DİVANE GELİN (BERDEL)

23. TUTKU

Merhaba.

Sınır geçilmediği halde atıyorum bölümü çünkü final yapma kararı aldım. Nedenini biliyoruz. Çünkü hikayeye yorum yapan yok arkadaşlar.

Üç beş kişi hariç tabii. Onlara emeklerime karşılık verdikleri için ayrıca teşekkür ederim.🖤

Cidden çok üzgünüm. Hiç bu kadarını beklememiştim. Okuyan o kadar çok kişi var ama yorum sayısı sıfır resmen. Sanırım hikayem de ben de sevilmedik zira benim bir merhabama bile cevap vermiyorsunuz. Yani nezaketen de olsa bir şeyler yazılmıyor bu yüzden duvara karşı bir şeyler diyormuşum gibi hissediyorum.

Ben kimseye bu şekilde davranmazken sizin bana böyle davranmanız çok kırıcı.

Keyifli okumalar.

Sara Dila Koroğlu' ndan...

Mutluluk.
Ve tatlı bir telaş. Evet şu an tam da baştan aşağıya bu iki duygu ile kaplıydım.

Sanki yaşayamadığım her sevinç gelip bir kuş gibi konmuştu yüreğime. Ablam doğuruyordu.
Koşarak yanlarına giderken"Abla,"deyiverdim."İyisin?"

"Anan iyi,"diye hırladı, gözlerinden ateş çıkıyordu sanki."Ulan, ulan bu adamın burada ne işi var!"

"Karıcığım o da ailemizin bir parçası-"

"Sus sus, zaten senin yüzünden bu haldeyim bir de bana bunu savunma."

"İyi de ben ne yaptım?"

Ablam enişteme gözlerini belertti. "İnsanlar içinde ne yaptığını anlatmayayım istersen!"

"Aman dilemın,"dedi eniştem ağzına fermuar çekerek."Sustum."

Bahoz sırıtarak enişteme baktı."Birader  bu halde bile suspus oldun?"

"Senin karında doğursun o zaman görüşürüz."

Yanaklarıma kan otururken"Enişte,"diye hayıflandım."Ablam doğuruyor farkında mısınız?"

"Ayy,"diye cırladı Yasemin."Sahi bebek geliyor sonunda hep kime benzeyeceğini merak etmiştim.

"Bana benzeyecek herha-"

"Ulan ikiye ayrılacağım ne sohbet ediyorsunuz bir şey yapın!"

Doktorllar ablamı hazırlayarak özel bir odaya yerleştirdiklerinde baş başaydık.

"Açılmam henüz tamamlanmadı,"dedi dişlerini sıkarak."Ama ben ikiye bölünecekmiş gibi hissediyorum."

Onun bu acı çeken halleri beni de mahvediyordu."Açılma mı?"

"Hmm,"dedi ablam yerinde kıvranarak."Daha dört santim açılması gerek."

"Neyin?"diye saf saf sorduğumda bir an gülümsedi.

"Ulan Dila, doğuruyor olmasaydım bu saflığına kahkaha atardım. Rahmim güzelim, yeğeninin rahatça çıkabilmesi için açılmak zorunda."

"E açalım?"dediğimde ciddi olup olmadığımı anlamak için yüzümü inceledi.

Daha sonra normal bir şey yapıyormuş gibi bacaklarını iki yana açtı ve konuştu."Gel aç."

"Ay yok,"diye bağırdım."Ben yapamam."

"Yok sen sahiden ciddisin. "Kaşlarımı çatarak ona baktığımda kapıya doğru bağırdı ablam." Sedat Murat Karlıca derhal şu saftiriği yanımdan al!"

Aradan zaman geçip ablamın bahsettiği açılma olayı gerçekleştiğinde sedyeye yerleştirilen kardeşimin elini tuttum.

Diğer eline tutunan Yasemin."Allah kolaylık versin abla,"dedi ve fark etmeden eli ile karnını okşadı."Allah sana da bebeğine de can sağlığı versin."