❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de.
Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi...
Neredeyse kitabın kilit bölümü olacak burası. O yüzden de aşırı, aşırı heyecanlıyım 🥹
Bir çoğunuzun belki beklemediği şeyler yaşanacak, söylenecek belki de... spoiler vermeden susuyorum 💬
Şimdi daha fazla uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakıyor keyifli okumalar diliyorum. Satır aralarında buluşalım lütfen, sizleri orada beklediğimi unutmayın 🕯
• • •
Bölüm Şarkıları: Cem Karaca / Bu Son Olsun
Mabel Matiz / Öyle Kolaysa
KÖFN / Bi' Tek Ben Anlarım
"Evimi özledim kalbini açar mısın?"
Soluğundan Öptüm Seni - Cemal Süreya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚫️
Gökyüzünden kopup gelen her bir damla, toprağın üzerine kor olup düşüyordu.
Her şey yeteri kadar karanlık değilmiş gibi, bulutlar da etrafımızı sarmalayarak, buradaki kimsenin akıtamadığı yaşlarmış gibi her yeri ıslatmıştı.
Üzerimde dolaşan gözleri hissediyor, fakat bir türlü bakışlarımı uzağında durduğumuz mezardan çekemiyordum. Döktüğüm gözyaşları, bir kaç saat önce gördüğüm manzara ile son bulmuştu resmen.
Sormaktan mı korkuyordum, yoksa duyacaklarımdan mı daha ona bile karar verememiştim.
Üyesi dahi olamadığım bir aileyi uzaktan izliyordum duygusuzca.
"Abla, doğruyu söyler misin bana... bunu duymaya çok ihtiyacım var."
Gözlerinin diğer tarafıma kaydığını gördüm. Varlığını bir saniye bile unutturmayan adama bakıyordu. Onayı almış olacak ki gözlerini çekinerek, oradaki diğer insanlara çevirdi. Tanımadığım dayılarım, teyzelerim, yengelerim ve kuzenlerim... hepsi karşımda duruyordu.
