Moordvrouw - vermist

Vera

-Fenna-

Ondertussen zijn we uitgestapt en lopen we het hotel binnen. We hebben beide onze eigen koffer vast met schone kleren. We gaan naar de balie en Liselotte checkt ons in. Als we de sleutel van onze kamer hebben lopen we naar boven en doet Liselotte de deur open. Ik ren naar binnen en plof gelijk op het bed neer. Liselotte zet onze koffers even netjes aan de kant en komt naast me liggen. "je mist hem echt hè?" "Ja, ik had me zo verheugd op de bruiloft en een paar dagen van tevoren verdwijnt Evert. Shit!" Ik ga rechtop zitten "Ik moet het gemeentehuis nog afbellen!" Na een paar minuten is dat gebeurd en ga ik weer liggen. "We vinden hem morgen wel! Echtwaar!" Ik geef Liselotte een knuffel. Wat moest ik toch zonder jou? "Hoe zit het eigenlijk met jouw liefdesleven?" "Nog niet de ware gevonden!" "Maar je hebt toch een oogje op Bram?" "Misschien." Antwoord Liselotte geheimzinnig. "Hij vind jou ook echt wel leuk hoor! Dat wordt nog wel wat tussen jullie twee!" "Jaja, zal wel, zullen we wat gaan eten?" "Is goed." We lopen het hotel uit en gaan naar het restaurant er tegenover. Na een uurtje zij we klaar met eten en lopen we terug naar ons hotel. We gaan om de beurt even douchen, eerst ik en dan Lies. We liggen samen gedoucht in bed en praten over van alles en nog wat. Na een tijdje praten antwoordt Liselotte niet meer en ligt ze al te slapen. Ik besluit ook maar te gaan slapen, des te sneller ik Evert zie!

-Evert-

Ik wil Fenna bellen om te zeggen dat ze hier niet heen moet komen maar het iemand anders moet laten doen. Ik durf het alleen niet. Als Chiel mij betrapt schiet hij me dood. Carla zal haar vast niet laten gaan. Veel te riskant. Maar Fenna kennende komt ze toch. Misschien is ze er al! Ik kijk uit mijn raampje maar ik zie nog geen auto staan. Ik zie wel de klok: 22:45. Laat ik maar gaan slapen.

Ik word wakker van geschreeuw tegen mij, ik heb eindelijk een nacht goed geslapen! "Luister Evert! Ik ga nu jouw vrouwtje ophalen en als zij niet is waar jij zegt schiet ik jullie allebei dood! Waar is ze? Je hebt één kans!" "Waarschijnlijk is ze thuis. Als ze daar niet is is ze aan het werk." Chiel loopt de kamer uit en smijt de deur hard dicht. Ik begin te huilen, ik had het nooit mogen vertellen! Als hij Fenna nu wat aan doet is het mede mijn schuld. Ik kijk naar buiten en zie Chiel vertrekken. Ben ik nu alleen? Heb ik nu alle mogelijkheid om te ontsnappen? De deur gaat open. Nee dus. De vrouw die mijn been verbond kwam binnen lopen. "Hee ik ben Vera ." "Hoi" antwoord ik droog terug. "Chiel heeft mij ongeveer hetzelfde aan gedaan als wat hij jou nu aan doet" "Waarom werk jij dan voor hem?" "Mijn hele familie in Nederland is heel arm en leeft op straat. Dit is de enige manier om aan geld te komen" Wow, ze werkt gewoon voor iemand die haar ontvoerd en mishandeld heeft! "Krijg jij nu betaald om op mij te letten?" "Ja, als jij weg loopt overleef ik het hier waarschijnlijk niet." "Wow! dat is wel echt heftig. maar waarom betastte jij mij dan in de auto?" "Ik zou meer betaald krijgen, sorry het spijt mij heel erg, ik wist niet dat je een verloofde hebt." "Kan je alsjeblieft weggaan? Ik wil eigenlijk even alleen zijn." "Tuurlijk!" Ik ga op mijn bed zitten. Ik wil niet dat zij dood gaat en het is mijn schuld, maar ik wil hier ook niet langer zitten. Als het team mij niet binnen een week komt halen probeer ik een manier te vinden om hier weg te komen.

-Fenna-

Liselotte maakt mij wakker. Het is al 9:00. Ik maak zo snel mogelijk dat ik in de kleren kom om naar Evert te gaan. Ik heb er zo veel zin in! We ruimen snel even onze spullen op en Liselotte belt Carla. We hadden haar belooft om haar elke dag te bellen. We lopen de kamer uit en gaan via de trap naar de balie. Liselotte checkt ons uit en ik sta naast haar. Ik voel een hand op mijn schouder. "Zozo Fenna, dat is een verassing! Hoef ik nieteens verder te reizen om naar jou toe te gaan!"