Light Under The Glooms (MPS#2)

Chapter 21

Chapter 21

In exchange for losing contact with Elein, I met a woman named Issabela. She has this vibe that makes me laugh and smile. We talked and joked every time we saw each other. We became close and friends because of that.

And I didn't notice that this closer with her would lead me to form an amount of feeling for her. I'm having a crush on Issabela, knowing she already likes someone else.

"Crush lang naman, walang masama roon," I convinced myself, not minding Ate Maria's confused look at me.

We went to the mall together with Anna, her best friend. Alam ni Issabela na driver ang trabaho ko, at itong kotse na sakay namin ay sa amo ko. Gusto kong sabihin sa kaniya ang totoo pero may kung anong pumipigil sa akin.

Ayoko sa mayaman.

I sighed.

Maliit nga talaga ang mundo. I felt like my tongue got tangled, and I couldn't even utter a word, knowing Issabela and Elein knew each other. Correction! They are best friends!

I distanced myself from them, focusing on my phone but still listening to their talks, so as not to get Elein into an uncomfortable state. I don't want her to get uncomfortable because of me. Ako na nga lang ang saling kitkit dito sa kanila.

"Lampa," asar ko kay Issabela nang mawalan siya ng balance. Tumawa lang siya bago ako hampasin.

After that, we went home together. We drove Anna first to her apartment, then we went home too. Nang mawala si Issabela sa paningin ko ay doon ko lang nailabas ang inis sa sarili.

"What's wrong with you, Jiovanni?" I scolded myself, then rested my head on the chair. "Kung may crush ka sa kaniya, then tell it to her!"

Napahilamos ako sa mukha.

"Pero hindi gano'n kadali!" Para na akong baliw na kinausap ang sarili sa loob ng kotse. "Ahh! Kainis!"

Each time, I'm getting confused with myself. I have a crush on Issabela, yet I felt like I gave Elein mixed signals before.
 
I bottled up my feelings and distanced myself from Issabela to think more. Nag-focus na lang ako sa trabaho ko para hindi na mag-isip-isip pa.

"Good evening, sir," bati ni Sir Lorenzo nang makita niya ako, busy sa pag-aayos ng kotse ni Adam.

"Good evening po," bati ko rin. Mabait si Sir Lorenzo dahil nagdala siya dito sa shop ng puto. Sobrang sarap pa nun. "Late na po, ah. Bakit nandito pa po kayo?"

"Nag-overtime lang ako ngayon."

Nang matapos ako sa kotse ni Adam ay umakyat na ako sa rooftop ng shop para magpahangin. I need some air. Pakiramdam ko sasabog na utak ko.

"Malalim ata ang iniisip niyo, sir?" Inabutan ako ng tasa ng kape ni Sir Lorenzo.

"Thank you po."

We sat on the bench. Tumahimik na lang ako dahil baka hindi ako gustong kausap ni Sir. Tuwing ibubuka ko kasi ang bibig ko para mag-open ng pag-uusapan ay nasa malayo naman ang tingin niya. Nakagat ko na lang ang dila at sumimangot.

"Sawi ba sa pag-ibig, Sir?"

"Sir naman!" parang bata na usal ko. "Itigil niyo nga po 'yang kaka-sir niyo dahil mas matanda po kayo sa akin."

He laughed at me. "Amo kita, manggagawa mo ako."

"Kahit... na..." mahina kong sabi, halos bulong na. Napainom na lang ako sa kape at agad na naibuga dahil napaso ang nguso ko. "Shit!"

Tinawanan ako ni Sir. Lorenzo. He resembled someone. Parang nakita ko na dati. Ah, baka naman nanalamin lang ako kasi pogi rin si sir.

"May problema ka ba?" tanong niya.