seventeen

116 14 0
                                    

İyi okumalar <3


Önümdeki beden ağaya kalkıp bana döndüğünde yağmurdan ıslanmış olan saçlarına dalmıştı gözüm.

Kalbimin neden hızla attığını bilmezken gecenin bu saatinde benim kapıma gelişi'nin nedenini de bilmiyordum. Üstelik o söylediği sözlerden sonra birde.

Yerinde duramayıp hafif sendelediğinde sarhoş olduğunu anlamıştım. İkimizinde konuşmaması canımı sıkarken bu sessizliğe son verdim.

"Burada ne işin var?"

"Bilmiyorum."

Hafif ağız gevşekliğiyle bana cevap verdiğinde kapıyı tam yüzüne kapatacağım sırada durdurmuştu beni.

Bir insan nefret ettiği bir kişinin evine neden geldiğini bilmez miydi cidden. Şimdilik bunu da sarhoşluğuna vuruyordum.

"Ne demek bilmiyorum jungkook!"

Sesimi yükselttiğimde tıpkı bir bebek gibi ürkmüştü. Bu hâline alışkın olmadığım için bende şaşkındım.

"Bilmiyorum dedim ya işte... Off çok soğuk lütfen beni içeri al."

Söylediği şeyle gözlerim açılırken sanki tüm vücudumdaki kan yanaklarıma toplanmıştı. Bunu kabul edemezdim ama bende vicdan denen bir şey vardı maalesef.

"Neden kendi evine gitmiyorsun ki?... Hem bugün o söylediklerinden sonra seni eve alacağımı mı sanıyorsun cidden?"

Başını eğmiş gözleri yere doğru bakarken bana cevap vermesini bekliyordum.

"Onları istiyerek söylememiştim, o anki durumdan dolayı biraz panikledim. Seni üzdüysem özür dilerim."

Nee! Beni üzdüyse özür mü dileyecekti!? Bu çocuğa ne olmuştu böyle? Cidden sarhoş olunca bambaşka biri gibydi.

Ve bugün söylediklerini bilerek ve istemeyerek panik yaptığı için söylemesi nedense içimi ferahlatmıştı.

"Ne üzüleceğim be, hiç takmadım bile."

Ağzım öyle derken gözlerim tahminimce hiç öyle demiyordu. Ve Jungkook'un kafası bunu göremeyecek kadar yerinde değildi.

Bana birşey söylemeden kafasını yerden kaldırıp tam gözlerimin içine baktığında ne yapacağımı bilemeyip gözlerimi kaçıracağım sırada konuştu.

"Beni içeri alıyor musun yoksa ben mi gireyim?"

Nee hayır olmaz, olamaz! Jungkook eve girerse büyük ihtimalle ses çıkartacaktı ve babam yada annem uyanacaktı. Hele babam uyanırsa zaten jungkook ve ben kesin bitmiş olacaktık.

Fakat bir artı vardı, babam ve annemin uykusu ağırdı o yüzden yakalanmamız biraz zor olabilirdi.

"Hayır seni içeri almıyorum ve sende evine gidiyorsun."

Bir anda bana yaklaştığında öylece kalıvermiştim. Biraz daha yaklaşmak adına bana ilerlediğinde refleks olarak geriye doğru gitmek zorunda kaldım.

O bana doğru ilerliyor ben ise geriye doğru gidiyordum. En son eve giriş yaptığında arkasındaki kapıyı yavaşça örttü. Ne yani şimdi evin içinde miydi o? Allah kahretsin beni oyuna getirmişti gıcık pislik.

"Kim demiş içeri giremem diye."

Etrafta loş bir hava olduğu için onu çok net göremiyordum ve onunda beni çok net görmediğini var sayarak onu taklit etmiştim.

Witness • JJKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin