Ölüm Sessizliğinde

1.(giriş)

Merhabalar buraya hem kendimi
geliştirmek için hemde sizin için geldim yazım hatası noktalama işaretleri vb. birçok hatam olabilir şimdilik burdan özür dilerim umarım beğenirsiniz iyi okumalar🧡🧡

10.06.2007
10:30

Bir yanımda annem bir yanımda babam el eleydik  belki de son kez inanın son kez olduğunu bilseydim daha sıkı tutardım ellerini...

Karnemi bu yıl güzel getirmiştim. Annem ve babam bana hediye almak istiyorlardı ama ben kabul etmemiştim onları ailecek pikniğe gitmeye zorlamıştım beni kırmayıp getirmişlerdi yemyeşil çimlerin üzerine oturmuş annemin yaptığı capkekleri yiyorduk. Kuşlar, çiçekler, ağaçlar, gökyüzü ve hatta ağaçların üzerinde dolanan sincaplar öyle güzellerdi ki kendimi cennette gibi hissediyordum.

Babam ve anneme baktım ikisi de çok mutluydular birbirlerine o kadar güzel bakıyorlardı ki bu gün hiç bitmesin istedim. Annem ve babam ikisi de benim her şeyimdi bazı çocukların şansızlıkları ailesiyken benim en büyük şansımdı onlar iyi ki benim annem ve babamdılar.

Kıskancımdan bu bakışmaya dayanamayıp ikisinin ortasına atıldım, kollarımı boyunlarına sardım.
"Hey ben buradayken aşkınızı yaşamayı kesin valla bazen arada kaynadığımı düşünüyorum" dediğimde ikisi de gülmeye başladılar, onlara eşlik ettim bende.

Babam tam konuşmak için ağzını açmıştı ki, ürkütücü bir ses duymamızla geri kapattı. O korkutucu ses art arda gelmeye başladı. Nasıl oldu bilmiyorum ama bir an kendimi babamın kucağında buldum. İnsanlar çığlık çığlığa koşturuyordu. Korkuyordum, ne oluyordu? O sesler neydi?

Babamın omzunun üstünden zar zor arkamıza baktım. Bir adam babama doğru silah tutuyordu. "Baba." dedim ama beni duymadı. Kafamı babamın boynuna yasladım gözlerimi kapattım, korkuyordum...

 İçimdeki korku gittikçe büyüyordu ne oluyordu? bu adamlar nereden çıkmışlardı? Neden babamın sözünü kesmişlerdi ki? 

Az önce cennette gibi olan park şimdi cehennem gibiydi. İnsanlar oradan oraya koşturuyorlardı, bağırıyorlardı, çocuklar ağlıyorlardı iki dakika içinde nasıl bu hala gelmişti?

Cesaretimi toplayıp kafamı kaldırıp tekrar adama baktım önceki baktığımın aksine öyle bir gülüyordu ki gülmekten soğumuştum. "baba" dedim tekrardan. Hıçkırıklarımın arasında titreyen sesimle devam ettim "lütfen ölme" dedim hem koşuyordu hem de saçlarımı okşuyordu yüzüne baktığımda gülümsedi bana. O adamın gülüşü çok kötüyken babamın gülümsemesi nasıl bu kadar güzeldi?

Tekrar silah sesi duydum. Arkadaki adam daha da fazla kahkaha atmaya başladı. kulaklarım adamın kahkahasıyla çınlıyordu. O güldükçe, gülmekten nefret ettim. Babamın acıyla inlemesi ile babama döndüm ve fark ettim babamın göğüsün den akan kanlar beyaz elbiseme bulaşıyordu. O adam babamı vurmuştu. babam tekrardan gülümsedi bana. 

"Kendine iyi bak Alyam. Annenin sözünden çıkma ben yıldız olup seni hep izleyeceğim tamam mı?" dedi babam alnıma küçük bir öpücük kondurdu. "O çok sevdiğin gökyüzü beni yanına alacak tamam mı? Orada ben çok iyi olacağım." Zar zor konuşuyordu, konuşmak için direniyordu, benim babamın canı yanıyordu. Üzülmemesi için kafamı tamam anlamında aşağı yukarı salladım, sımsıkı sarıldım babama belki de son kez..

Gözyaşlarım durmuyordu, kalbim çok acıyor baba senin de bu kadar çok acıyor mu? 

Kafamı tekrardan boynuna gömdüm kokusunu içime çektim ama kollarımın arasında ki bedeni bir anda yere yığıldı. Ellerim boşta kaldı az önce sımsıkı sarıldığım bedeni kollarımın arasından kayıp gitmişti.