Kiss The Wind [愛 Ai Series 1]

🌻CHAPTER 5🌻

DARREL

*✧♡*♡✧*

Andito na naman ako, sa lugar kung saan puno ng mga sunflower ang buong paligid, bughaw na bughaw ang kalangitan at sobrang presko ng hangin.

Umeeko ang tunog ng mga insekto sa tenga ko, humahalo sa mahinang sipol ng hangin sa paligid.

Napatingala ako, at bahagyang naningkit ang mga mata dahil sa sikat ng araw. Nilibot ko ang aking paningin sa lugar at muling nakita 'yung waiting shed. Andito na naman ako sa senaryo na 'to.

Paulit-ulit ko na 'tong napapaginipan simula nang maaksidente ako at miske nung mga panahon na nasa coma ako ay tandang-tanda kong andito ako palagi sa lugar na 'to. Halos araw-araw, pare-parehong senaryo ang lumalabas sa isipan ko tuwing mahuhulog ako sa panaginip na 'to.

Naglakad ako at nagbakasakaling konektado 'to sa memorya ko. Na baka sakaling may makilala ako o makitang imahe na pwedeng tumulong sa pagbalik ng alaala ko at kung sino ako.

Pero katulad ng ilang beses sa lugar na 'to, ganoon pa rin at walang pinagbago.

Tumigil ako sa harap ng waiting shed at nakakita ng isang tunaw na ice cream sa lupa, may nakapatong din na sumblero sa lumang upuan na gawa sa tabla.

Kinuha ko ang sumblero at tumingin sa iba't ibang direksyon, hinahanap kung sino ang may ari ng sumblero na 'to. Pero wala akong nakita kung hindi ang mga dilaw na bulaklak na sobrang namumukadkad sa paligid ko.

Napapagod na ko, gusto ko ng sumuko sa buhay na 'to. Gusto ko na lang makulong sa lugar na 'to at intayin kung sino man ang nagmamay-ari ng sumblero na 'to. Ayoko na bumalik sa buhay ko kung saan wala akong maalala, wala akong memorya at hindi ko alam kung sino ako.

Napayuko ako, hindi ko alam kung ano 'tong pakiramdam sa puso ko na para bang butas 'to at may kulang na piraso. Na para bang kahit buhay at humihinga ako ay wala na ring silbi ang buhay ko.

"Darrel!" Habang nilalamon ako ng kalungkutan, nakarinig ako ng boses sa hindi kalayuan.

"Darrel!" Muli niyang tawag kaya agad akong naglakad sa direksyon kung saan ko naririnig ang boses na 'yun.

Nagbabaka sakaling mahanap ko siya at siya ang magpunan ng pagkukulang na nararamdaman ko ngayon.

"Darrel gising!"

Bigla kong minulat ang mga mata ko at nakita ko si Kristal na nasa harap ko, lumulutang at nakangiti sa akin.

Napatitig ako sa kaniya, ano nga ba 'yung panaginip ko?

"Good morning," bati niya kaya napabangon ako. Hindi ako sanay sa kaniya lalo na pagnakikita kong lumulutang ang katawan niya. Nakakapanibago pa rin naman ang bagay na 'to para sa 'kin.

Kaya dali-dali akong lumayo sa kaniya at nagtanong. "Ang aga-aga pa, ba't ka ba nang gigising?" Tanong ko at tinuro niya naman ang labas ng kwarto.

"Andoon kasi si ate Nhing sa labas ng bahay, kanina ka pa niya tinatawag kasi mag-aabot siya ng umagahan sa 'yo saka kailangan mo kayang uminum ng gamot," paliwanag niya kaya napakamot na lang ako sa ulo at naglakad pababa ng hagdan.