Amanda'yla evden ayrılıp hastaneye doğru gitmeye başlamıştık. Lillian'ın uyandığını öğrendiğinen beri Amanda'yı ilk kez bu kadar mutlu görüyordum. Bugün bana dediklerini saymazsak bende iyiydim aslında. Oğlumu bulabilmiştik kızımda artık hayattaydı, iyi bir aile olmamıza az kalmıştı.
Chris: Ethan'ı evde bıraktık bir sorun olur mu sence?
Amanda: Bu sefer kapının önüne hizmetliler var biz gelene kadar kapının önünde duracaklar. İstesede kaçamaz beyefendi.
Chris: Çocuklarımızla ilgili bir aksilik daha kaldıramam.
Amanda: Bir an önce kızıma kavuşmak istiyorum biraz daha hızlı sürebilir misin?
Chris: Geldik sayılır zaten..
Neyse ki hastaneye yakındık yoksa Amanda'nın laflarını daha fazla çekebileceğimi sanmıyordum. 10-15 dakika kadar yol katetttikten sonra hastaneye varabilmiştik. Hastaneye girdiğimizde şansımıza bizi Lillian'ın doktoru karşılamıştı. Lillian'ın hızlıca iyileşmesinin bir mucize olduğunu söyleyip sürekli kafamızı ütülüyordu. Lillian'ın durumu hakkında biraz konuştuktan sonra doktordan Lillian'ın hangi odada kaldığını öğrenip odaya doğru ilerlemeye başlamıştık.
Chris: Neden her cümlesinde "Mucize" diyip durdu?
Amanda: Sende farkettin değil mi? Bir an odayı söylemeyecek sandım ne boş konuştu öyle.
Chris: Doktorda sürekli sana bakıp durdu ama neyse.
Amanda: Şaka gibisin..
Amanda güldüğünü belli etmemek için benden bir kaç adım önce ilerlemeye başlamıştı. Bende onun peşinden gidip ona yetişmeye çalışıyordum. Bir süre sonra ikimizde Lillian'ın odasının önüne gelmiştik.
Amanda: İlk ben gireyim hemen kalabalık oluşturmayalım ne dersin?
Chris: Anne kız vakit geçirin ben sonradan size dahil olurum. Eddie buralarda olmalı ona bir bakayım.
Amanda: Eddie hala burada mı?
Chris: Başından beri hep buradaydı hiç uyumadı kaç saattir ayakta.
Amanda: Biz geldik söyleyelim ona o eve geçip biraz dinlensin ben halledebilirim geri kalan işleri.
Chris: Bende Eddie'nin yanına gidiyorum sende Lillian'ın yanında ol.
Amanda içeriye girmek için kapıyı tıklatmıştı içeriden bir ses gelmeyince tekrar kapıyı tıklattı hiç kimseden ses gelmediği için kapıyı yavaşça açmıştı.
Kapıyı açar açmaz gülümsediğini farketmiştim neye böyle gülüyordu ki? Amanda hemen bana dönüp "Buraya gel hemen bak ne var burada" demesiyle odaya doğru ilerleyip içeriye baktığımda gördüğüm şeyle gülümsemeden edememiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
