Witness • JJK

two

İyi okumalar canlarım <3

Koltukta oturmuş öylece kanalları gezerken babam elindeki laptopu ile birlikte yanıma gelip oturdu.

"Sana eski okulundan daha yüksek düzeyde eğitimi ve disiplini olan bir okul buldum ve kaydını oraya aldırdım kızım yarından itibaren yeni okulun orası."

Kafamı yavaşça salladım, okumasamda olurdu baba ya demeyi çok istesemde diyemedim işte.

Annemde elindeki meyve tabağı ile yanımıza gelip bize meyve soymaya başladı.

"Bende forman işini hallettim, birazdan gelir."

"Oo iyi yapmışsın ben formayı unutmuştum canım."

Babamla annem genç çiftler gibi flörtleşmeye başlayacağı sırada ikisinin ortasında daha fazla kalamadan ayağa kalktım.

"Ben yatıyorum size iyi geceler."

"Kızım saat daha erken ama."

"Yarın yeni okula gidicem anne biraz enerji lazım değil mi?"

Annem kafasını sallayıp bana uzaktan öpücük attıktan sonra hızla odama çıkıp, çalışma masamın üzerindeki laptopu açtım.

Gideceğim Lise nasıl bir yermiş merak etmiştim doğal olarak.

Çıkan yazıları okuduğumda okulda hemen hemen herşey vardı; Kapalı havuz, müzik odaları, resim odaları, basketbol sahası. Bir dakika ne basketbol sahası mı?

Basketbol oynamaya bayılırdım ve gören herkes de çokta güzel oynadığımı söylüyordu.

Evet bir kızım ve basketbol oynuyorum ne var yani bunda?

Okulu biraz daha araştırdığım da okulun sahibi'nin oğlu'nun bu okulda okuduğu bilgisine sahip olmuştum.

Şimdi kesin züppe'nin tekidir bu, hiç bulaşmaya deymez diye söylenerek saate baktığımda çokta geç olmadığını fark etmiştim.

Fakat gözlerimdeki uyku nerden geldi bilinmiyor ama cidden geç olmadan uyumam gerektiğini söylüyordu.

Yatağıma geçip alarmı kurmuş ve direk kafamı yastığa koyduğum gibi uyumuştum.

-

Alarm çalmadan uyanıp koltuğun üzerine bırakılmış olan yeni formamı alıp direk hazırlandım. Aşağıda annem kahvaltı hazırlamış olsa da sabahları pek iştahım olmadığı için çok birşey yiyemiyordum.

"Günaydın kızım, bugün ben seni bırakacağım, hem bide şu müdürle tanışmış olurum en azından."

Babam sofrada bir yandan gazetesini okurken diğer yandan benimle konuşuyordu.

"Olur benlik sıkıntı yok baba."

Herkes kahvaltısını yapmış ve evden birlikte çıkmıştık annem kendi iş yerine babamla ben ise okula doğru yol almıştık.

Okulun önüne vardığımızda gözlerime inanamamıştım.

Saray gibi okuldu resmen burası.

Babam belimden hafifçe tutup bana ileriye doğru yön verdiğinde yavaşça okulun bahçesinde ilerlemeye başladık.

Doğal olarak herkesin gözü üzerimizdeydi çünkü okula yeni biri geliyordu ve belkide asıl bakma sebepleri benim ve babamın gözlerinin çekik olmamasından kaynaklı olabilirdi.