DİVANE GELİN (BERDEL)

5.SİYAH ŞAL

Herkese merhaba,biz geldik!
Keyifli okumalar.

Bölüm Şarkısı

Rojda-Dîsa Dîlan

♠️

Masal diyarlarının sultanları demişti,düğünüme giderken biri arkamdan.

Ne Koroğlu konağı bir masal diyarıydı ne de ben bir sultandım ama bir şey kesindi.Bu konakta masallardaki canavarlardan daha kötüsü vardı.

Kapıya baktım.

Korkuyor muydum,korku çekilmişti bedenimden.

Hissizdim.

Bahoz ağa kapıya dahi bakmadan
"Anne,"diye konuştu."Çarşafı gelinin yıkar."

Beni mi koruyordu?

Adımı anmamak onun için bir yemin mi olmuştu yoksa...

"Aman oğlum,daha yeni gelindir."dedi Bahoz ağadan çekinse de geri durmamıştı.Kapıdaki kayınvalidemin öfkesini buradan bile hissediyordum.
Elinde olsa odaya dalar kendisi alırdı o çarşafı."Zahmet etmesin."

"Daye,"dedi Bahoz ağa yüksek sesle.Anne.

Hissizliğin esiri bedenim kasıldı.

"Karımın namusundan yalnızca ben sorumluyum."

Zilan hanım biraz daha bekleyip çekilip gitti kapının önünden.

"Benim,"dedim üstüne basa basa.
"Namusumdan.Yalnızca.Ben sorumluyum Bahoz ağa."

"Bu dediğin gururlu kadınlar için geçerlidir."

"Sana anlattım.Bildiğin her şey yalan dedim,inanmadın."

Başımı kaldırdığımda aynadan yansıyan mavi gözlerimin kan çanağına döndüğünü gördüm."Seni inandırmak zorunda değilim."

Elindeki sigarayı sertçe külüğe bastırıp ayağa kalktı."Esaret saatim bitti,şimdi kalk usturuplu bir şeyler giyin.
Kahvaltıyı hazırlamaya başlamışlardır yardım et."

Hiçbir şey olmamış gibi bir de bu evin gelini olarak iş yapmamı bekliyordu.

Dolaba ilerleyip bir takım çıkardı ve odanın içindeki banyoya girdi.Çok geçmeden su sesi geldiğinde duş aldığını anladım.

Artık yalnızdım.

Bu koskoca odaya bakmaya şimdi fırsatım oldu.Uzun bordo perdeler örtüyordu balkonu..Taş duvarların üstünde yalnızca bir tane fotoğraf vardı o da Zifiri'ye aitti.

Makyaj masası ahşaptı önünde küçük deri kaplama bir tabure vardı.Koca bir dolap,yatak ve Bahoz ağanın
sabahladığı koltuk dışında bir şey yoktu.

Bu odada mı sürdürecektim hayatımı?

Bu renksiz,taş duvarların arasında Bahoz ağanın benimle uğraşmasına gerek yoktu ben zaten delirirdim.

Tükenmiştim.

Ama kalkmalıydım.Kalkmalı ve güçlü durmalıydım.Yeminim,onu yerine getirecektim.Ve bu ilk gündü.

Bir banyo yapmaya bile vaktim yoktu.

"Hayde Sara Dila,"dedim kendi kendime."Kalkman gerek."

Gelinliğin eteklerinden tutup ayağa kalktım.

Önce saçlarımı tarayıp kendiliğinden düz olan tutamları ellerimle hafifçe kıvırdım.Sonra ağlamaktan yüzümde yarısı kalan ve akan makyajımı temizledim.