Nagising si Darrel galing sa isang aksidente na nagdulot sa kaniya ng pagkawala ng kaniyang memorya.
Sobrang hirap para sa kaniya mabuhay ng walang alaala kaya naman hinayaan siya ng kaniyang pamilya na tumira sa isang bahay kung saan siya makakapag...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DARREL
*✧♡*♡✧*
Nakatingin lang ako sa door knob at hindi alam pano ko sisimulan igalaw ang mga kamay ko para pihitin iyon, kinakabahan ako at hindi ko alam kung ano ang nag-iintay sa akin sa pagbukas ko ng pinto na nasa harapan ko.
Kabado at nangangatog ang mga kamay ko, halatang takot na takot at hindi ko matago iyon sa harap niya.
"Ako na nga, aabutin tayo ng siyam-siyam dito," rinig kong sabi niya pero pano kung may makita siya roon na hindi maganda? Pano kung mahanap niya 'yung sarili niya sa sitwasyon na ikakatakot niya.
Kaso wala naman akong magawa, masyado akong duwag pagdating sa mga bagay na ganito.
Napayuko ako, habang-buhay na lang ba ko magiging duwag? Magpapakain na lang ba ko sa takot? Kumakausap na nga ako ng patay tapos maduduwag pa rin ako?
"Ako na," maikli kong awat sa kaniya at muling napalunok, hinawakan ko ang door knob ng pinto at sinubukan pihitin ito. Pero sa pagtataka ko, ayaw nito mabuksan at kahit ilang beses kong 'tong pihitin ay wala talaga.
"Naka-lock 'yung pinto," sagot ko sa kaniya at tumango na lang siya sa akin at ngumiti.
"Ako na ang papasok," sagot niya at hindi ko alam bakit parang gusto ko siyang pigilan at wag na lang siya papasukin sa loob ng kwartong 'to.
Ewan ko ba sa sarili ko, parang ako pa 'yung mas natatakot para sa kaniya.
"Hahahha, halata kamo sa mukha mo na nag-aalala ka, wag kang kabahan." Pano ako hindi kakabahan? Kung ako 'yung nasa sitwasyon niya ngayon at malaman ko kung ano 'yung kinamatay ko o kung makita ko 'yung kalansay ko sa isang lugar na hindi man lang maayos ang pagkakahimlay ay matatakot talaga ako at magagalit sa kung sino man ang gumawa sa akin nu'n.
"Pano kung mahanap mo 'yung katawan mo sa loob?" Tanong ko at nabigla siya sabay tawa sa harapan ko nang pagkalakas-lakas.
"Hahaha! Bakit kasi ang wild ng imagination mo? Malay mo naman may importanteng bagay lang sa loob na dahilan kaya ako andito, hindi naman porque dito ako nagmumulto ay dito na rin ako namatay," sagot niya at hindi na ako nakapagsalita. May punto naman siya, ako lang naman 'tong paranoid.
"Papasok na ko ah, sandali lang," sagot niya pero nakita ko siyang hindi makahakbang papasok ng kwarto. Nakatigil lang siya sa harap ng pinto.
"Anong problema?" Tanong ko at napalingon siya sa akin sabay kamot ng ulo niya.
"Hindi rin ako makapasok eh hahah," tatawa-tawa niyang sabi at napabuntong hininga na lang ako.
Siguro kaya hindi siya makapasok sa loob ay dahil deep inside kinakabahan din siya? O baka may iba pang mas malalim na dahilan kaya hindi siya makabalik sa loob ng kwarto kung saan siya unang nang galing.
![Kiss The Wind [愛 Ai Series 1]](https://img.wattpad.com/cover/317589910-64-k945898.jpg)