Moordvrouw - vermist

Geschokt door het verleden

-Liselotte-

Hoe moet ik Fenna dit nu gaan vertellen!? bedenk ik me snel. Ach, ik vertel haar alles dus dit kan er vast ook nog wel bij. "Ik ken hem al langer omdat ik met hem was." "Huh!? hoe bedoel je!?" Ik krijg tranen in mijn ogen. "Ik heb met hem gehad. We waren verloofd Fenna." Ik zie Fenna ook tranen in haar ogen krijgen. "Wat heftig Lies!" Ik begin harder te huilen en geef Fenna een knuffel. Een groot deel van de inzittende van het vliegtuig kijkt ons aan. Maar op dit moment maakt het ons helemaal niks uit. "Kan ik de rest ook vertellen Fen?" "Ja, tuurlijk!" "Wij zaten dus samen op de basisschool. Toen we in groep acht zaten hadden we al even verkering maar dat ging over door vele pesterijen omdat we volgens de anderen uit onze klas niet goed bij elkaar pasten. Toen we naar de middelbare school gingen is hij naar een andere school gegaan dan ik. We hebben beide de HAVO afgerond en hebben dezelfde studie gedaan. Daar kwamen we elkaar dus tegen en werden we studiegenoten. Chiel zijn ouders waren Kroatisch en zo heb ik een beetje Kroatisch geleerd. Toen ik 20 was woonde ik samen met hem in een kleine flat. We hebben weer met elkaar gekregen toen we in het tweede jaar van onze studie waren. We woonden samen en hij vroeg me mee uit naar een chique restaurant. Midden in het restaurant ging hij op zijn knieën voor mij. Ik was smoorverliefd en zag een toekomst in onze relatie, dus ik zei ja. We hadden een datum waarop we gingen trouwen al helemaal gepland. Maar ik keek er anders tegen aan toen..." Fenna knijpt in mijn hand. Ze kijkt mij met medelijden aan. Ik kan niet tegen die blik van haar maar goed. Ik besluit verder te vertellen. "We kwamen terug van een feest. We gingen samen heen maar ik was mijn vriendinnen tegengekomen en hij zijn vrienden. We gingen dus afzonderlijk van elkaar feesten. Het was rond 2:00 toen we naar huis gingen. Chiel had al aardig wat biertjes op en was iets eerder naar huis gegaan. Even later liep ik met mijn vriendinnen het gebouw uit en stapte ik op mijn fiets op weg naar huis. Vanaf het gebouw moest je door een bos om bij mijn huis te kunnen komen. Ik was de enige die door het bos moest. Ik fietste daar wel eens vaker s'avonds laat alleen dus dit keer leek niet veel anders. Toen ik in het bos was zag ik een fietssleutel liggen aan de rand van het pad. Ik dacht: ik neem hem mee en dan breng ik hem naar het politiebureau. Dan kan degene die hem daar verloren was bij het politiebureau ophalen. Maar toen ik van mijn fiets afstapte werd ik door twee stevige armen de bosjes in gesleurd. Ik wist niet wat me overkwam en probeerde me los te rukken. Het lukte niet en ik werd een stukje verder in het bos losgelaten. Ik zag daar een groepje jongens staan en tussen die groep zag ik Chiel. Ik wist niet wat me overkwam. Ik werd op de grond geduwd en ik werd vastgehouden." Ik begin harder te huilen en ik krijg een brok in mijn keel. De angst, de pijn, alles komt er op dit moment uit. Ik voel al een kleine last van mijn schouders af gaan. Ik val in Fenna haar armen en ze omhelst me. Even later ben ik gestopt met huilen en vertel ik moeizaam verder. "Ieder van Chiel zijn vrienden heeft mij verkracht. Chiel heeft alles gefilmd." "OMG! Lies! wat heftig!" "Maar dat was nog niet alles. Toen ik de volgende ochtend thuis kwam omdat ik bij een vriendin had geslapen stond Chiel voor de deur. Hij vroeg waar ik was en ik vertelde dat ik bij een vriendin had geslapen. Hij was heel boos en sleurde me naar binnen. Hij trok me mee naar de slaapkamer waar hij me op bed smeet. Hij was opeens heel boos. Toen hij eindelijk was gekalmeerd had ik een cruciaal besluit genomen. Ik zei dat ik bij hem weg ging. Hij werd opnieuw heel boos en hij schreeuwde het uit. Hij begon te dreigen met dat als ik bij hem weg zou gaan hij het filmpje op internet zou gaan zetten en zorgen dat niemand mij meer wilde. Ik heb toch besloten om te gaan. Ik wilde niet dat hij het filmpje op internet zou gaan zetten dus ik heb snel zijn mobiel gepakt en ik ben weggegaan. Ik ben naar een vriendin gegaan en ben daar verbleven. Ik heb nooit aan haar verteld wat er was gebeurd." Fenna kijkt me geschokt aan. "Waarom niet!?" "Ik durfde niet. Maar ongeveer een maand later is Chiel er achter gekomen waar ik verbleef. Hij heeft een brief geschreven en op de post gedaan. Ik liep toevallig langs de deur toen de postbode langskwam en ik zag bovenop de stapel en envelop met grote letters erop: Liselotte van Kempen. Ik liep er snel mee naar boven en opende hem daar. Ik las in mezelf de tekst die hij had geschreven. Beste Liselotte, je bent zo bruut bij mij weggegaan en dat laat ik niet zomaar gebeuren. Als jij nu naar de politie gaat dan zal je er voor boeten. Dan ga ik voorgoed een einde aan jouw leven maken. Je kiest zelf maar. Of zwijgend verder leven of niet meer leven. Mvg Chiel. Ik ben dus nooit naar de politie geweest en heb dus zwijgend doorgeleefd.

-Fenna-

Wow! Wat een heftig van Liselotte! "Wow! Lies! Goed dat je het hebt verteld!" Misschien was daarom Liselotte er ook wel bij betrokken! Liselotte kijkt me opgelucht maar verdrietig aan. Ik geef haar nog een knuffel en fluiter haar wat in haar oor. "Je kan met alles bij mij terecht Lies. Je bent echt een fantastisch sterke meid maar niemand kan met dit gevoel goed leven!" We laten elkaar los en ik zeg nog wat tegen haar "Hij is in het ziekenhuis. Geen problemen meer dus voor jou." Ineens begint Evert te schreeuwen. "NEEEEE!!!!" Hoor ik naast me.