43. BÖLÜM "İ Y İ K İ M"

32.8K 1.8K 142
                                    

Yılın son bölümüyle ben geldim 🫶🏼

Nasılsınız, keyifleriniz yerindedir İnşallah?

Yıl bitmek üzereyken, 12 askerimizin şehit olduğunu duymasaydık keşke. Bu öylesine acı bir olay ki, doğru kelimeleri bulup açıklama yapmaya çalışmak bile garip. Rabbim mekanlarını cennet eylesin, ailelerinin hepsine sabırlar versin. Onlar bu ülkenin asıl kahramanları, övülmeyi de her an anılmayı da fazlasıyla hak ediyorlar. Ayaklarına taş değmesin İnşallah 🇹🇷🖤

~

KAHRAMANLARIN ÖLÜMÜ

Gerilir zorlu bir yay
Oku fırlatmak için;
Gece gökte doğar ay
Yükselip batmak için.
Mecnûn inler, kanını
Leylâ'ya katmak için.
Cilve yapar sevgili
Gönül kanatmak için.
Şair neden gam çeker?
Şiir yaratmak için.
Dağda niçin bağrılır?
Feleğe çatmak için.
Açılır tatlı güller
Arılar tatmak için.
Göğse çiçek takılır
Solunca atmak için.
Tanrı kızlar yaratmış
Erlere satmak için.
İnsan büyür beşikte
Mezarda yatmak için.
Ve,
Kahramanlar can verir
Yurdu yaşatmak için...

H. Nihal ATSIZ

~

Şimdi sizleri bölümle baş başa bırakıp, keyifli okumalar diliyorum ❣️ Satır aralarında buluşalım

• • •

Bölüm Şarkıları: Ersay Üner / Selam

"Aşk bir ağaç gibidir: Kendiliğinden yetişir, kökleriyle tüm benliğimizin derinliklerini sarar ve yıkıntı halindeki bir yürekte yeşermeye devam eder."

Notre Dame'ın Kamburu



⚫️


Kendi hikayemin başrolü olduğumu anladığım andan itibaren hayatımda büyük çaplı değişiklikler olmuştu.

Önce örmek zorunda kaldığım yüksek ve ulaşılması zor duvarlarım yıkılmış, sonrasında da etrafına sardığım o sert zırh kırılmıştı.

Korkmuştum. Çekinmiştim...

Küçük bir çocuk gibi ağlayarak içime kapanmak istemiştim ama düşündüğümün aksine her şey çok başka olmuştu...

Adım adım geçtiğim aşamalar, beni her gün birazcık daha değiştirmiş, kendimi bulmama yardım etmişti.

Kim olduğumu öğrenmiştim artık. Biliyordum.

Yüzümdeki huzurlu gülümsemeyle birlikte, üzerimdeki hırkayı biraz daha sardım bedenime. Gecenin yarısını çoktan geçiyordu saat ve kendimi tutmayan uykumla birlikte bahçeye, yıldızları izlemeye atmıştım.

"Üşüyeceksin."

Duyduğum sesle gülümsemem gözlerime ulaşmıştı. Sarardı kollarıyla üşümezdim.

Adımları iyice yaklaşırken, tam arkamda durmuş, kollarını belime sararak bedenimi göğsüne çekmişti.

Hep böyle kalsak, sesim çıkmazdı.

K A R A D A Ğ L IHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin