❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de.
Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi...
Çok uzun zaman oldu maalesef, biliyorum. Ama son yaşanan şeyler öylesine üzücüydü ki, hala daha tamamen etkisinden çıktım diyemiyorum. Deprem bölgesinde olanlarınız, umarım hepiniz iyisinizdir. Dualarımız her zaman sizlerle, Allah'ın izniyle her şey yoluna girecek 🫶🏼
Hala daha yazacak kadar kendimi iyi hissetmiyorum fakat bölümü sorup, merak edenlerinizi de öylece bekletmeyi istemiyorum. Zor olacak ama hep birlikte bunun da üstesinden geleceğiz İnşallah 🤲🏼
Şimdi daha fazla uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakarak keyifli okumalar diliyorum ❣️ Satır aralarında buluşalım lütfen, sizleri orada bekliyorum 🕯
• • •
Bölüm Şarkıları: Özdemir Erdoğan / Bana Ellerini Ver
"Ve düştü Özdemir Asaf'ın dilinden aşkın en güzel tarifi; Sende gördüklerimi, görecekler diye ödüm kopuyor..."
Benden Sonra Mutluluk - Özdemir Asaf
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ellerine sağlık aşkımm 💖)
⚫️
Pembe ve sarının sarmaladığı minik çiçekleri, göğsüme biraz daha bastırırken taşlı yoldan hızlı hızlı yürümeye çalışıyordum.
Saatlerdir koşmuş olmamdan dolayı, kalbim gereğinden fazla hızlı atarken, sık soluklarıma da kızaran yanaklarımın eşlik ettiğinden emindim.
"Evin, neredesin annem?"
Annemin duyduğum sesiyle birlikte yaramazlık yapmış olduğum gerçeği yüzüme vurmuştu, birbirine dolanan bacaklarıma inat daha hızlı yürüdüm.
"Annem kızmaz bana... hem.. hem çiçek topladım ben ona."
Sessiz fısıltımın ardından, gözlerimi karşıya çevirmiş, tamda tahmin ettiğim gibi telaşlı bir şekilde evimizin önünde elleri belinde olan annemi görmüştüm.
Tahmin ettiğimden biraz daha fazla korkmuştu sanırım.
"Kızım sen neden haber vermeden uzaklaşıyorsun?"
Sorusundan kaçmaya çalışırcasına hala göğsüme bastırdığım çiçekleri serbest bırakıp kollarımı öne uzattığımda, kendisinin de bakışları benim gibi çiçeklere kaymıştı.
