Moordvrouw - vermist

De waarheid

-Fenna-

De man pakt iets uit zijn zak en ik probeer te kijken wat het is. Ik wordt omgeduwd en val met een klap op de grond. "Als je luistert wordt alles een stuk makkelijker." Zegt een van de andere mannen. Ik kan wel janken van de pijn maar ik probeer me sterk te houden. Ik wordt op mijn rug gedraaid en en iemand pakt mijn handen vast en legt ze op mijn rug. Hij bindt ze vast met tie-wraps. En ik kan niks doen. Ik denk niet na over wat er allemaal om me heen gebeurt. Ik denk alleen over mijn kindje. Zal die het overleven? Ik hoop het zo! een paar mannen komen om mij heen staan. Ze kijken allemaal overdreven vrolijk. "Eens even kijken of je nog wat kan maken. Toe maar jongens!" Ik krijg van alle mannen een harde trap en ik gil het uit van de pijn. Ze lachen tegelijk en er lopen een paar mannen weg. En er blijven drie bij mij staan. Chiel ook.Er hangt een dodelijke stilte in het kamertje.

-Liselotte-

Evert en ik zitten te huilen op het bed. Wat moeten ze toch telkens met Fenna!? We kunnen er ook niks aan doen. Als wij iets doen schiet hij ons hoogst waarschijnlijk neer. We willen hier natuurlijk levend vandaan komen. "Zal Carla al hebben gemerkt dat we hier ook bij Chiel zitten?" zeg ik tegen Evert. "Ik heb geen idee, we hebben haar namelijk ook niet gebeld hè" Opeens komt iemand binnenlopen. Het is een grote sterke man en neemt ons mee. Gaan we naar Fenna? Evert en ik kijken elkaar bang aan. Is dit ons einde? Of iets heel anders? We lopen naar een deur toe. De man deed de deur open en er stonden twee mannen in het gezichtsveld van ons. Op de grond zien we wat blonde haren in een staart. Fenna is daar! De kracht die de man uitzet op mijn pols doet ongelofelijk pijn. Maar ik laat niks merken.Ze krijgen mij niet klein! Er staan twee stoelen en daar worden wij op neergezet. Ik zie dat Fenna is vastgebonden en er staan een paar mannen op haar heen. Ik wil wat zeggen maar ik durf het niet. Chiel begint te praten: "We gaan iets heel simpels doen, jullie twee vertellen de waarheid en als jullie dat niet doen dan zal Fenna er voor boeten. Begrepen?" Ik zie dat Fenna tranen in haar ogen krijgt. Evert en ik knikken ja. "Ooh, en als jullie drie keer niet de waarheid spreken dan is het simpel" Hij lacht even en gaat weer verder met praten. "Dan gaat ze eraan!" Alle mannen beginnen met lachen en Fenna begint te huilen. Gelukkig merkt niemand het alleen ik blijkbaar.

-Carla-

Het is al drie uur en ze hebben nog steeds niet gebeld. Zal er wat aan de hand zijn? Chiel sprak namelijk op het briefje in meervoud. Ik besluit om nog één keer te bellen. Ik toets Liselotte haar nummer in en hou de telefoon bij mijn oor. Weer geen gehoor! We moeten mensen er heen sturen. Waarschijnlijk zijn ze in gevaar. Ik weet niet hoe ik het aan Bram en Menno moet vertellen. Ik ga gewoon niet om de feiten heen draaien. Ik roep ze naar mijn bureau en ze zitten beide op een stoel voor mij. Het is even stil en ik besluit om maar gelijk met de deur in huis te vallen. "Fenna en Liselotte zijn hoogst waarschijnlijk in gevaar." "WAT!" roepen ze beide. "We moeten er gelijk mensen op af sturen" "Wij gaan met zijn drieën. En we vertrekken nu!" antwoordt Menno. Hij staat op en pakt zijn jas. Bram loopt achter hem aan en sluit zijn computer af. Meer kunnen we nu ook niet doen. Ik stel alle andere mensen van de politie op de hoogte en we verrekken zo snel als het kan. "We rijden de hele nacht door tot we er zijn!" Menno stapt achter het stuur en we rijden richting de grens.

-Evert-

Ik ben bang, bang dat hij Fenna neer zal schieten. Chiel begint al gelijk met vragen stellen. "Hoe wist Fenna dat jij op dit adres zat Evert?" Ik weet niet wat ik moet antwoordden maar ik lieg deze vraag. "Door de flitspalen en de politie die vroeg waar wij heen gingen" zeg ik overtuigend. "Dat is één keer gelogen Evert!" ik zie de angst op Fenna haar gezicht. De mannen beginnen haar te trappen. "Zo, vraag twee voor Liselotte. Zijn jullie collega's al onderweg?" "Weet ik niet, ik denk het niet nee." zegt Liselotte zacht. "Zozo, jullie gaan snel hoor! Dit is alweer de tweede fout." Als gevolg gebeurde hetzelfde als net. "En dan alweer vraag drie voor Evert." Ik zie Fenna bang naar mij kijken. Ze heeft er totaal geen macht over. "Waar zijn jouw dochters Evert, dan kunnen we die hier heen brengen en reken maar niet dat ze dan nog lang te leven hebben. Als je deze fout antwoordt dan gaat die lieven Fenna van je eraan. Als je dat maar even weet." Dit is het ergste wat ik ooit heb meegemaakt in mijn leven. Kiezen voor Fenna of voor mijn dochters. Ik begin te huilen en ik wordt gedwongen om nu gelijk antwoord te geven. Ik twijfel en breng uiteindelijk toch een antwoord uit. "Ze zijn bij hun opa en oma." Ik zie het hoofd van Fenna. Ik heb echt geen idee waar ze zijn maar ik moest wat zeggen. Chiel kijkt mij aan. Hij laadt zijn pistool en richt op Fenna.