My Crush slash Best Enemy

=Years After=

-Samantha's POV

>5 YEARS LATER<

"Good morning kuya!" masayang bati ko sa guard.

"Good morning Ma'am."

Ngumiti ako saka dire diretso nang pumasok sa building na pinagta trabahuan ko.

I'm currently working as Executive Accountant sa isang Food and Catering Business.

Actually, hindi naman ako agad naging executive eh.

Kasi nga wow diba? Executive. :)

Nagstart din ako sa mababa.
At napromote promote lang.

Balak ko na ngang magbukas ng sarili kong business.
Years ago kasi naisip ko na ayokong magpaalipin sa boss ko.

Gusto ko rin yung ako ang boss. hehe.

But that's the reality.

Konting process na lang ng mga papers ko, malapit ng bumukas ang Cake and Pastry Business ko.

Pipindutin ko na sana ang elevator nang biglang may naunang pumindot sa akin niyon.

I looked at the face of that masyadong nagmamadaling tao.

Laking gulat ko ng makita ko ang mukha niya.

It's Clifford.

4 years ko na din siyang hindi nakikita, simula nang iniwasan ko siya.

He's so different now.

Yung features niya, nagbago.
Mukha na siyang idol sa KPop.

Mas naging gwapo siya in other words.

He smiled at me sabay tanggal ng shades. "Anneyong!"

Nganga ako, promise!

Para kasi akong nakakita ng korean superstar na bumabati sa akin.

"Long time no see." inilahad niya ang kamay niya sa akin.

Bumukas na ang pinto ng elevator.

Medyo natauhan ako.

"Hello." tinanggap ko ang kamay niya saka kami pumasok sa elevator.

Tinitigan ko siya like I used to do na walang awkwardness. "You look different." sabi ko.

"Ah. I know."

"Bakit ka pala nandito sa building namin?"

"Building nyo? So this is your restaurant? Nice business."

"No. Employee lang ako dito. Accountant specifically."

"Hmm."

Hinila ko siya ng nasa 2nd floor na kami.

Nandun kasi sa 2nd floor ang restaurant.

Function room sa 3rd floor at Office naman sa 4th floor.

Yung 1st floor, open space yun. Sort of pahingaan.

"Magkwento ka nga. My treat. At, hindi mo pa nasasagot ang tanong ko."

Natawa siya. "You're still the same."

"Ah ah!" sabay iling ko. "Hindi na ako isip bata ngayon."

"Hindi nga ba?"

"Clifford yung tanong ko!"

"Kulit talaga!" sabay pingot niya sa ilong ko.

"Aray!"

"Makikikain lang naman ako rito, restaurant nga eh."