Moordvrouw - vermist

Waar is de drieling?

-Fenna-

Het loopt al tegen zes uur en Menno, Carla, Bram en Liselotte blijven eten. Bram en Evert halen chinees op en ik zit op de bank met Nynke, Brecht, Menno, Carla en Liselotte. Liselotte geeft Maureen haar fles, Menno Robbin en ik Sanne. "Wat lijken ze op elkaar!" Zegt Carla. "Ja hè!" "Mama, mag ik ook Sanne haar flesje geven?" vraagt Brecht lief. "Tuurlijk mag dat!" Ik geef Sanne aan Brecht en ze zitten samen heel lief op de bank. Ik ben op mijn telefoon bezig en ik zie ineens een foto van mij van vroeger. Ik schrik ervan. Wat lijken ze op mij!

-Evert-

Ik zit in de auto samen met Bram. "Hoe heb jij het aanzoek aan Fenna eigenlijk gedaan?" Ik begin te lachen en vertel het hele verhaal. "We gingen samen op vakantie naar Parijs. Op 6 Juli gingen we uiteten bij een restaurantje vlakbij de Eiffeltoren. Toen we klaarwaren met eten barstte ik van de zenuwen. Ik zag er zo tegen op! Wat nou als ze nee zou zeggen ofzo. We keken samen naar de Eiffeltoren en toen na een lange stilte nam ik het woord. Ik had ook een gedicht geschreven en ik weet hem nog precies: Fenna, mijn aller liefste Fenna. We hebben samen veel meegemaakt. Eerst waren we partners op het werk en konden we niet goed met elkaar, Tot cupido ons hart had geraakt. Je eigenwijze werkwijze begon ik steeds meer leuk te vinden. Ik begon me er steeds minder over op te winden. En nu staan we hier. Ik sta met de allerliefste vrouw ter wereld hier. Een vrouw die ik voor het leven aan mijn zijde wil hebben. Ik ging op één knie en zei: Lieve Fenna wil je met me trouwen? Ze sprong zowat een gat in de lucht en zei gelijk ja. Daarna eindigde het in een lange zoen. Toen wij aan het zoenen waren was er een fotograaf die zomaar een foto van ons maakte. We konden hem van hem kopen voor twintig euro. Ik twijfelde eerst maar Fenna zei al heel snel ja omdat dit gewoon DE foto was." "Wat romantisch!" "Jaja, dat kan ik ook best wel zijn hoor!" zeg ik terug met een knipoog.

Aangekomen bij de chinees staat onze bestelling al klaar. We nemen het mee en stappen weer in de auto. Onderweg naar huis zie ik Bram diep in gedachten verzonken zitten. Vast aan het denken over zijn huwelijksaanzoek aan Liselotte. Ze gaat echt wel ja zeggen, ze zijn dolgelukkig samen. "Hé Evert, denk je dat Lies ja gaat zeggen?" "Tuurlijk!"

Als we weer bij mijn huis zijn staat Fenna al in de deuropening en is de tafel al gedekt. Als we binnenkomen zit iedereen al aan tafel. Ik zet het eten neer en ga zitten. Na niet zo'n lange tijd staan er alleen nog lege bakjes op tafel. Alles is op!

In de avond drinken we nog even wat en dan gaat iedereen weer naar huis. Ik grijp Bram nog even snel bij zijn arm en neem hem even onder vier ogen. "Niets laten merken hè, en mag Fenna het ook weten?" "Komt helemaal goed! En als ze het ook geheim kan houden vind ik het goed hoor." "Oké ik vertel het haar wel even. Succes met de voorbereidingen hè!" "Joo, dankje, doei hè" "Doei!"

-Fenna-

Evert en ik lopen weer naar binnen. "Fenna, ga eens zitten." zegt Evert ineens. "Hoezo dat dan?" "Ik moet je even wat vertellen." "Niks ergs toch?" "Nee, dat niet hoor. Eerder iets heel erg leuks." "Oeh, vertel!" "Bram gaat Liselotte ten huwelijk vragen!" "Echt? Wat leuk!" Ik kijk naast me en ik zie een papiertje liggen. "Wat is dit dan?" "Shit! Die is uit Bram zijn zak gevallen!" Ik open het en ik begin het in mezelf te lezen. "Aahw! Wat is dit lief!" "Dat is Bram zijn gedicht die hij aan Liselotte voor wil gaan dragen." Ik krijg het hele verhaal te horen over hoe Bram Liselotte ten huwelijk wil gaan vragen. Het is echt een heel leuk idee! Ineens begint Robbin te huilen en ik neem haar op mijn borst. Als ze rustig is brengen we de meiden naar bed. Nynke en Brecht liggen al te slapen, want ze moeten morgen weer naar school. Ze zullen het vast leuk vinden om te vertellen dat ze er drie zusjes bij hebben gekregen! Ze zijn zo lief tegen ze! Als Robbin, Maureen en Sanne ook liggen, gaan we verder met het geboortekaartje. Het liefst doen we ze morgen op de bus, maar of we dat gaan halen is een ander verhaal! We gaan achter de computer zitten en we zijn druk bezig. We hebben al veel tekst bedacht. Zo ontzettend blij zijn wij met de geboorte van onze drieling en halfzusjes ROBBIN, MAUREEN en SANNE. Komt bovenaan te staan. Eronder willen we graag een gedichtje hebben. Evert is echt een ramp in gedichten schrijven, dus heb ik de taak maar op me genomen. Al snel heb ik een klein bescheiden gedichtje op papier staan: Wat begon als een geschenk is uitgegroeid tot een wonder. Na zo'n ramp het toch hebben gered! Het is een drievoud van een wonder. Is het uiteindelijk geworden. Tot onze verbazing hebben we de kaartjes al in de avond klaar en kunnen we ze morgen ophalen. Ze kunnen dus nog morgen op de bus!

Het is al half één en we maken ons klaar om te gaan slapen. Ik trek mijn pyjama aan en we hebben afgesproken wie naar onze meiden toe gaat als ze beginnen te huilen. Evert wilde die taak vannacht wel op zich nemen. We geven elkaar nog een kus en gaan dan slapen. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val.

Ongeveer om half vier wordt ik wakker omdat ik dacht dat ik de voordeur hoorde. Ik zal het wel weer eens verkeerd hebben gehoord!

Ik hoor Evert zijn wekker afgaan en ik zie hem al niet meer in zijn bed liggen. Ik besluit er ook maar even uit te gaan en ik loop naar de kamer van Robbin, Maureen en Sanne, maar ik zie ze niet meer in hun bed liggen. Waar zijn ze? Vast al bij Evert beneden. Ik zie dat het nog donker is op de kamer van Nynke en Brecht en ik open de deur. Evert ligt bij Nynke in bed en is dus niet met onze drieling beneden! "Evert! Robbin, Maureen en Sanne zijn weg!!!"