29.Bölüm

1.9K 120 15
                                    

Lucifer uyandığında kolumdan tutup yatağa çekmişti. Belimden sıkıca sarıldı.

"Günaydın birtanem."

Sahte şekilde gülümsedim.

"Uykucu musun sen biraz.?"

Gülümseyip saçlarımı geriye attı.

"En son Ares'in..."

Cümlesini bitirmeden duvara dalınca bir anda kalbim sıkışmaya başladı. Gözlerimi kocaman açtım.

"Ares'in.?"

Bana dönüp gülümsedi.

"Ares'in yanından dönmeni bekliyordum. Uyuyakalmışım."

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Bir an hatırlayacak diye ödüm kopmuştu.

"Gerçekten Ares'ten ders alman hiç hoşuma gitmiyor. Ben sana daha güzel dersler verebilirdim."

Yavaşça üstüme çıkmaya çalıştığında öksürüp yataktan kalktım.

"Benimseme dersine geç kalıyoruz. Üstünü başını düzeltte gidelim."

Lucifer kafasını yastığa gömdü.

"Zaten her şeyi öğrendin Diana. Gitmeyelim burda sarılır beraber uyuruz."

Aynanın karşısına geçip üstümü değiştirdim.

"Sen istersen gelme. Ben gideceğim."

Oflayarak yataktan kalktı. İçim içime sığmıyordu, Ares'i görmek için can atıyordum. Lucifer'da hazırlandığında hızlıca odadan çıktık. Uzun koridorda yürürken Maria ile karşılaştık. Lucifer'a hayran hayran bakıyordu. Bu kız ne yaşıyor gerçekten bilmiyordum. Bir şey vardı, yakında çıkar kokusu diyerek umursamadım. Lucifer Maria'nın yanağından bir makas alıp konuştu.

"Dediğim şeyi hallettin mi.?"

Maria parlayan gözleriyle cevap verdi.

"Evet efendim hallettim."

Kaşlarımı kaldırıp Maria'ya baktım.

"Efendim mi.?"

Maria öksürüp sesini tazeledi.

"Şey... Ağız alışkanlığı."

Sahte bir şekilde gülümseyip yanımızdan ayrıldı. Hala şaşkındım, bu kıza ne oluyordu böyle. Yolumuza devam ederken Ares odasından çıktı. Beni görünce yüzüne muzip bir gülümseme yerleştirdi. Gülmemi bastırmaya çalışıyordum yoksa Lucifer'a yakalanacaktık.

Lucifer Ares'i gördüğünde kolumda olan elini çıkartıp parmaklarını parmaklarıma kenetledi. Zihnimi açıp Ares'in güzel sesinin bütün bedenimde dolanmasına izin verdim.

'Elini bırakacak mısın yoksa o şerefsizin parmaklarını mı kırmam lazım.?'

Gözlerimi devirip cevap verdim.

'Nasıl bırakıyım Ares.?'

Ares Lucifer ile benim hızımıza ayak uyduruyordu. Bir kaç adım arkamızdan yürüyordu.

'Beni ilgilendirmiyor. Bir kaç dakikan var.'

Diğer elimle çaktırmadan saçımdaki tokayı çıkardım.  Lucifer'ın elini bırakacağım sırada yüzüme garip bir şekilde baktı.

"Saçımı toplayacağım Luci."

Gergindi.

"Böyle kalsın daha güzel."

Sırf Ares var diye elimi bırakmıyordu. Ares tekrar zihnime girdi.

'Diana. Bırak dedim.'

Elimle alnımı ovuşturdum. Gerçekten iki ateş arasında kalmak buydu. Lucifer'a döndüm.

Tanrıça-Gerçekler (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin