Moordvrouw - vermist

Ziekenhuis(2)

-Fenna-

Ik voel haast niks meer. Ik heb een zware verdoving gekregen. Ik heb een wond op mijn hoofd en die wordt nu gehecht. Ik kan niet geloven dat we vrij zijn. geen gedoe meer. Met respect behandeld worden. Ik voel me misselijk en beroerd. even later als mijn wond is gehecht en er verband omheen zit komt er een man op mij aflopen. Er wordt wat tegen hem gezegd en ik versta er niks van. Alles wat er wordt gezegd is in het Kroatisch. De man komt naar mij toe en begint te praten. "Hallo, ik ben Jasper." Ik schrik ervan. Praat hij Nederlands? "Hoi, ik ben Fenna." "We hebben je even onderzocht en er is gebleken dat je er niet bijzonder goed aan toe bent." "Wat heb ik allemaal!? Ik voel helemaal niks hoor." "Klopt, dat komt door de verdoving. We hebben je lichamelijk onderzocht en daaruit is gebleken dat een bot in je enkel geheel doormidden is, je had een grote hoofdwond, een ontwrichtte schouder, vier gekneusde ribben waarvan twee zwaar gekneusd en je hebt een zware hersenschudding opgelopen." Ik schrik ervan. Wat hebben ze me allemaal aangedaan! de arts zegt wat tegen de andere artsen. Ik versta er weer niks van en daar baal ik van. "Hoe is het eigenlijk met mijn kindje?" onderbreek ik ze. "Daar gaan we nu gelijk onderzoek naar doen." krijg ik als antwoord. Ik ben bang, bang dat mijn kindje het niet heeft overleefd. Ik word naar een andere kamer gereden en daar staat een vrouw. "Fenna, dit is mijn vrouw Marieke en zij gaat onderzoek doen naar jouw kindje." Jasper loopt de kamer uit en laat mij alleen met Marieke. Er wordt een echo van mijn buik gemaakt. Onderhand is al best te zien dat ik zwanger ben. Ik kan niet zien wat er op het scherm te zien is dus ik wacht in spanning af. Na een tijdje wachtten ben ik klaar en ik wil natuurlijk zo snel mogelijk de uitslag weten. Marieke loopt weg en laat mij alleen achter zonder iets te zeggen. Jasper komt er weer aan en neemt mij mij op het bed. Ik wordt naar een andere kamer gerold waar ik even kan gaan slapen. Ik vind het wel raar dat ik de uitslag nog niet heb. Zal er iets ergs aan de hand zijn?

-Bram-

"Is Fenna zwanger!" roep ik geschokt. "Ja Bram dat klopt." Ik loop naar een hoek van de wachtruimte. "Waarom heb je haar dit laten doen dan!?" "We wisten niet dat dit zou gebeuren Bram." Ik loop boos naar buiten om even af te koelen. Waarom heeft Carla dit in hemelsnaam gedaan!? Na ongeveer tien minuten begint het toch wel erg saai te worden en loop ik weer naar binnen.

-Fenna-

Ik kan niet in slaap komen en lig een tijdje op bed na te denken over wat er allemaal is gebeurd. Waar is Evert! Sinds ik de ambulance in werd gereden heb ik hem helemaal niet meer gezien! En Liselotte!? Jasper komt weer binnen met een tas. "Hoe is het met mijn kindje?" Vraag ik gelijk. "Daar kan ik nu niks over zeggen. Ik ga even je enkel in het gips zetten. heb je hem alweer gevoeld?" Ik baal ervan dat ik het nog niet weet. "Ja, beetje." antwoord ik geërgerd. Jasper begint mijn voet en onderbeen in het gips te zetten. "Heb je nog een voorkeur voor een kleur?" "Doe maar blauw, past mooi bij de politie." Niet veel later zit mijn been in blauw gips. "Wanneer kunnen de andere leden van het team bij mij komen?" "Evert, Menno, Carla en Bram kunnen zo komen. Als het maar niet te druk word." Evert!? Evert kan komen! Er is dus niks ergs met hem aan de hand! "Liselotte dan!?" "Liselotte kan er helaas niet bewust bij zijn." Ik schrik er van. "Is ze dood!?" zeg ik in tranen. "Nee, ze ligt in coma. Ze wordt zometeen hier bij jou op de kamer gereden. Dan delen jullie dus samen een kamer." "Ja is goed." Antwoord ik in tranen. Jasper loopt weg en haalt Liselotte op. Ze komt met haar bed naast mij liggen. Het voelt heel raar. Ze is er wel maar niet bewust. Niet veel later hoor ik gepraat op de gang. Ik herken die stem. Het is Evert! Het hele team komt Lies en mijn kamer in lopen. Evert rent naar mij toe en geeft me gelijk een lange kus. Ze kijken allemaal even naar Liselotte en komen daarna naast mijn bed zitten. "Hoe is het Fenna?" "Ik voel weinig maar ik ben wel erg misselijk." "En hoe is het met ons kindje?" vraagt Evert. "Weet ik niet, ze kunnen het nog niet vertellen." Net op dat moment komt Jasper binnen. "Ik heb nieuws voor Evert en Fenna." We kijken elkaar allemaal hoopvol aan. "En!?" "Uit onderzoek is gebleken dat......."