Eddie Munson 🤍 Lillian Argent

#25

O çığlık sesinden sonra aklım durmuştu sanki.
Sadece annemin çığlık atmasıyla anında annemin yanında olmam dışında bir şey hatırlamıyordum.

Lillian: Anne neler oluyor?

Amanda: Ethan ortada yok..

Chris: Ne demek Ethan yok?

Lillian: Anne Ethan'ı bilmiyor musun kendine saçma bir yer bulup oyun oynuyordur kesin.

Amanda: Hayır Lillian hayır yok diyorum..

Eddie: Eve iyice baktınız mı Lillian haklı olabilir?

Amanda: Evdeki tüm hizmetlilere onu bulmalarını söyledim...

Lillian: Bana en son arka bahçedeki parkta oynamak istediğini söyledi o tarafta olabilir anne.

Amanda: Lillian baktım diyorum sana anlamıyor musun beni?

Chris: Eminim bir haylazlık peşinde hayatım.
Biraz bekleyelim elbet gelir.

Lillian:Babam haklı anne lütfen böyle düşünme.

Eddie: İsterseniz ben etrafa bakabilirim tekrardan Lillian sende annenle kal.

Chris: Bende Eddie'yle gideceğim. Lillian annenin yanında dur tamam mı?

Lillian:Bende gelmek istiyorum baba..

Eddie: Lillian senin şuan böyle bir şeye kalkışman hepimiz için çok riskli biz bakarız değil mi Bay Argent?

Chris: Annen bu haldeyken onu tek mi bırakacaksın Lillian? Birde senin durumunda olan birisi asla böyle bir şey yapmamalı. Gözümüzün önünde ol.

Amanda: Ne diyorsunuz ne var Lillian'ın durumunda?

Lillian: Baba!

Chris: Bunu demek saçma geliyor her defasında..

Lillian:Baba deme..

Amanda: Yine benden ne saklıyorsunuz? Kızımın nesi var?

Chris: Lillian lanetlendi.

Annem duyduğu şeyle bir anda kahkaha atmaya başlamıştı. Bu ona gerçekten saçma geliyordu...Verdiği tepki aslında gayet normaldi başımıza gelenler anormaldi sadece.

Amanda: Ethan'ın yanında dura dura saçma sapan konuşmaya başladın Chris böyle bir şey olamaz.
Lillian babanın dediğini duydun mu?

Lillian: Anne..

Amanda: Lillian annecim şaka yapıyorsunuz değil mi bitanem? Zaten Hawkins lanetli diye şakalar hep yapılıyor inanmadım ama güzel şakaydı.

Lillian: Anne ben ölüyorum..

Amanda: Böyle şakalar yapma bebeğim..hayır..

Annemin yüzündeki ifadeyi görmemle gözlerimin dolduğunu hissediyordum. Annem elini yüzüme koyup yavaşça yanağımı okşamaya başlamıştı.
Hiçbir şey demiyordu sadece yanağımı okşayıp ağlıyordu.  "Anne.." dediğim gibi annemin bana sıkıca sarılması bir olmuştu.