រឿង បោកចិត្តយកបេះដូង ( ចប់ដោយបរិបូរណ៍ )

ភាគទី៣០ ( តោះទៅផ្ទះពួកយើងវិញ )

#រឿងបោកចិត្តយកបេះដូង
#ភាគទី30

   មុនដំបូង ជីមីន ពិតជារីករាយជាមួយផ្ទះថ្មីរបស់គេខ្លាំងណាស់ ធំក៏ធំ សម្ភារប្រើប្រាសក៏ទំនើបទាន់សម័យ វាពិតជាធ្វើឲ្យគេរីករាយជាខ្លាំង។ ម្យ៉ាងទៀតលុយក៏ចាយតាមសប្បាយ មានអ្នកបម្រើឆ្វេងស្ដាំ ថែមទាំងស្វាមីបើកដៃឲ្យគេទៀតនោះ ជីមីន ធ្វើរឿងដែលគេចង់ធ្វើដោយមិនសម្ចៃដៃ។

     ប៉ុន្តែក្រោយពីការសប្បាយនេះបានកន្លងផុតទៅចំនួនមួយអាទិត្យទៅ ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ ជីមីន ចាប់ផ្ដើមប្រែប្រួលទៅជាធុញថប់ លែងចូលចិត្តអ្វីៗទាំងអស់នេះទៀត។

     ជីមីន ចូលមកក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់ ជុងគុក ទាំងមុខក្រញូវ ធ្វើឲ្យ ជុងគុក គិតថាប្រហែលជាមានអ្នកធ្វើឲ្យគេមិនស្បាយចិត្តហើយ។

    ជីមីន ធ្វើមុខដូចចង់យំឡើងទៅអង្គុយឱបទ្រូងរបស់ ជុងគុក ហើយនិយាយទាំងមុខស្រពោនថា៖

   " បងហា៎! តោះទៅផ្ទះតូចរបស់ពួកយើងវិញណា៎! មីន សន្យាថាឈប់ខូចហើយ ហ៊ឹក ហ៊ឹក មីន នឹងស្ដាប់តាមបង! មីន មិនចង់រស់នៅទីនេះទៀតទេ! ហ៊ឹកហ៊ឹក "

    " ហេតុអ្វីបានអូនឈប់ចង់រស់នៅទីនេះហ៊ឹម? ក្រែងវាជាបំណងរបស់អូនមែនទេ? "

    " មែនហើយ វាជាក្ដីស្រមៃរបស់អូន តែមួយអាទិត្យមកនេះ អូនបានយល់ហើយ! អូនគិតថាមានប្ដីជាអ្នកមាន មានលុយច្រើន ផ្ទះធំ អ្នកបម្រើច្រើន អូនអាចរស់នៅសុខស្រួល តែការពិតវាមិនមែនទេ! អូនចង់ទៅផ្ទះពួកយើងវិញ! "

    ជុងគុក អង្អែលក្បាល ជីមីន ថ្នមៗ ដោយមានស្នាមញញិមផងដែរ ព្រោះឃើញពីភាពប្រែប្លែករបស់ ជីមីន។

    " ផ្ទះនេះមានអ្វីដែលមិនត្រូវចិត្តអូនមែនទេ? "

    " អូន...ហ៊ឹក អូនខ្លាចខ្មោច! បងគិតមើលផ្ទះឡើងធំ យប់ឡើងនៅតែពីរនាក់ បន្ទប់ទឹកវិញឡើងធំជាងបន្ទប់យើងនៅផ្ទះតូចផង ពេលចូលងូតទឹកម្ដងៗដូចឈរនៅកណ្ដាលវាល! ខោអាវវិញ អូនលវាឡើងវិលមុខរាល់ថ្ងៃ មិនពាក់អាវខោមួយណាទេ មិនដូចនៅផ្ទះចាស់មានតែបន្តិចស្រួលរើសស្លៀក! "

   " ហាស ហាស បងស្មានតែអូនជាមនុស្សធំហើយ! "

   " អូននិយាយមែនណា៎! អូនចង់ទៅផ្ទះចាស់ ម្ហូបបងធ្វើឆ្ងាញ់ជាងនៅទីនេះ ហើយពួកយើងក៏នៅជិតគ្នាដែរ! ផ្ទះតូចក្ដីសុខរាល់ថ្ងៃ ដើរតែមួយជំហានក៏អូនអាចឱបបងបាន របស់ដាក់ចូលគ្នា អូនត្រូវការអីបងយកឲ្យអូន តែនៅទីនេះ....ហ៊ឹក ហ៊ឹក មីន ពិបាកចិត្ត បងឆ្ងាយពីអូនគ្រប់ពេល! អូនខ្លាចណាស់ លុយច្រើនតែអូនចាយអត់សប្បាយដូចកាលមានលុយតិចៗបងឲ្យអូនទេ! បងហា៎ ទៅផ្ទះពួកយើងវិញទៅណា៎! អូន...ឈប់ខូច ឈប់កុហក ឈប់ខ្ជិល ឈប់បោកបងហើយ! "

   " បង​នឹងនាំអូនទៅផ្ទះពួកយើងវិញ! ទៅកន្លែងដ៏សែនកក់ក្ដៅរបស់ពួកយើង! "

   " ហ៊ឹក ហ៊ឹក មីន ស្រលាញ់បងណាស់! មីន ចង់នៅជិតៗបង ចង់ឲ្យបងជាអ្នករៀបចំផ្ទះ មើលថែអូន ជាជាងអ្នកផ្សេងធ្វើឲ្យអូន! "

   " អេ...ឈប់សិន មុននេះអូននិយាយថា ឈប់ខ្ជិលហើយ ឥឡូវអូនមកប្រើបងទៀតហា៎? "

  " អូនឈប់ខ្ជិលហើយ តែតួនាទីបងជាប្ដីត្រូវមើលថែអូន! អូនដៃតូចៗអ៊ីចឹង ធ្វើការងារអត់កើតទេណា៎! "

   " បង​ដដែលហ្នឹង! "

  " ទៅណា៎ៗៗ... ចាំ មីន ឲ្យរង្វន់ពិសេស! "

  " ទៅបងទ្រាំធ្វើក៏បានដែរ ដើម្បីរង្វន់ពិសេស! "

" ទៅឥឡូវហ្មងទៅណា៎! អូននឹកផ្ទះណាស់! អូ លុយបងមួយអាទិត្យនេះអូនចាយអស់តែកន្លះលានដុល្លារទេ! មីន ខំ​សន្សំសំចៃណាស់ ទិញតែប្រេនៗល្បីៗទេ! តែពេលទៅនៅផ្ទះចាស់វិញ បងទុកវិញទៅណា៎! "

   " បងមិនយកវិញទេ អូនជាប្រពន្ធត្រូវតែរៀនគ្រប់គ្រងណា! មុនចាយអូនត្រូវគិតថា វាចាំបាច់ឬអត់? បើវាត្រូវការចាំបាច់ចាំទិញ ទើបចំណាយត្រូវខ្ទង់! "

    " បាទ! មីន ដឹងហើយ មីន លែងជាកូនក្មេងទៀតហើយ! "

   " សឺត....បងសែនស្រលាញ់អូនណាស់ ប្រពន្ធសម្លាញ់! តោះទៅផ្ទះតូចពួកយើងវិញ! "

   " ផ្ទះនេះបងគិតធ្វើយ៉ាងម៉េច? "

  " បងទិញទុកលក់ទេ ពេលតម្លៃទីផ្សារឡើងបងលក់ចេញហើយ បានលុយចំណេញទុកឲ្យប្រពន្ធទិញឡេលាបខ្លួនឲ្យក្រអូបទុកសម្រាប់បងថើប! "

   " ហិ ហិ ហិ តាឆ្គួតនេះ និយាយអ៊ីចឹងទេ....! "

  " ហិ ហិ តោះទៅផ្ទះវិញ!!! "

ជុងគុក ក៏បី ជីមីន ចេញទៅរៀបចំអីវ៉ាន់ទៅផ្ទះតូចរបស់ពួកគេវិញ។

_________________

ជួបគ្នាភាគបញ្ចប់ណា

ផ្ទះកាន់តែធំមនុស្សកាន់តែរស់នៅឆ្ងាយពីគ្នា សុខចិត្តរស់នៅផ្ទះតូចវិញ។

#យូជី