Ölüm Sessizliğinde

11. Bölüm

İyi okumalarr 💗

Camın ardından gelen ses ile birbirimizden ayrıldık. Aras cama doğru yavaş adımlar atmaya başladı. Hemen yanımda sehpanın üstünde duran vazoyu elime alıp Aras'ın peşinden gittim.

"Kim var orada?" Aras'ın bu sorusuna bir cevap veren olmadı.

"Aras camı aç bak belki oradan görebilirsin." dediğimde yavaşça camı açtı. Açar açmaz içeriye hızla giren kedi ile ikimizde yerimizden sıçradık.

"Bismillah. Ödüm koptu be." dediğimde Aras bana döndü. Bana dönüp kahkahalar atarak gülmesi de bir oldu.
"Ne gülüyon lan."

"Cidden-" konuşması kahkahasıyla bölündü. Ne dercesine kafamı salladım. Gülmemek için kendini zor tutsa da cümlesine devam etti.

"Cidden bizi bir vazo ile mi koruyacaksın." ve tekrar kahkahalarla gülmeye devam etti.
Elimdeki vazoyla bir yarım saniye bakıştık. Nasıl elime aldım hiçbir fikrim yoktu. Aras'a tekrar döndüm ve bende gülmeye başladım.

<>

Yaklaşık bir kaç saat sonra Aras'a tekrar pansuman yapmış sonrada uyumak için Aras yatağı olan odada benim yatmam için elinden gelen her şeyi yapmıştı ve sonunda da başarmıştı. O salonda yayları bozuk olan koltukta yatacakken ben burada rahat konforlu yatakta yatacaktım adaletsizliğin son raddesiydi.

Aras'ın getirdiği pijamaları alıp banyoya geçtim hızlıca sıcak suda duş alıp çıktım. Acaba Aras uyuyabilmiş miydi. Kesinlikle uyuyamadı kimse o koltukta rahat edemezdi. Daha fazla dayanamayıp odadan çıktım. Salona geldiğimde Aras koltuğa uzanmıştı üstünde sıfır kollu atleti altında da rahat bir şort vardı. Öylece tavanı izliyordu. Benim geldiğimi fark edince gözlerini tavandan ayırıp bana baktı. Gözlerine bakarak gülümseyip el salladım. Oda gülümsedi.

"Ne oldu karanlıktan falan mı korkuyorsun."

"Hayır alakası bile yok. Sen şimdi yaralısın ya koltukta yatmasan yatakta yatsan olmaz mı?"

İki elini yüzüne bastırıp geri çekti.
"Of yine mi aynı konu ne güzel ikna etmiştim seni odaya gidince karar değiştirme havasımı geliyor sana? Söylüyorum işte burada yatamazsın, yatarsan erkeklik gururum ezilir nokta."

"Ben şuan burada yatacağımı söylemedim ki?"

"Ne söyledin peki?"

"Demek istediğim yatak iki kişilik madem benim koltukta yatmama izin vermiyorsun o zaman sende yatmayacaksın. Bende izin vermiyorum yaralısın sen. İkimizde o yatakta yatacağız ama mesafeli bir şekilde."

Mesafeli kısmın üstüne bastırarak söylememe rağmen anladığını sanmıyordum ama yine de şansımı denemek istedim. Hadi hayırlısı. Aras yavaşça yattığı yerden doğrulup kucağına yastığı aldı. Sergilediğim performans ile onu ikna edebilmiştim. Ne mutlu bana artık huzurla uyuyabilirim. Odaya doğru giderken Aras'ta arkamdan geliyordu. Odaya geldiğimizde sağ tarafa oturarak yatağın uzun olan süs yastıklarını alıp ortaya koydum.

"Biraz klişe olacak ama uyurken mesafeli davranacağını sanmıyorum, yastığında engelleyeceğini sanmıyorum. Ne olur ne olmaz belki birazda olsa yardımcı olur."

Cevap vermek yerine gülerek sol tarafın yorganı açtı sonra hızla üstündeki sıfır kollu tişörtü çıkarıp yanındaki sandalyeye attı ve yorganın içine girdi. Ne kadar izlemiyormuşum gibi yapsam da gözlerim sürekli ona kayıyordu. Ne vardı bu adamda beni sürekli kendine çekiyordu?
En sonunda kendime hakim olarak gözlerimi ondan çektim ve ona sırtımı dönerek kendimi derin bir uykunun kollarına bıraktım.