Moordvrouw - vermist

Machteloos

-Evert-

Ik krijg weinig mee van wat er om me heen gebeurt. Half versuft zit ik in de hoek van de kamer. Ik zie Fenna in elkaar zakken en op het bed vallen. Ik wil naar haar toe rennen alleen een man houdt mij tegen. Ik krijg een doekje op mijn mond en alles wordt wazig. Ik val op de grond maar ik kan nog zien wat er om me heen gebeurt. Ik ben helemaal verslapt en kan dus niks meer doen. Blijkbaar denkt de man dat ik buiten bewustzijn op de grond lig. Ik krijg mijn ogen niet verder open dan op spleetjes. Liselotte staat in de kamer en kan niet wegkomen.

-Liselotte- 

Fenna ligt op het bed en Evert op de grond. Chiel en de andere twee mannen komen op mij af lopen. Ze hebben alle drie een doekje met het chloroform erop in hun handen. Ik probeer een uitweg te vinden en kijk om me heen. Ik begin heel hard te gillen. Misschien dat iemand mij kan horen.

-Bram-

Ik word wakker en we zijn net bij het tankstation tegenover Chiel zijn loods. Menno staat te tanken en ineens hoor ik een hele harde gil. Carla hoort het ook. Die gil komt mij zo bekend voor! "Het is Liselotte!" schreeuw ik. Ik wil erheen rennen maar ik word tegengehouden door Carla. Ik probeer me los te rukken en naar Liselotte te rennen. "Bram! Dit is te gevaarlijk nu!" In tranen zak ik door mijn knieën op de grond. Ik moet haar redden!

-Evert-

Ik zie nog een beetje door de spleetjes. Ik voel me machteloos. Ik kan niks doen en Liselotte is in groot gevaar. Wie weet wat ze met haar gaan doen! Waarom zit zij hier eigenlijk? Ze heeft helemaal niks met de broer van Chiel te maken. Ik maak me zorgen om Fenna. Ze is zwanger en dan moet ze dit allemaal mee maken. Ik ben zo bang voor een miskraam! Iemand anders komt de kamer binnenlopen en Liselotte heeft helemaal niks door. Ik wil zo graag roepen naar haar dat ze uit moet kijken maar ik krijg niks uit mijn mond. Ik ben helemaal verdoofd en verzwakt. Ik vol mijn benen en armen niet meer. Ik ben zo bang! Wie weet wat ze met ons gaan doen!? Mijn dochters! Als we dit niet meer redden hebben Nynke en Brecht geen ouders meer. Het overlijden van hun moeder was al een grote shock voor ze. Ik probeer er niet te veel aan te denken. De man die achter Liselotte de kamer binnen kwam lopen staat achter haar. Hij geeft Liselotte een harde klap in haar nek en ze valt op de grond. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld. Wat erg dit!