Moordvrouw - vermist

Gevonden!

-Fenna-
Ik durf niet om te draaien, misschien is het Chiel wel! Liselotte heeft niks door en is druk met de vrouw van de balie in gesprek. Ik besluit toch om te draaien en trek gelijk, ongezien, mijn wapen uit mijn jas. Snel draai ik me omen richt ik het wapen om de man achter mij. "Rustig Fenna! Je bent wel veranderd zeg door de jaren heen." "OMG, ben jij het!?" De man die achter mij stond was een verkering van mij in het examenjaar. "Sorry maar ik heb nu geen tijd, ik ben hier voor mijn werk en ik moet nu gaan, we hebben een belangrijke zaak op te lossen. We spreken een andere keer wel even af." "Is goed, hier heb je mijn nummer." Ik krijg een briefje met zijn telefoonnummer in mijn handen gedrukt. Liselotte trekt aan mijn arm en we lopen het hotel uit. "Wat was er net?" "Ooh, niks bijzonders hoor!" We stappen in de auto en rijden verder naar Evert toe.

-Evert-
Ik lig op bed en denk na. Zal ik aan Vera vertellen dat ze mij komen halen? Of moet ik gewoon niks tegen haar zeggen? Als ik het vertel wil zij natuurlijk weten hoe zij weten dat ik hier zit, en dat kan ik niet vertellen! misschien kan ik wel aan haar vragen of zij een mogelijkheid ziet dat zij niet in de problemen komt en dat ik kan ontsnappen van hier. Ik vraag het haar gewoon, niet geschoten is altijd mis!

-Carla-
Ik zit op mijn bureau. Menno was gister ziek en ik zat dus helemaal alleen. Bram is altijd vrij op dinsdag en dan ben ik altijd alleen met Fenna, Liselotte, Menno en Evert. Maar die waren er dus ook niet. Vandaag zou Menno wel komen en Bram dus ook. Ik ga zitten en zet mezelf een bakje koffie. Ik wacht tot ze er zijn en dan kunnen we aan de gang. "Yoo, Carla" "Hoi Bram" " hoe gaat het met Lies en Fenna?" "Goed hoor, ze zijn vanmorgen weer uit het hotel vertrokken en rijden ze verder naar Evert." Bram hangt zijn jas op en gaat aan zijn bureau zitten. Even later komt ook Menno binnen. Hij hangt ook zijn jas op en vraagt hetzelfde als Bram. Na een tijdje zijn we begonnen met werken. Er wordt op de deur geklopt en dan komt Bram binnen. "Carla, ze zijn wel echt veilig hè!?" "Ja Bram" "mooizo" hij loopt weer terug naar zijn bureau. Zou Bram een oogje hebben op Liselotte?

-Fenna-
Na een tijdje rijden nemen we even een pauze. Liselotte is moe dus we hebben besloten dat ik een stuk ga rijden zodat zij even kan gaan slapen. Als ik aan het tanken ben loopt Liselotte naar binnen in het tankstation. Ze rekent het tanken af en ik zie haar terug komen lopen met wat drinken voor ons beide. We stappen weer in en niet veel later is Lies al aan het slapen. Wat is ze toch schattig als ze slaapt! Niet veel later staan we bij de grens. Onze paspoorten worden gecontroleerd en we worden naar de kant geloodst. Ze willen even van ons weten wat we hier komen doen ed. Liselotte blijft slapen en ik praat even met de politie. Ik probeer te comminuceren in het Engels, maar wat ik van hem versta is niet bijzonder veel. Ik leg netjes uit dat wij van de recherche in Friesland zijn en dat we onze collega op komen halen. Al snel mogen we verder rijden en hij wenst ons veel succes. Liselotte wordt weer wakker. "Waar zijn we?" "We zijn net de grens over en we zijn even gecontroleerd." "Oke, zal ik weer rijden?" "Je hebt maar een half uur geslapen! Ik kan ook best doorrijden hoor, pak jij je rust nou maar even!" "Jij bent zwanger hè, ik wil best rijden hoor" "neejoh, het lukt makkelijk, denk jij nou eerst maar om jezelf." "Gelukkig ben je niet zo eigenwijs" Ik moet lachen en geef Liselotte een tik tegen haar arm. Van Liselotte kan ik het hebben. Na een uur rijden zijn we op het tankstation tegenover Evert. Ik kan het gewoon niet geloven! Ik ga hem weer zien!

-Evert-
Ongeduldig kijk ik uit het raam van het kamertje. Misschien zijn ze nog nieteens vertrokken! Ik kijk nog een keer en zie een burgerauto van de politie. Twee vrouwen stappen uit. Dat zijn Liselotte en Fenna! Ik probeer contact te krijgen maar ze zien mij niet.

-Fenna-
We stappen even uit, om even onze benen te strekken. Ik bekijk de loods goed en zoek naar een ingang. Ik kijk nog even goed en ik zie een gezicht. Het is Evert! Ik wil naar het toe rennen maar misschien ziet Chiel mij dan. Ik tik Lies aan en wijis naar Evert. Ze geeft mij een knuffel en op dat moment zien wij niks meer. Ik heb het gevoel dat ik word geprikt door een naald in mijn nek en ik hoor Liselotte gillen.