DİVANE GELİN (BERDEL)

17.TURNALARA SÖYLE

Herkese merhabaa canlarım ciğerlerimmmm bizz geldikkk!

Dönemin ilk haftası ders seçimi, kaynak bulma, tez falan derken sıkı geçti bölüm atamadım affedin ama döndük.

Gümbür gümbür.

Bu bölüm kısa oldu ama hemen şey yapmayın uzunu yold daha fazla bekletmemek için atıyorum.Bir de eğer önerdiğim şarkıyla okursanız mutlu olurum<3

Hemen bölüme geçelim o zaman,sizi seviyorum♠️

Bölüm Şarkısı
Se Bıra ~ Turnam Gidersen Mardin'e

Keyifli Okumalar...

Ölüm.
Acı.

Hayatım bu iki kelimenin esiri miydi?Acı daima yanımdaydı fakat ölüm benim için kıyısında gezdiğim, bazı vakitler durup soluklandığım bir kaçıştı.

Ben Sara Dila Koroğlu, şuan Azat Botan'ın değil ölümün kolları arasındaydım.

Azat'ın bedenini ve kalbini esir eden o korku ise, benim eserimdi.

"Kewe,"dedi Azat gözlerinden yaşlar dökülürken."Seni yaşatacağım."Beni kucağına aldı ve delirmiş gibi başını salladı."Ölmene izin veremem seni yaşatacağım.Doktor, doktor çağırın ulan!"

Gülümsedim.

"Beni sen öldürdün, şimdi de yaşatmak mı istiyorsun?"

"Keklik, etme gözünü seveyim,"

Kucağında ilerlerken bir silah sesi işittim.Azat olduğu yerde dona kaldı ve evin kapısından bahçeye doğru adım sesleri düştü.

"Orospu çocuğu!"diye bağırdı tanıdığım bir ses.

"Sara!"diye bağırdı içimle bildiğim, içimle sevdiğim bir ses...

Gelmişlerdi.

Aya baktım.Gözlerimden yaşlar süzülürken dudağımda bir tebessüm büyüdü.

Artık çok geçti.

Azat hızla beni yere bırakıp önüme geçtiğinde bir el daha silah sesi duyuldu.Olanları izlemek bir yana dursun ben artık yalnızca gözlerimi kıpırdatacak gücü buluyordum kendimde.

Bu kez bedenimde sinsice ilerleyen zehiri hissediyordum.

"Söyle adamlarına silahları ben götlerine sokmadan yere bıraksınlar."

"O iş o kadar kolay değil Murat Karlıca,"dedi Azat."Bu kez Dila'mı vermem."

"Senin ağzını yüzzünü sikerim orospu çocuğu!"Bahoz'un sesi, sanki zehirle dolmaya başlayan kalbimi iyileştirecek sandım.Sanki göğü aydınlatacaktı.Ama tüm bunların bir sankiden ibaret olduğunu biliyordum."Onun adını ağzına almayacaksın it oğlu it!"

Azat sırıttı."Adını ağzıma almayacağım,he? Ulan koynuma aldığım kadının ad-"

"Lan!"

"Dur Bahoz."

"Enişte,"diye fısıldadım ama kimse beni duymadı."Durdur onu."

Azat'ın önümdeki bedeninden görebildiğim kadarıyla Bahoz'u zar zor tutuyordu eniştem.

"Azat bu kızın daha da acı çekmesine müsaade etmem."dedi eniştem."Kapıda polis ve asker tek bir lafımla çöker tepene.Onların görevleri kutsal, zaten yoruluyorlar, ben de onları yormak istemiyorum.Bilirsin, sana da itlerine de tek başıma yetebilirim."

"Öyle mi?"

"Ulan şerefsiz sen büyüdün de adam mı oldun,amına koduğumun oğlu!Ulan Azat, yemin ederim seni öldürmem.
Öldürmem ama abi beni öldür diyene kadar siktiririm.Yemin ederim ayaklarıma kapanıp beni öldür abi diyene kadar da merhamet etmem."