❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de.
Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi...
Uzunca bir özleşmeden sonra ben geldim hemde vize haftamda, merhaba 🥹💕
Buradan ayrı kalmak hem iyi hemde kötü geldi bana ama çok şükür sonunda buradayım yeniden...
Hepinize teşekkür etmek istiyorum öncelikle. Bu süreçte bana gösterdiğiniz anlayış benim için çok ama çok özeldi 🥲 kafamı dinlemek kadar sizler tarafından anlaşılıyor olmanın huzurunu da tattım 💖 iyi ki varsınız hepiniz...
Şimdi sizleri bölümle baş başa bırakıp, keyifli okumalar diliyorum ❣️ Satır aralarında buluşalım ✨
• • •
Bölüm Şarkıları: Harun Kolçak / Deli Et Beni
"Aşk tıpkı gözyaşı gibi gözden doğar, yüreğe düşer."
Publilius Syrus
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Şu tatlılığa bakar mısınızz acil 😻)
⚫️
Telefonumun hoparlöründen çalan türkünün sözleriyle beraber gözlerimi kapattığımda, kendimi küçüklük anılarımın arasında buluvermiştim bir anda. Zihnimin puslu odalarının kapısı aralanmış, gözlerimin önüne varlığını dahi unuttuğum sahneleri düşürmeye başlamıştı. Hafif bir tebessüm dudaklarımda gezinirken, aynı türküyü babamın unutmaya yüz tuttuğum fakat aynı zamanda hatırladığım sesinden dinliyor gibiydim.....
Kaç dakika boyunca mutfakta oturup türküyü dinlemiştim bilmiyordum ama kızımla kocamın salondan duyduğum sesleriyle ayağa kalkmış ve adımlarımın beni onların yanına götürmesine müsaade etmiştim. Salonun girişinde adımlarımı durdurup, elimi kapının kenarına yerleştirdiğimde gözlerimi karşıya çevirmiştim. "Hayı!"
Çatık kaşlarıyla kafasını iki yana sallarken, hemen yanında duran Yavuz'un bacaklarına sarılmıştı Efnan. Kapının kenarına iyice yaslanarak izlemeye devam ettim bu harika manzarayı.
"Babaya hayır denmez."
Efnan'ın kendisini görmek için geriye yatırdığı başına gülümseyerek, dizlerinin üzerine eğilmişti Yavuz, sonrasında da havaya kaldırdığı eliyle Efnan'ın hala daha çatık duran kaşlarının ortasına usulca dokunmuştu.
"Sinirli sinirli bakıyor bir de."
"Hayı!"
Demişti yine Efnan. Yavuz ise daha fazla dayanamamış gibi büyükçe bir kahkaha atmıştı.
