DİVANE GELİN (BERDEL)

3.UÇURUM VE YEMİN

Herkese merhaba!

♠️

Dila artık torunumun annesi sayılır.

Dila torunumun annesi.

Anne...

"Bu ne demek oluyor?"diye mırıldandım ve bir an sonra başımı kaldırıp odadaki Koroğlu ailesinde gezdirdim gözlerimi.

Zilan hanım burada garip olan tek şey benmişim gibi anneme bakarak"Kızın oğlumun bir kızı olduğunu bilmiyor ha öyle mi Türkan hanım?"diye sordu alayla."Bu oyunu kurmak,kızlarından birini aslanlarıma kakalamamak için çabalamamışsınız gibi?"

"Ne dersin sen Zilan hanım,"diye soludu annem öfkeyle."Kızım uzakta,İstanbul'da ablasının yanındaydı.Daha geleli bir senesi dolmamıştır,nereden bilecekti?"

"Demek bilmiyor ha,öyhle olsun."Zilan hanım ukala bir gülümsemeyle anneme bakıp bana dikti gözlerini."Lorin bir yaşına basmıştır.Ailemizin ilk torunu,göz bebeğimizdir.Düğünden sonra da sana emanettir.Şimdiden alışın birbirinize.Ayşe getir torunumu,
analığına ver."

Ayşe bir anda bebeği getirip kucağıma bıraktı.

Bebeğe bakamadım bile.Yalnızca burnuma dolan kokusunu alabiliyordum.

Bahar gibi kokuyordu,dağlarda açan bahar çiçekleri gibi.

"Annesi?"diye sordum aslında bu onlardan çok kendime sorduğum bir şeydi.

Bu küçük kız çocuğunun annesi neredeydi?Yoksa ben bir kadının üstüne kuma mı gelecektim?Ortada kardeşim söz konusu olsa dahi bunu bir kadına yapamazdım.

"Ben bir kadının üstüne kuma gelmem,
Zilan hanım."dedim ciddi bir sesle."Bu kötülüğü yapamam."

"Anası yoktur Lorin'in."dedi Heja hanım.

"Ne demek annesi yok,"diye sordum." Yoksa ölm-"

"Annesi yok!"diye konuştu sert bir sesle Bahoz ağa gözlerimin içine bakarak."O kızın bir annesi yok ve bunu bir daha sorgularsanız adınızı silerim bu topraklardan."

Neden bu kadar öfkeliydi?

Karışık,karmakarışık bir hikayenin ortasına mı düşmüştüm yine...Kader beni ne zaman rahat bırakacaktı bilmiyordum.Ama merak içimi eşeleyen bir kurt gibi düşmüştü bir kere zihnime.

"Bizi buraya hakaret etmeye mi çağırdınız Nazif ağa,"Babamın sesi salona düştüğünde herkesin öfkesi sanki canlı bir varlık gibi dolanıyordu etrafımızda."Bu yaptığınız ayıptır."

Heja hanım şalını omzuna doğru savurdu."Ayıbı sizden öğrenecek değiliz Fatih."

Birisi daha konuştu ve birisi daha sesler durmadan yükselirken artık hepsi birbirine girmiş gibiydi.Tam o esnada küçük kız çocuğu herkesi susturacak ve tüm dikkatleri üstüne toplayacak bir şey yaparak tatlı tatlı kıkırdayıp,siyah saç tutamlarımdan birini parmaklarına doladı.

Ona ilk kez o an baktım.

Sapsarı kısa saçları ve yeşil gözleri ile bir boncuk gibiydi.Melek gibi bembeyaz bir teni vardı.Bu dünyalar güzeli kızla buluşan mavi gözlerimi hayran edecek kadar bir daha gülümsedi.

"Lorin..."diye fısıldadım.

"Yeter!"Bahoz ağanın kükremesi ile ben olduğum yerde titrerken, kucağımdaki kız çocuğu ağlamaya başladı."Götürün onu."

Zilan hanım bu emire karşı çıkacak oldu ki Bahoz ağa buna izin vermedi.
"Ayşe,bebeği götür dedim sana!"

Ayşe neredeyse korkudan titreyerek bebeği aldı ve salondan ayrıldı.