မိုးဖွဲလေးတွေကျလို့ နေလည်းပူမလာ မိုးကလည်းဆက်မသည်း ဒီတိုင်းလေးပဲ တဖွဲဖွဲနဲ့ ရွာသွန်းနေဆဲ ဖြူရင်ထဲမှာ မိုးဖွဲလေးတွေလို တဖွဲဖွဲ ငိုကြွေးနေမိသည် မှောင်မိုက်နေတဲ့ ဒီလမ်းမကြီး လိုပဲ ပြန်လာတဲ့တစ်လျှောက်လုံးလည်း ဖြူကိုအမှောင်ထုကြီးဖုံးနေသလိုပဲ
ဒါကိုလှမ်းကြည့်နေတဲ့ ဖြူ့အမေကတော့ သူ့သမီးရဲ့ မရွှင်မပြ မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းဘူး
" သမီး အမေတို့ရှေ့နားကျရင်ညစာဝင်စားရအောင်နော် "
" ဟုတ် "
" အော်သမီးရယ် အဲလောက်တောင်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရသလား အဲလိုမှန်းသိရင် ပြန်လာပြီးမှမေမေပြောလိုက်သင့်တာ "ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ည ည်းတွားနေမိသည်
ညစာ စားတော့လည်း ဟုတ်တိပတ်တိမစား တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းပဲ စားတယ်
" သမီးရယ်ခက်ပါလား ဒါဆိုအမေ မပြောင်းဘဲနေလိုက်ရမလား "
" ရှင်တကယ်လားမေမေ "
" တကယ်ပေါ့သမီးရယ် သမီးစိတ်ဆင်းရဲပြီးနေရမှာကိုမေမေ မလိုလားပါဘူး သမီးလေးစိတ်ချမ်းသာဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ် ဟုတ်ပြီလား "
" ရေး...ပျော်လိုက်တာ "
အခုမှပဲ ဖြူကတော့ ပန်းပွင့်သွားတော့သည် ညိုးငယ်နေတဲ့ပန်းလေးက လန်းဆန်းစွာပြန်လည်ဖူးပွင့်လာသည်
" သွားကြမယ်သမီး "
" မေမေ မိုးတွေသည်းလာပြီနော် ပြီးတော့အရမ်းမှောင်လာပြီ "
" မေမေဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမောင်းရဲပါတယ် "
အခုကျတော့ ကားထဲမှာ ခုန်ပေါက်မတတ်ပျော်နေလိုက်ရတာ ရင်ထဲပေါ့သွားတာပဲ
" မေမေ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် "
" အမယ် ဒီကလေးမလေးက ကျေးဇူးတွေဘာတွေတင်လို့ပါလား "
ကားမောင်းနေရင်းဖုန်းသံ ကြားတာနဲ့ ကိုင်ဖို့မလွယ်ဘူး အဲတာနဲ့ ယူပြီး သမီးကိုလှမ်းပေးလိုက်ရင်း ကွေ့ရမယ့်ဟာကိုမေ့ပြီး ရှေ့ကအရှိန်နဲ့ လာတာ
ဖုန်းလည်းအကိုင် " ဟယ်လို ဆရာမလင်း "
" သမီးတို့ဘယ်နားရောက်နေပြီလဲ "
YOU ARE READING
စည်းကျော်ခဲ့သောချစ်ခြင်း
Short Story" တို့အတွက် တားမြစ်ထားတဲ့ တံတိုင်းတွေကို ဖြတ်ကျော်နိုင်မလား ဟင် "
