Moordvrouw - vermist

Verliefd op Bram

-Fenna-
"Dat is geen probleem!" Antwoordt Jasper. "Jullie kunnen met het vliegtuig naar huis. Ik ga met jullie mee voor als er onderweg iets gebeurt en jullie niet weten wat te doen." Gelulukkig! "Lief! Bedankt. Hoe laat gaan we morgen weg? Dan regel ik wel even dat Carla of Menno ons op komt halen van het vliegveld" "goed idee! We gaan rond half elf s'ochtends hier weg. Dus zorg dat jullie dan klaar zijn." "Oké, is goed. Landen we op Schiphol of Eelde?" "We landen op Eelde, dat is namelijk dichter bij jullie woonplaats." "Oké, bedankt." "Hebben jullie verder nog vragen?" We kijken elkaar aan en schudden allemaal nee. "Anders weten jullie me te vinden hè?" We lachen naar Jasper en hij loopt de kamer uit. "We mogen naar huis!" Roept Liselotte. "Jaa!" Ik begin misselijk te worden en ik krijg hele erge hoofdpijn. "Fen, wat beje ineens wit! Gaat het wel goed?" Vraagt Evert. "Jaja, het gaat allemaal wel." "Ik haal Jasper wel even." Zegt Evert. Hij is al bijna de kamer uit. "Nee, Evert, alsjeblieft niet!" "Hoezo niet!?" "Ik wil hier niet lamger blijven en jullie ook niet. Het heeft vast gewoon met mijn zwangerschap te maken. Als het niet gaat ga ik in Nederland wel gewoon naar het ziekenhuis." Ik zie de bezorgdheid op Evert zijn gezicht. "Maar lieverd, wat nou als er iets met onze kindjes aan de hand is?" "Er is echt niks Evert!" Balend ga ik weer liggen. Evert komt geirriteerd op mij af lopen. "Lieverd, ik bedoel het allemaal goed hè!" Zegt hij en hij komt naast me liggen. Liselotte begint te lachen. "Jullie zijn zo lief als jullie ruzie maken!" Evert en ik kijken elkaar en beginnen hard te lachen. Ons gezicht komt dicht bij elkaar en al snel raken onze lippen elkaar aan. Er ontstaat een zoen die zo lang lijkt te duren. Ik hou van hem. "Zo is het wel weer genoeg hoor tortelduifjes!" Onderbreekt Liselotte ons. "Ik pak je terug als jij met Bram hebt, Liselotte van Kempen!" Zeg ik lacherig tegen haar. Ze wordt rood. Net op dat moment komt een vrouw binnen in artsenkleding. Ze heeft een karretje mee met ontbijt erop. Ze zet voor ons allemaal een bordje neer met twee broodjes erop en wat drinken. Ze zegt niks en loopt al gauw weer de kamer uit. Evert kijkt haar aandachtig na en ik geef hem een klap tegen zijn arm. "Als je met een Kroatische zuster wil trouwen dan moet je het zeggen hoor!" "Huh, nee, tuurlijk niet! Jij wordt mijn vrouw! Fenna Numan-Kremer!" "Grapje toch!" En ik geef hem een zoen. Ik ga in Evert zijn armen liggen en niet veel later, zonder dat ik het door heb, val ik in slaap. Ik wordt wakker door Evert. "Lieverd, eet je ontbijt nou maar even." "Huh, jaja, hoe laat is het?" Ik kijk op de wekker die op het nachtkastje staat. "half twee!?" Wow, ik heb echt lang geslapen! "Zullen we Nynke en Brecht even bellen dat we morgen thuis komen? Ik heb Bram al gebeld en hij komt ons morgen ophalen." Liselotte kijkt Evert aan. "Evert, expres Bram?" "Tuurlijk, wij gaan jouw liefdesleven even helpen." antwoord Evert.