies! Evert! Jullie zijn er weer!" Schreeuwt Menno bijna. Hij vliegt ons om de nek. Zo blij heb ik hem nog nooit gezien! Ook de rest komt vrolijk naar ons toe en even later gaan we gezellig bij elkaar zitten met een kopje koffie. Ik vertel ze alles van wat er is gebeurt. "En we zijn ook nog ergens achter gekomen!" Zegt Liselotte. "Ooh? Wat dan?" Antwoordt Carla. Lies kijkt me aan en ik knik dat zij het mag gaan vertellen. "Fenna en ik zijn familie!" We leggen ze het hele verhaal uit. Rond vijf uur gaan we naar huis. Bram brengt ons en helpt ons naar binnen. "Vinden jullie het anders leuk om hier voor een tijdje bij in te trekken? We hebben toch iemand nodig die ons helpt!" Liselotte stemt gelijk mee in en even later Bram ook. Als ze hun spullen aan het halen zijn gaat de deurbel. Evert doet open en ik hoor twee vrolijke stemmetjes. Nynke en Brecht! Ze komen naar binnen gestormd en vliegen om mijn nek. "FENNAAAAA!!!" Schreeuwen ze hard. Ze zijn zo blij! Ook mijn schoonouders komen binnenlopen. Evert zet wat koffie en niet veel later zitten we op de bank wat te drinken. We hebben het over van alles.

Evert fluistert in mijn dat ik moet gaan vertellen dat we een drieling krijgen. "Pap, Mam, Nynke en Brecht, Fenna wil even wat vertellen." Ik moet lachen en val maar gelijk met de deur in huis. "Ik ben zwanger van Evert, in het ziekenhuis wisten ze niet of ons kindje nog zou leven, maar na onderzoek bleek dat het nog leeft! En we krijgen niet één kind!" "Zwanger!? Wauw! En hoezo niet één kind!?" "We krijgen een drieling!!" Ze reageren enthousiast.

Even later zijn mijn schoonouders weer weg en gaat de bel. Het zijn Liselotte en Bram. Evert laat ze er in. "Ik wilde eigenlijk net gaan douchen, hebben jullie er bezwaar tegen om even samen beneden te zijn? Dan kan Evert mij even gaan helpen met douchen." Ik knipoog naar Liselotte en ze lacht terug. "Tuurlijk niet! Ga gerust maar even hoor!"

Als we later beneden komen hebben Lies en Bram ons blijkbaar niet door. Ze zitten te zoenen op de bank!!!