Tanrıça-Gerçekler (TAMAMLANDI)

12.Bölüm

Aresin kollarına düştüğümde gülümseyerek beni süzdü. Bir insan birinden bu kadar nefret ediyorken nasıl hala çapkınlık peşinde koşabilirdi anlamıyordum.

"Kollarım rahat galiba."

Hala onun kollarında olduğumu farkedip aniden toparlandım. Üstümü başımı düzelttim, Ares yüzündeki gülümsemeyi hızla sildi. Önüme baktığımda Zeus ile göz göze geldim.

"Kapıyı mı dinliyordun Diana?"

Telaşlandım.

"H-hayır ben tam kapıyı tıklatacakken Ares kapıyı açınca şey old-."

Zeus lafımı kesti.

"Neyse ne Diana. Ares'in anlattıkları doğru mu?"

Zeus'un gözlerinin içine baktım.

"Bilmiyorum. Böyle bir şey yapabildiğimi de bilmiyordum."

Zeus yanıma yaklaştı.

"Elimi tut."

Yavaşça elimi uzattım, hala gözlerimin içine bakıyordu. Elini tuttuğum anda göz bebekleri büyüdü ve aniden elimi bırakıp geriye doğru bir adım attı. Ellerini masaya koydu. Derin derin nefes alırken konuştu.

"Bu nasıl mümkün olabilir?"

Ares sıkıca kolumu tutup beni kendine çevirdi.

"Babama ne gösterdin!"

Tıslayarak konuştuğu kelimelerde bile siniri belli oluyordu.

"B-ben bilmiyorum."

Telaşlanmıştım. Birinin elini tuttuğumda ne gördüğünü bilmiyordum ve bu beni çok rahatsız ediyordu. Ares sırtında bir kılıç kaftanı varmış gibi elini arkaya attı. Gerçi çektiğinde kılıcın keskin sesi gelmişti. Eli boştu ama yavaş yavaş elinde büyük bir kılıç belirdi.

Korkuyla geriye doğru adım attığımda hızlıca kılıcını savurdu. Zeus beni belimden tutup kenara çekti.

"DUR ARES!"

Zeus'un bağırmasıyla Ares kendine geldi. Sinirle kılıcını sanki vücudunda onun için bir yer varmış gibi yerleştirdi ve kılıç yok oldu. Zeus omuzlarımdan tutup beni sandalyeye oturttu. Kendinde değil gibiydi. Masada duran bir bardak suyunu içti. Birkaç dakika kimse konuşmadı, Zeus kendine geldikten sonra tekrar bana baktı.

"Gözlerimin içine bak."

Dediğini yapıp gözlerine odaklandım. Beni etkisi altına almış gibiydi. Gözlerimi başka hiçbir yere çeviremiyordum. Sesi boğuk bir şekilde kulağımda yankılandı.

"Güç kopyalamayı biliyor musun?"

Sadece gözlerinin içine bakabiliyordum. Ne söylediğimin veya ne yaptığımın farkında değildim. Sanki zaman durmuştu.

"Hayır."

"Ares'e ne gösterdin?"

"Bilmiyorum."

"Bana ne gösterdin?"

"Bilmiyorum."

"Bunu başka birine yaptın mı?"

"Bilmiyorum."

Zeus gözlerini benden çevirdiğinde hayata dönmüş gibi hissediyordum. Ares'in sesi duyuldu.

"Bu nasıl olabilir baba?"

Zeus düşünceli sesiyle konuştu.

"Bilmiyorum Ares. Gördüğün gibi yalan söylemiyor."

Ares odanın içinde turlarken tekrar konuştu.