Witness • JJK

ten

İyi okumalar <3

Evet şimdi çok iyi bir yalan uydurmam lazımdı ama benim beynim ise tam duracak zamanı bulmuştu.

"Size hesap vermek zorunda değilim maalesef."

Jungkook kaşlarını çatıp üzerime doğru yürüyünce, duruma açıklık getirmemek durumu daha da kötü yapabilirdi.

"Kuzenim burada çalışılıyor ve bugün doğum günü ona sürpriz yapmak için gelmiştim... Hem işim gücüm yok sizi mi takip edeceğim Allah aşkına."

İçimden güzel yalan uydurduğum için parti verirken bunu elbette dışıma yansıtmıyordum.

"Hem siz neden buradasınız?"

"Büyükbabam hastanede kalıyor onu ziyaret etmeye geldik."

Taehyung'un açıklamasının da hakkını yememek lazımdı. Yalan olmadığını bilsem kesinlikle inanırdım.

"Peki taehyung sana seslenip seni kovaladığında neden kaçtın?"

Da Hun okuldaki gibi yine yalaka rolünü oynarken ona da cevabım vardı elbet.

"Yani sizin olduğunuz kattaydım ve sizi takip ettiğimi düşünmeyin diye kaçıp gitmek istedim o kadar... Hem sanane ya!"

Sonlara doğru ona hesap vermek zorunda kaldığıma sinirlenip bağırmıştım.

Taehyung ise yanıma gelerek kolunu omzuma atmıştı.

"Peki bu kuzenin kimmiş bakalım?"

"Merak etme taehyung kız değil erkek."

Taehyung 'tüh ya' gibi nidalarda bulunurken ona gülmeden edememiştim. Telefonumu çıkarıp saate baktığımda ne ara saat on olmuştu aklım almıyordu.

Hızla hastaneden çıkmak adına adımlayacağım sırada taehyung ceketimin kapşonundan tutmasıyla buna engel olmuştu.

"Saat geç oldu ben seni eve bırakırım."

Haklıydı hem saat geç olmuştu hemde bu saatte taksi bulmak zordu. Başımı onaylarcasına salladığımda jungkook araya girdi.

"Sen Da Hun'u da al git taehyung ben bırakırım Ruby'yi"

Ne hayır ben taehyung'la gitmek istiyorum o gıcıkla değil. Hem Jungkook neden nefret ettiği bir kişiyi eve bırakmak istiyordu ki?

"Saçmalama jungkook asıl sen Da Hun'u da al git ben bırakırım Ruby'yi."

Jungkook kaşlarını çatarak hızla elimden tuttuğu gibi beni çıkışa sürükleyeceği sırada diğer elimden de taehyung tutmuştu. Hastane ortasında iki erkeğin arasında mı kalmıştım cidden, tam şuan keşke yer yarılsa da içine girsem dediğim andaydım.

İki inatçı çocuğun paylaşamadığı oyuncak misali bir sağa bir sola çekiştirilirken ellerimi ikisinin de koca ellerinden kurtarmayı başarmıştım.

"Yeter artık oyuncak gibi sündürdünüz kollarımı! Jungkook sen Da Hun'u da al git, Taehyung sende beni eve götür artık annem beni dövecek yoksa."

Son söylediğim şeye taehyung gülümserken jungkook adeta koca bebekler gibi somurta somurta Da Hun'u da alıp hastaneden çıkmıştı.

Taehyung da kolunu yeniden omzuma attıktan sonra hastane çıkışına doğru ilerlememizi sağladı. Arabasının yanına gelip bana şoför misali kapıyı açtığında gülmeden edemedim.